Zelfs praatgast Marc Coucke leek in slaapwandelmodus gesukkeld in ‘Café Congé’

Gunter Van Assche zet de blik op oneindig. Vandaag: Café Congé . Tijdens het zomerreces moet je gewoonlijk blij zijn met een dooie mus.

Nu die ook letterlijk van het dak vallen door de warmte, meurt de opengetrokken oude doos als nooit tevoren. De moeder aller sportzomers zit er finaal op, en VRT 1 zweert andermaal bij herhalingen van F.C.



De Kampioenen . Ook elders wordt volop ouwe koek lauw geserveerd. Wat een geluk dat Play 4 toch nog vijf presentatoren een vakantiejob wist aan te bieden.

Die mogen met Café Congé een gat dichtrijden dat Gert Verhulst sloeg, nu die congé payé heeft ter hoogte van Saint-Tropez of Oostduinkerke. In Play Zuid beleeft diens talkshow alleszins een soort van doorstart met vijf wisselende hosts. Naast de schier onontkoombare James Cooke treden binnenkort ook Joris Hessels, Tine Embrechts en Dennis Xhaët aan.

Cath Luyten mocht maandag dan weer de spits afbijten. Gepokt en gemazeld is ze niet als talkshowhost, maar in die wereld heeft ze toch ervaring zat: in Café Corsari was ze destijds al vliegende reporter, in De tafel van Gert zag u haar eens als tafelspringer van dienst en vaag herinneren we ons zelfs dat ze Cath & gasten voorzat, wanneer Lieven Van Gils op vakantie toog. Intussen trok de openbare omroep de stekker uit Van Gils & gasten en is ook Café Corsari kassiewijle.

De klassieke talkshow staat dan ook al jaren onder druk. Dat Verhulst niet meteen zo’n lot beschoren lijkt, dankt hij – onze voorzichtige gok – aan de troef dat er aan zijn tafel elke avond wel iets onverhoeds kan gebeuren. Laat dat voorlopig het grote manco zijn van Café Congé .

Maandag leken de praatjes weer meestal voor de vaak, waarbij je aldoor een regieassistente buiten beeld vermoedde die koortsachtig ‘Afronden!’ siste. Tot tweewerf toe namen we akte van het feit dat Marc Coucke zijn ontbijt overslaat – stop de persen! –, werd u door een fitte coach geïnformeerd dat de balans tussen rust en energie op peil moet zijn om een burn-out af te weren – no shit, Sherlock! –, en dommelde u gaandeweg in bij andere wissewasjes die al eens in élke krant de revue waren gepasseerd. Alsof de duivel, dan wel Verhulst, d’r op de hielen zat, vinkte Luyten in ijltempo alle vragen af.

Gesprekken hoorde je zelden, Q&A’s waren er in overvloed. Met Marc Coucke als blikvanger in de eerste aflevering had Café Congé vast stiekem op méér gensters gerekend. Deze schalkse grootgrutter van shampoo, pillen, zoodieren, sportclubs en immobiliën is dan ook het type praatgast bij wie zakelijk vernuft en volkse polonaise elkaar zelden uitsluiten.

Maar ook Coucke leek in slaapwandelmodus. Het zal vast aan de tropische hitte gelegen hebben. Een enkele keer betrapten we ons op een lach.

Onbedoeld weliswaar. “Bij het concept partnerruil kunnen we ons allemaal wel iets voorstellen”, leidde Luyten een van haar praatgasten vrank en vrij in. “Maar huizenruil: wat is dát?” Waarop haar tafelgenote zo onbewogen mogelijk uitlegde dat die term zichzelf ook wel zo’n beetje verklaart, zonder dieper in te gaan op de swinger-escapades van haar host.

Zonde van de zendtijd! Qua gespreksitems zat het wel snor bij de start: house swapping werd voorgesteld als alternatief voor peperdure vakanties, en Walter Damen, advocaat en columnist, liet genuanceerd zijn licht schijnen over de hetze tussen Herman Brusselmans en de Joodse lobby. Het gesprek over alcoholgebruik bij jongeren, met de oproep uw kroost tot hun achttien van geestrijk vocht te onthouden, had dan weer alles in zich om een schuimbekkend debat te ontlokken. Maar hooguit weekte dit bij Coucke een suffe bekentenis los over zijn dochter die als kind weleens mocht nippen van een biertje.

Aan het eind van Café Congé zagen we Luyten nog in de coulissen ostentatief ruiken aan de holte onder haar arm. Heel okselfris geurde dit programma inderdaad niet. Maar ook weer niet als een dooie mus, gelukkig.

Te zien op Play 4. Geselecteerd door de redactie.