Wanhoop door talloze overplaatsingen in de jeugdzorg: ‘Je verandert in een postpakketje’

Op de dag dat bekend werd dat een rapport over het mishandelde meisje (11) in Vlaardingen ‘vernietigend gaat uitpakken’, komt ook Het Vergeten Kind met een slecht-nieuws-bericht. De stichting stelt dat kinderen in de jeugdzorg gemiddeld zes keer worden doorgeplaatst. „Dit leidt tot eenzaamheid en wanhoop.

” Het zal bijna iedereen wel hebben meegekregen. Het jonge Vlaardingse meisje dat ernstig zou zijn mishandeld door haar pleegouders, is compleet aan haar lot overgelaten door tal van instanties, wist . Na uitvoerig onderzoek van de inspecties Gezondheidszorg en Jeugd en Justitie en Veiligheid, blijkt dat zowel de pleegzorginstantie Enver als jeugdbeschermingsorganisatie William Schrikker Stichting (WSS) ernstig tekort zijn geschoten, bericht de krant.



Jeugdzorg rond meisje Vlaardingen onder toezicht? De werkwijze wordt onomwonden beschreven als ‘onprofessioneel’. Beide organisaties zullen naar verluidt onder toezicht worden gesteld. Het meisje werd onder de hoede van pleegouders John en Daisy van den B.

geplaatst, terwijl duidelijke signalen van mishandeling genegeerd werden. Het rapport, dat vermoedelijk deze week naar buiten komt, is vernietigend voor de betrokken organisaties. Er is zelfs vervolgonderzoek aangekondigd naar het individueel handelen van medewerkers van Enver en WSS.

‘Mijn spullen nog steeds in vuilniszakken’ Uit een -interview met Quinty, afgelopen zomer, blijkt hoe het er in de jeugdzorg soms (of vaak aan toe gaat). Quinty heeft in haar jonge leven al gezien. Vandaag meldt Stichting Het Vergeten Kind in hoeverre kinderen in de jeugdzorg regelmatig van de regen in de drup belanden.

Uit huis geplaatste kinds belanden vaak niet direct op de juiste plek en heb gemiddeld te maken met zes doorplaatsingen. „Je verandert in een soort postpakketje”, zegt een meisje, Serina, in de video hierboven. Een ander, Alissa: „Ik ben tien keer overgeplaatst.

Mijn spullen zitten nog steeds in vuilniszakken omdat ik bang ben dat ik elk moment weer moet verhuizen.” Momenteel wordt om actie te voeren De Week van het Vergeten Kind gehouden. Het vele doorplaatsen in de de jeugdzorg blijkt uit onderzoek in opdracht van Het Vergeten Kind, uitgevoerd door het Verwey-Jonker Instituut.

Eén op de acht kinderen wordt zelfs meer dan tien keer doorgeplaatst naar een nieuwe plek. En dat terwijl deze kinderen juist stabiliteit en rust nodig hebben op een plek waar ze zich thuis voelen. „Je accepteert dat je wordt doorgeschoven, want verzet heeft toch geen zin”, vertelt de eerder genoemde ervaringsdeskundige Serena (21).

Onderzoek onder 119 doorgeplaatste kinderen laat zien dat de impact van doorplaatsingen volgens Stichting Het Vergeten Kind verwoestend is. Kinderen verliezen hun sociale netwerk, raken achter met school en kampen met mentale problemen. Het Vergeten Kind pleit voor voldoende stabiele en aandachtsvolle woonplekken voor kinderen die écht niet meer thuis kunnen wonen.

Een liefdevol (t)huis vlakbij ouders, vrienden en school, waar kinderen zo lang kunnen blijven als nodig en waar een vast en vertrouwd team van hulpverleners hen steunt en begeleidt in hun ontwikkeling. Geen idee van het waarom Gebrek aan passende hulp (66 procent) en problemen op de woonplek of in het (pleeg)gezin (56 procent) zijn de belangrijkste redenen om naar een andere plek te worden doorgeplaatst. Stichting Het Vergeten Kind vindt het opvallend dat 26 procent van de kinderen niet wist waarom zij moesten vertrekken.

De impact op de mentale gezondheid is groot: kinderen ervaren angst, eenzaamheid en depressie. Ernstige klachten, zoals PTSS en suïcidale gedachten komen ook voor. Daarnaast zorgt het doorplaatsen vaak voor het missen van onderwijs: scholen wisselen, lange reistijden of het ontbreken van passend onderwijs, zorgen ervoor dat veel kinderen hun diploma niet halen.

Femke (20), ook een ervaringsdeskundige in de video, vat het kort maar heftig samen: „Ik werd wanhopig van al dat verhuizen. Het maakte mij suïcidaal.” Geen thuis, geen houvast Het sociale leven van kinderen lijdt eveneens zwaar onder deze verhuizingen in de jeugdzorg.

Ze worden vaak op plekken geplaatst ver weg van hun eigen sociale netwerk: school, familie en vrienden. Bijna driekwart kon geen afscheid nemen van belangrijke mensen en 86 procent wist niet hoe lang ze op hun nieuwe plek konden blijven. Hobby’s en sport vallen vaak weg door afstand of restricties vanuit de woonplek.

Tot slot geeft meer dan de helft van de ondervraagden aan geen steun te hebben ontvangen van bijvoorbeeld een ouder, mentor of begeleider tijdens het doorverhuizen. Ze stonden er dus vaak helemaal alleen voor. Een groot aantal kinderen geeft aan dat ze zich niet gehoord voelen bij beslissingen over hun doorplaatsing.

Zo zegt bijna 74 procent dat er niet naar hun wensen is geluisterd en 84 procent werd niet betrokken bij deze ingrijpende beslissing. Hoe nu verder in de jeugdzorg? Het voortdurend doorplaatsen van kinderen in jeugdzorg is onacceptabel, aldus Margot Ende-van den Broek, directeur Het Vergeten Kind. „Kinderen verdienen een stabiele plek om hun leven op te bouwen, niet om constant verplaatst te worden.

” Zes jaar geleden stond de organisatie ook al op de barricade om doorplaatsingen te stoppen, maar sinds die tijd is er weinig veranderd. Daarom wordt er tijdens de Week van Het Vergeten Kind opnieuw actie gevoerd. Ende-van den Broek: „Als we het in één keer goed doen, hebben kinderen daar hun hele leven profijt van.

” Het beste van Metro in je inbox 🌐 Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen. Reacties.