Weemoed

We zijn op vakantie. Mijn man, onze twee kinderen en ik. De kinderen slapen samen op één kamer.

Op een avond slapen de kinderen nog steeds niet. De oudste vindt het genoeg geweest, wil graag slapen en klaagt over z’n zusje die hem wakker houdt. „Kom maar even bij ons liggen” zeggen mijn man en ik tegen de oudste.



Dat laat hij zich geen twee keer zeggen. Hij wurmt zich tussen ons in en zegt met lichte weemoed: „Wat was het leven vroeger fijn hè, toen we nog met z’n drieën waren.” Ze schelen slechts twintig maanden.

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.

nl.