3 days Ago
Ze is al langer actief in de hogere regionen van de hiphop, maar dit jaar brak ze echt door met een gehypete mixtape, vier Grammy-nominaties en een viraal Tiny Desk Concert. Wat moet u weten over rapsensatie Doechii? Doechii is veel, maar geen beginner. Al acht jaar brengt ze muziek uit.
Vier jaar geleden scoorde ze haar eerste virale hit met ‘Yucky Blucky Fruitcake’, en sindsdien staat ze onder contract bij Top Dawg, het label dat Kendrick Lamar groot maakte. Twaalf maanden geleden was haar naam nog een fluistertip, nu is ze het soort artiest bij wie kapitalen en uitroeptekens passen. In augustus bracht ze met ‘Alligator Bites Never Heal’ haar derde, en meteen ook beste, mixtape uit.
Daarop flowt ze moeiteloos van ninetieshiphop naar punk en zelfs house, zonder een lettergreep te missen. Ze was te horen op ‘Balloon’ van Tyler, the Creator , en op ‘I’m His, He’s Mine’ van Katy Perry . In de talkshow van Stephen Colbert maakte ze indruk met een uitgekiende show waarin ze haar eigen haar met dat van haar dansers had vervlochten.
En vooral: ze schitterde in een Tiny Desk Concert voor de Amerikaanse omroep NPR – al jaren dé plek waar artiesten in een uitgeklede setting bewijzen dat ze het waar kunnen maken. Voor haar optreden werd ze begeleid door een negenkoppige jazzband. In februari maakt ze kans op vier Grammy Awards, waaronder best rap album en best new artist .
In beide categorieën kan ze de eerste vrouwelijke rapper ooit worden die wint. Ze is trouwens ook de eerste vrouw met een contract bij Top Dawg. ‘I am a black girl who beat the statistics,’ rapte ze in 2021 al in ‘Yucky Blucky Fruitcake’.
Het is een wilsverklaring waarin ze zingt over haar arme komaf – ‘My mama used stamps ’cause she need a little help’ – en haar seksualiteit: ‘I think I like girls, but I think I like men / Doechii is a dick: I never fit in’ . Ze groeide op in een christelijk gezin in Tampa, waar gospel haar eerste kennismaking met muziek was. Voor ze hiphop begon te maken, droomde ze ervan koorzangeres te worden.
Toen al schreef ze muziek, bedacht ze choreografieën en bepaalde ze de setlists voor haar zanggroep. ‘Ik kan mij niet op één ding richten,’ zei ze daarover. Op haar achtste werd Jaylah Ji’mya Hickmon , zoals ze echt heet, voor het eerst een black bitch genoemd door een klasgenoot.
De pesterijen namen toe, en in de zomer voordat ze naar de middle school zou gaan, probeerde ze zichzelf van het leven te beroven. Niet lang daarna begon ze zichzelf Doechii te noemen. ‘Ik besefte dat ik op een dag zou sterven en dat ik alleen in mijn kist zou liggen’, vertelde ze aan The Face .
‘Ik wilde gelukkig zijn als ik doodging. Ik geloofde niet wat de pesters over mij zeiden, dus waarom zou ik het persoonlijk nemen? Die manier van denken, dat is Doechii.’ Met trots noemt ze zichzelf de ‘Swamp Princess’, een verwijzing naar het landschap van Tampa.
Haar favoriete dieren zijn alligators, die daar in overvloed leven. ‘Ze hebben niet de beste reputatie, maar mensen beseffen niet hoe intelligent ze zijn. Ze overleven in elk denkbaar klimaat.
Zo ben ik ook.’ Dat thema komt sterk naar voren in alles wat Doechii tot nu toe heeft uitgebracht. Terwijl ‘Yucky Blucky Fruitcake’ en de daaropvolgende singles nog deden denken aan Missy Elliott en de bubbly beats van Azealia Banks , laat ze je op ‘Alligator Bites Never Heal’ alle hoeken van de hiphop zien.
‘Bullfrog’ heeft het slag kale beat waar een band als Sleaford Mods om bekendstaat, ‘Boiled Peanuts’ is loepzuivere boombap, en met ‘Nissan Altima’ – haar grootste hit tot nu toe – kun je als dj zo naar de club voor een stomend feestje. Maar wie haar in het hoekje van feestrap probeert te plaatsen, zal het geweten hebben. Onlangs trok ze op X van leer tegen critici die haar muziek te diep vonden; ze noemde hen opps , tegenstanders van hiphop.
Twitter bericht wordt geladen...
En het moet gezegd, Doechii’s teksten zijn één van haar grote troeven. Ze rapt net zo grappig en zonder schroom over betrapt worden tijdens het masturberen als over zelfliefde en de druk van de muziekindustrie. ‘Denial Is a River’ is een gesprek met haar therapeut waarin ze vertelt hoe ze ontdekte dat haar partner haar met een man bedroog.
Haar ervaringen als zwarte vrouw verwerkt ze onder meer in ‘Black Girl Memoir’, het wondermooie slot van haar Tiny Desk Concert. ‘ I wish I wasn’t dark so I could look like ’Yonce,’ rapt ze, terwijl ook de ‘bitches who tried to jump me for believing I was something’ er stevig van langs krijgen. Alles aan die sessie klopt.
Het zit ’m in de outfits, variaties op het typisch Amerikaanse college-uniform, de speelsheid waarmee de achtergrondzangeressen tussenkomen, de retestrakke ritmesectie en in hoe Doechii te midden van dat alles het kleine publiek volledig inpakt. Ze spert haar ogen wijd open zoals Nicki Minaj dat kan doen, maar maakt net zoveel indruk wanneer ze met gesloten ogen zacht voor zich uit zingt. Wat ze ook doet, je kunt simpelweg niet níét naar haar kijken.
Hier en daar wordt ze nu al de nieuwe Kendrick Lamar genoemd. Dat komt door haar teksten, haar vermogen om te spelen met verschillende stijlen, haar gevoel voor pop en natuurlijk haar connectie met Top Dawg. ‘Alligator Bites Never Heal’ verschijnt inmiddels in heel wat lijstjes van beste platen van het jaar, hoewel Doechii het zelf nog steeds een mixtape noemt.
In Kendrick-termen: haar ‘Overly Dedicated’. In 2025 verschijnt haar echte debuut. Wordt dat haar ‘Section.
80’, of gaat ze meteen voor een ‘Good Kid, M.A.A.
D City’? Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kun je terecht bij de Zelfmoordlijn op gratis het nummer 1813 of via zelfmoord1813.be of via de chatdienst. Geselecteerd door de redactie.
