Verbluffend verfijnde tatoeages op de handen van Peruaanse mummies

Wekelijks een opmerkelijk beeld van een wetenschappelijke gebeurtenis. Deze week: de kunstzinnige complexiteit van de Chancay-cultuur.

featured-image

Veel gedetailleerder dan gedacht! Pas toen de leden van het internationale onderzoeksteam zo’n 100 Peruaanse mummies op foto’s met laser-stimulated fluorescence (LSF) bekeken, realiseerden ze dat ze kunstzinnige complexiteit van de Chancay-cultuur (ca. 1000-1500) onderschat hadden. Dankzij LSF licht de gemummificeerde huid rond de tatoeages fel op en zijn de randen van de tatoeages veel duidelijker te zien.

Lijntjes van 0,1 tot 0,2 mm, gemaakt met fijnere naalden dan de moderne standaard tatoeagenaalden, zo melden de wetenschappers uit Arizona, Polen, Peru, Hongkong en Groot-Brittannië enigzins verbluft in hun onderzoeksverslag in de PNAS . De Chancay-cultuur en -staat werd uiteindelijk onderdeel van de Inca-staat, die in de zestiende eeuw veroverd werd door Spaanse kolonisatoren. De gebruikte naalden waren waarschijnlijk cactusnaalden of misschien benen naalden, de inkt was op koolstofbasis.



Met grote vaardigheid maakten de tatoeage-kunstenaars daarmee „voortreffelijke geometrische en diervormige patronen”, zoals op de hier afgebeelde hand. Overigens zijn lang niet alle tatoeages op de onderzochte mummies van topkwalititeit. Vaak troffen de onderzoekers „vormloze vlekken met slecht gedefinieerde randen” aan.

In het overgeleverde aardewerk en textiel uit de Chancay-cultuur wordt de gedetailleerdheid en uitmuntendheid van de top-tatoeages niet gehaald, zo oordelen de wetenschappers. Het lijkt er dus op dat de tatoeages een van de hoogste kunstvormen vormden van die cultuur. Met de oudere infraroodtechnieken om tatoeages op gemummificeerde huid te bestuderen was deze rehabilitatie van de tatoeagekunstenaars niet mogelijk geweest.

Bij levende mensen vervallen de tekeningen vaak al, en zoals de onderzoekers fijntjes opmerken wordt dat na de dood alleen maar erger. In heel veel culturen staan tatoeages in hoog aanzien, maar in de westerse cultuur werd het vaak als barbaars beschouwd. De belangstelling voor prehistorische tatoeages groeide toen in de jaren negentig die opvatting zwakker werd en ook tatoeages ontdekt werden op het lichaam van Ötzi, de 5.

000 jaar oude Tiroolse IJsmummie. Ook op prehistorische grottekeningen en beeldjes worden nu veel aanwijzingen voor tatoeages en ‘ lichaamskunst ’ gevonden..