1 month Ago
Venom: The Last Dance vormt het slot van de Venom-trilogie. Toen de eerste Venom-film uitkwam, waren veel mensen, waaronder ik, enthousiast. Dit enthousiasme nam echter sterk af toen duidelijk werd dat Spider-Man niet in de film zat.
Venom werd in plaats daarvan een op zichzelf staand personage met een eigen filmreeks. Het originele verhaal is grotendeels behouden gebleven: het gaat nog steeds over journalist Eddie Brock, die wordt overgenomen door een buitenaardse symbiote. In deze films verandert Venom echter van een traditionele superschurk in een soort superheld—eigenlijk een antiheld.
Venom neemt Eddie niet volledig over, in plaats daarvan leren ze samen te leven en ontwikkelen ze zelfs een emotionele band. De eerste twee films, Venom (2018) en Venom: Let There Be Carnage (2021), werden kritisch ontvangen door recensenten, maar vielen best goed bij het grote publiek. Naar mijn mening zijn dit ook geen films waar je te lang over na moet denken, of te serieus moet nemen.
Ze zijn vermakelijk dankzij de humor, actie en de leuke verwijzingen naar de stripboeken. Zoals de titel al suggereert, is dit waarschijnlijk het laatste hoofdstuk in het verhaal van Eddie en Venom. De verwachtingen rondom deze film waren best hoog, vooral nadat we Eddie en Venom zagen in een post-credit scene van Spider-Man: No Way Home.
Veel fans, waaronder ikzelf, hoopten dat Spider-Man het eindelijk zou opnemen tegen Venom. De film pakt het verhaal op waar die post-credit scene eindigde, maar helaas wordt Eddie vrijwel direct teruggezogen naar zijn eigen universum. Daarmee lijkt ook het plan om Venom in het Marvel Cinematic Universe te plaatsen van de baan.
Dit vond ik best jammer en ik werd al snel bang dat deze film weer een herhaling zou worden van Venom 1 en 2. En ergens is dat ook zo, maar uiteindelijk vond ik dat toch een minder groot probleem dan ik eerst dacht. Eddie en Venom zijn interessante personages, en hun groeiende chemie blijft leuk om te zien.
Er zijn ook nieuwe personages die intrigerend beginnen, maar helaas niet de diepgang krijgen die ze verdienen. Dat is misschien niet noodzakelijk in een actiekomedie als deze, maar het is wel zonde dat de veelbelovende opzet van deze personages niet goed wordt afgerond. Dit geldt vooral voor de grote schurk van het verhaal: Knull.
Hij is een angstaanjagend en fascinerend personage, maar krijgt amper schermtijd en we zien geen directe confrontatie met hem. Dat was toch een teleurstelling. Het personage heeft veel potentieel, dus ik verwacht dat Sony hier in de toekomst wellicht meer mee gaat doen.
Net als in de vorige films is de cast uitstekend, met enkele grote namen. Tom Hardy speelt opnieuw Eddie Brock, maar hij verzorgt ook de stem van Venom. Hoewel Hardy goed werk levert, krijgen de personages niet genoeg diepgang om zijn ware talenten, zoals te zien in Legend, volledig te benutten.
Toch weet hij de humoristische scènes perfect over te brengen. Steven Graham keert ook terug, maar zijn personage verliest in deze film volledig zijn eigen persoonlijkheid. Dit biedt hem echter wel de kans om de transformatie naar een symbiote overtuigend neer te zetten.
Juno Temple speelt Dr. Payne, een personage dat veelbelovend begint, maar uiteindelijk niet genoeg uitwerking krijgt. Zelfs Andy Serkis, de meester van motion capture, schittert als Knull.
Ondanks zijn beperkte schermtijd wist hij me toch een aantal rillingen te bezorgen..
