‘Wel schattig dat je ook huilt’, zegt Eva die morgen doodgaat

Morgen gaat Eva dood en vandaag ontvangt ze aan haar ziekbed de tv-ploeg van Over mijn lijk . Opgewekt en geestig praat ze met presentator Tim Hofman. „Zit ik zo maar aan je sterfbed, Eef”, zegt hij.

Zo nu en dan moet ze hem opbeuren omdat hij vol schiet. „Wel schattig dat je ook huilt”, zegt ze. Ze heeft een innemende lach, zit vol levenslust.



Ze betreurt het dat ze zo snel moet sterven: „Ik wil gewoon nog zo graag, maar mijn lichaam wil niet meer.” Zelfs over haar longkanker kan ze iets positiefs bedenken: „Ik heb door mijn kanker toch wel leuke dingen meegemaakt.” Over mijn lijk (NPO3) volgt jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn.

De Tilburgse student Eva Hermans-Kroot, die in november overleed, was al populair voor dat ze in het programma verscheen, dankzij haar Instagram-account ‘Longeneeslijk’ (half miljoen volgers). Haar gelijknamige bestseller verscheen een paar dagen voor haar dood. Ook was ze sinds 2021 te horen in het radioprogramma Mattie & Marieke (QMusic).

Haar afscheidsinterview met presentator Mattie Valk werd verkozen tot ‘Radiomoment van het Jaar’. Als eerbetoon aan de gestorven studente zetten de luisteraars van Radio 2 haar lievelingslied ‘Better Days’ van Dermot Kennedy op de zesde plaats van de Top-2000. Zondag besteedde Over mijn lijk een extra uitzending aan Eva die voornamelijk bestond uit het afscheidsinterview met Tim Hofman.

Waarom werkt dit soort emo-tv? Mensen die jong sterven, dat is deprimerend, zou je denken. Zoveel leed, daar wil je niet naar kijken. Het geheim zit hem in de casting.

In Over mijn lijk zie je nooit patiënten die somber of chagrijnig worden van hun ziekte, die in eenzaamheid onnoemelijk lijden. Je ziet sowieso weinig lijden. Je ziet vooral levenslustige mensen die hun lot moedig dragen en omringd door vrienden het stralende middelpunt zijn van een hele reeks afscheidsfeestjes.

Of zoals het programma het zelf verwoordt: „Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML’ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven!” Daarnaast debiteren ze de ene wijze levensles na de andere: leef in het nu, geniet van de kleine dingen, koester je familie en vrienden, wees meelevend.

Pluk de dag en gedenk dat je sterft. Het is alsof zij voor ons sterven. Om ons te leren niet zo snel bij de pakken neer te zitten.

Zeur niet, je leeft! De stervende jongeren in Over mijn lijk zijn, kortom, inspirerend. Daar kun je cynisch over doen – nogal wrang en kitscherig, sterven als lifestyle – maar het werkt. Zeker met een hoofdpersonage als Eva Hermans-Kroot.

Het is meteen duidelijk waarom zoveel mensen van haar houden. Jammer dat ze het zelf allemaal niet meer kan meemaken..