Voormalig vluchteling en lasser Filmon Tesfu mikt op bestaan als atletiekprof

Voormalig vluchteling en lasser Filmon Tesfu mikt op bestaan als atletiekprof Als het aan voormalig vluchteling Filmon Tesfu ligt, stopt hij zo snel als mogelijk met zijn baan als lasser om zich volledig op het hardlopen te richten. Bij de Warandeloop viel zijn prestatie tegen. Wanneer Filmon Tesfu (31) maandagochtend op zijn werk bij Zeestad Staal verschijnt, kan hij zijn collega-lassers vertellen dat hij zondag niet zijn dag had bij de internationaal sterk bezette Warandeloop.

Als 18de staat de geboren Eritreeër in de einduitslag, ruim een minuut achter winnaar Niels Laros. Teleurstellend. Hij had gehoopt op meer.



De reden is hem bekend, vertelt Tesfu na de tien kilometer door het Tilburgse bos vol drek en plassen. Boven zijn roze hardloopschoenen steken zwarte sokken die een half uur geleden nog wit waren. Hij is vermoeid, zijn pezige benen tintelen na van de inspanning.

“Dit was zwaar”, brengt hij hijgend uit. Dan nadat hij zijn jasje, die hij bij de start op een hek achterliet, heeft teruggevonden: “Dit voelt zelfs zwaarder dan de marathon. Al ben ik nog vermoeid van Amsterdam.

” Door de tegenvallende uitslag loopt hij de Europese kampioenschappen cross in het Turkse Antalya hoogstwaarschijnlijk mis. Tesfu blijft opgewekt. Klodders modder veegt hij van zich af.

“Ik ben geschikter voor de weg. De cross doe ik om sterker te worden. Ik krijg door de wisselende ondergrond meer kracht in mijn benen.

” Een drietrapsraket van wedstrijden bleek iets te veel van het goede te zijn. Tesfu debuteerde vorige maand op de marathon in Amsterdam met 2.10,58 waarmee hij zich plots in de Nederlandse top nestelde.

Alleen Khalid Choukoud bleek sneller. Daarna deed hij een week niks om vervolgens binnen zeven dagen deel te nemen aan de Zevenheuvelenloop en de Warandeloop. Geboren in Eritrea, gevlucht naar Europa en gevestigd in Den Helder; de weg van Tesfu is lang geweest, met omzwervingen bovendien.

Hoe en waarlangs hij allemaal is geweest, weet de in 2020 genaturaliseerde Nederlander niet meer. Althans, flarden daarvan. Een deel is hem ontschoten.

Tesfu, die al op verschillende internationale kampioenschappen in het oranje voor Nederland uitkwam, was nog maar een tiener toen hij met een groep besloot te vertrekken uit zijn woonplaats Dekemhare, een half uur rijden ten zuiden van de Eritrese hoofdstad Asmara. Een toekomst als zijn vader, die dient in het leger van dictator Isaias Afewerki, wilde hij niet. Vrijheid was hem veel waard.

Ze gingen per voet, Tesfu vertelde het thuisfront niets. Na een paar jaar in vluchtelingenkampen kwam Tesfu in Soedan, waarna ze met de auto door de Sahara naar Libië reden. De oversteek per boot ging naar Italië en via Frankrijk kwam hij terecht in het asielzoekerscentrum van Oisterwijk.

Zijn talent voor hardlopen werd acht jaar geleden per toeval ontdekt nadat Tesfu een oudejaarsloop door de duinen bij Den Helder, waar hij nog steeds woont, won. Zelf wist hij ook niet van zijn aanleg, hij voetbalde altijd veel liever. De langeafstandsatleet is ondanks zijn leeftijd een groot talent met grote potentie.

Daar is iedereen in de atletiekwereld en Tilburg het over eens. In vergelijking met leeftijdsgenoten heeft hij relatief weinig loopjaren in de benen. Zijn trainingsvolume, dat schommelt rond de 150 kilometer per week, zal verder worden opgeschroefd.

Dat doet hij onder begeleiding van voormalige topatlete Grete Koens. Haar belangrijkste les voor hem: doseren. Niet elke training tot het gaatje willen gaan, maar zorgen dat hij elke ochtend fris uit bed komt.

Ook zijn werk is momenteel nog een belemmerende factor. Als lasser krijgt hij van maandag tot en met woensdag onder andere kozijnen, deuren en wijnrekken door zijn handen. Met een grote kap voor zijn gezicht maakt Tesfu lange en intensieve dagen.

“Het is een fysieke baan in de rook. Niet goed voor mijn benen, omdat ik de hele dag sta.” Naast zijn opleiding als lasser leerde Tesfu in zijn vrije tijd ook Nederlands bij.

De afgelopen jaren werd hij de taal beetje bij beetje machtiger. “Ik vind het nog steeds moeilijk, maar ik kan wel alles verstaan. Bijna alles.

Ik hoor het wel, maar sommige woorden blijven ingewikkeld.” Zijn grote dromen zijn prof worden en de Olympische Spelen van Los Angeles in 2028. In die volgorde, het een maakt het ander mogelijk, zo is de filosofie van Tesfu, die zijn ouders en zussen in Eritrea nog niet heeft verteld dat hij een marathon heeft gelopen en op internationale wedstrijden voor Nederland uitkomt.

Contact heeft hij met name met zijn moeder, per telefoon. “Als ik niet meer hoef te werken, kan ik meer hardlopen”, zegt Tesfu. “Het is nog niet gelukt met sponsoren, maar ik hoop dat het komt.

Dat verwacht ik ook. Het komt goed, denk ik.” Dan pas zal hij zijn moeder volledig op de hoogte stellen, belooft hij.

“Ze zal heel verrast zijn.” Voor de tweede keer in korte tijd meldt een Nederlandse topatlete grensoverschrijdend gedrag. ‘Het klimaat is giftig.

’.