Waarom Arizona de échte winnaar van de lokale verkiezingen is

Je kan er moeilijk omheen: Arizona heeft zondag de lokale verkiezingen gewonnen. De gevolgen hiervan? Onbekend. “Je zal verdomd veel moed nodig hebben om deze regering te maken.

” Aan het woord is Bart De Wever (N-VA), vorige vrijdag. In aanloop naar de lokale verkiezingen krijgt hij tijdens interviews ook regelmatig vragen over de federale onderhandelingen. Veel wil hij er doorgaans niet over kwijt.



Dit keer evenmin, bij VRT. Buiten dan het feit dat een loodzware begrotingsoefening wacht. Meer dan 30 miljard euro - slik.

En dat terwijl de tijd genadeloos wegtikt. De vraag of formateur De Wever zijn voorkeursregering met N-VA, Vooruit, cd&v, MR en Les Engagés snel, en zelfs ooit, terug op de sporen krijgt na de pijnlijke crash van deze zomer is vandaag onmogelijk te beantwoorden. Maar de resultaten van de lokale verkiezingen dit weekend kunnen Arizona wel een flinke duw in de rug geven.

De uitslag is moeilijk anders te lezen dan als een bevestiging van de nationale tendensen in juni. Winnaars blijven winnaars, verliezers blijven verliezers. Het begint uiteraard met het succes van N-VA.

Met sprekend gemak overrompelt burgemeester De Wever zijn rivalen in Antwerpen. Ook elders zet zijn partij - vaak op eigen kracht - behoorlijk goede resultaten neer. Onder meer met het behoud van de sjerp in Sint-Niklaas.

Provinciaal haalt N-VA in elke provincie de kaap van 20 procent. Die uitslagen zijn wellicht de beste graadmeter voor de algemene fitheid van partijen. “Het kiesresultaat mandateert ons om nationaal verder te gaan”, aldus De Wever maandag, na zijn partijbureau.

Volgens Jan Jambon is het een goede zaak dat geen enkele partij aan de onderhandelingstafel “als een gewond dier” uit de verkiezingen komt. Dat moet de toegeeflijkheid vergroten. Of dit lijkt alvast zijn stille hoop.

Vooruit kan zich op de borst kloppen over sprekende overwinningen in Oostende, Gent, Leuven en Turnhout. In Sint-Niklaas grijpt Conner Rousseau naast de sjerp, maar zijn persoonlijke score mag gezien worden. Hij heeft meer voorkeurstemmen achter zijn naam staan dan burgemeester Lieven Dehandschutter (N-VA).

Als voorzitter blikt hij tevreden terug op de stembusgang: “In de steden groeien we door.” Ook cd&v kan niet klagen over de uitslagen. In de grootsteden is het niet goed, maar voorzitter Sammy Mahdi en de zijnen scoren elders wel prima.

Geholpen door de nieuwe kiesregels, waarbij de grootste lijst ook de burgemeester levert, maken de christendemocraten aanspraak op ruim 130 sjerpen. Het platteland draait voorlopig niet radicaal rechtsom. Een opluchting.

Mahdi: “Dit resultaat is fantastisch.” Nog meer lachende gezichten ten zuiden van de taalgrens. In de eerste plaats dat van Maxime Prévot.

De voorzitter van Les Engagés heeft zich in een half jaar tijd opgeworpen als een belangrijke kracht in Franstalig België. In zijn thuisstad Namen grijpt Prévot net naast een absolute meerderheid. MR is er een dankbare depanneur.

Ook in landelijk Wallonië kleuren heel wat gemeenten appelblauwzeegroen. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft zijn persoonlijke doel gemist. In Bergen blijven zijn aartsvijanden van PS aan zet.

Mogelijk wordt hij buiten het nieuwe stadsbestuur gehouden. Een teleurstelling – zeker. Maar zodra hij zijn voorzitterspet opzet, zal ook Bouchez al bij al voldaan de electorale kaarten overschouwen.

Terwijl Charleroi, Luik en belangrijke delen van Brussel rood blijven kleuren, overheerst liberaal blauw in de randgebieden. In vier van de vijf provincies gaat MR vooruit. In zekere zin is die winst zelf overbodig voor MR en Les Engagés.

Alleen de vaststelling dat geen van beide partijen is beschadigd voor hun toenadering tot N-VA deze zomer moet volstaan om het zelfvertrouwen van de voorzitters te vergroten. Met name de pragmatische Prévot lijkt straks een sleutelrol te krijgen in het in elkaar knutselen van een compromis rond de omstreden ‘supernota’ van De Wever. Nog belangrijk: normaal staan er de komende vijf jaar geen verkiezingen meer op de agenda.

In theorie is er dus tijd om zware begrotingsmaatregelen te doen ‘vergeten’ bij kiezers. Een kans lijkt zich zo aan te dienen. Als formateur wordt De Wever donderdag op het koninklijke paleis verwacht.

Hij zal de koning duidelijk maken dat hij op een akkoord mikt tegen december. Dat is nodig om de nieuwe begroting gestemd te krijgen voor de jaarwisseling. Sowieso wacht Europa al langer op het Belgische huiswerk.

Ons land zit sinds de zomer op het Europese strafbankje wegens ons stijgende begrotingstekort. Vanwege de lokale verkiezingen is het nieuws grotendeels onder de radar gebleven, maar dit weekend heeft Moody’s de vooruitzichten voor België verder verlaagd. Het ratingbureau maakt zich zorgen over “het gebrek aan hervormingen”.

Zo stijgt de druk op de federale gesprekken weer iets meer. Een mislukking van Arizona dreigt de financiële markten tegen ons land in het harnas te jagen. Tegelijk is dit soort dreiging eerder al een hefboom voor een akkoord gebleken.

In 2012 voor de regering van premier Elio Di Rupo (PS). Woensdagmiddag kijken de hoofdonderhandelaars van N-VA, Vooruit, cd&v, MR en Les Engagés elkaar voor het eerst sinds de stembusgang in de ogen. Sinds de crash in augustus zijn de onderhandelingen onder de waterlijn voortgezet rond inhoudelijke thema’s zoals defensie en migratie.

Daar is vooruitgang geboekt. Maar finaal ligt het kalf gebonden bij de begroting. In de woorden van De Wever maandag: “Het wordt niet gemakkelijk, maar het is het moment.

” Geselecteerd door de redactie.