3 weeks Ago By Koen Middendorp
Ritzege nummer drie voor Wout van Aert in de Vuelta a España 2024 is een feit. De Belg was in de tiende etappe de initiator van een vlucht van vijf, reed in de finale weg met Quentin Pacher en vloerde zijn Franse metgezel in de sprint. De favorieten hielden onderweg hun kruit droog.
Klassementsleider Ben O’Connor kende een probleemloze middag. De Vuelta a España 2024 ging – na een eerste rustdag – vandaag verder met een heuvelachtige rit in Galicië, dicht bij de Portugese grens. De vluchters leken weer aan hun trekken te komen, met drie pittige heuvels in de laatste zestig kilometer.
Met de Alto de Vilachán (6,6 km à 5,4%), Alto de Mabia (6 km à 5,7%) en tot slot de Alto de Mougás (9,9 km à 6,1%) beloofde het een zeer pittige finale te worden. Na de Alto de Mougás was het nog wel twintig kilometer naar de streep in Baiona. Een ziedende start Er bleek bijzonder veel animo voor de vroege vlucht, want in de eerste kilometers richting de voet van de eerste klim van de dag – de Alto de Fonfría (15,5 km à 4,5%) – werd er al slag om slinger gedemarreerd.
De meest in het oog springende aanvaller was Wout van Aert . De groenetruidrager had zijn zinnen gezet op deze potentiële vluchtersrit en reed even voor het peloton uit, maar werd net voor de klim weer bij de lurven gegrepen. Het inrekenen van Wout van Aert bleek voor veel andere renners het sein om iets te ondernemen.
Waar klimmers als Alessandro De Marchi , Eddie Dunbar en Einer Rubio zich lieten zien in de spits van de koers, ging het voor veel andere coureurs te snel in het peloton. Cian Uijtdebroeks – al ruim een week in gevecht met zichzelf – moest als eerste overboord en ook Thymen Arensman bleek niet in staat om het tempo bij te benen. Bedrijvige Van Aert in de aanval Voorin ging de strijd om een plekje in de vroege vlucht onverminderd voort.
Op een bepaald moment leek een sterke kopgroep van een tiental renners zich af te scheiden, maar dit bleek slechts van korte duur. In het peloton viel het niet stil en zo kwam alles weer samen. Maar niet voor lang.
Marc Soler demarreerde net onder de top van de Alto de Fonfría en de Spanjaard van UAE Emirates kreeg het gezelschap van twee Belgen: William Junior Lecerf (Soudal Quick-Step) en – opnieuw – Van Aert. Deze drie renners kwamen met een beperkte voorsprong boven en stortten zich vervolgens vol overgave naar beneden richting het dal. Van Aert, Soler en Lecerf werkten voorbeeldig samen en wisten het verschil zo uit te diepen tot een twintigtal seconden.
In het inmiddels flink uitgedunde peloton werd er nog wel gesprongen, maar viel het al even snel weer stil. Twee renners bleken wel in staat om de oversteek te maken, met Quentin Pacher (Groupama-FDJ) en Juri Hollmann (Alpecin-Deceuninck). De aanhouders winnen De verschillen waren op dat moment nog speelbaar, al verloren de vijf koplopers ondanks het spervuur aan aanvallen achter hen niet veel terrein.
Het geduld van Van Aert, Pacher, Soler, Lecerf en Hollmann werd na flink doorzetten beloond, want op een gegeven moment brak dan toch de veer in het peloton. Hierdoor kregen de vijf koplopers eindelijk de zegen van het peloton. De voorsprong liep op tot meer dan zes minuten.
De winnaar van de rit zat met andere woorden in de voorste groep, maar wie zou er aan het langste eind trekken? Op de flanken van de Alto de Vilachán en Alto de Mabia hielden de koplopers hun kruit nog droog, maar vlak voor de Alto de Mougás zagen we een eerste uitval van niemand minder dan...
Van Aert. De Belg trok na de tussensprint op kousenvoeten door en alleen Pacher bleek bij de les. Waar de Fransman nog naar het wiel wist te springen, lieten Soler, Lecerf en Hollmann zich in de luren leggen.
Van Aert versus Pacher Van Aert en Pacher hadden duidelijk het momentum te pakken en begonnen met een kleine maar wel mooie bonus van twintig seconden aan de net geen tien kilometer lange Alto do Mougás. In de achtergrond probeerden Soler en Lecerf – Hollmann was inmiddels gelost – de scheve situatie nog recht te zetten, maar kwamen geen sikkepit dichter. Op de top van de klim werd het verschil tussen beide duo’s geklokt op iets meer dan een halve minuut.
We kregen dan ook een tweestrijd om de overwinning. Het duel tussen Van Aert en Pacher was er een als David tegen Goliath. Waar Van Aert op jacht ging naar alweer zijn derde ritzege in deze Vuelta en de 49ste overwinning uit zijn profcarrière, mikte Pacher op zijn allereerste zege bij de beroepsrenners.
De twee matadoren reden gebroederlijk naar de streep in Baiona, al deed Pacher in de laatste twee kilometer nog wel een om Van Aert te verrassen. Van Aert, opnieuw! De uitvalspoging van de renner van Groupama-FDJ had echter niet veel om het lijf en dus moest een sprint beslissen over winst en verlies. Nou ja, sprint? Van Aert bleek met enkele machtige lendenrukken veel te sterk voor zijn enige overgebleven concurrent en boekte zo – afgetekend – zijn derde Vuelta-zege.
Pacher moest genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaats. De sprint voor plek drie werd dan weer gewonnen door Soler, voor Lecerf en Hollmann. Vervolgens was het wachten op de binnenkomst van de klassementsrenners, die elkaar spaarden op weg naar de finish.
Op de Alto do Mougás zagen we nog wel speldenprikjes van Soudal Quick-Step en EF Education-EasyPost, maar echte versnellingen onder de toppers bleven uit. 17:52 Lees ook Wout van Aert na derde Vuelta-ritzege: "Dat maakt het extra speciaal om hier te winnen" 17:52 0.
