Van het meeslepende Big Thief tot de hyperdansbare Blck Mamba: vijftien tips voor Lowlands

De stem van de Britse producer en singer-songwriter Sampha Sisay is niet per se aangenaam, wel interessant want paradoxaal: hij is nasaal maar klinkt toch alsof-ie van achteruit de keel komt. Zijn stem is zwaar en toch klinkt hij hees. Als iemand de enorme Bravo-tent tot huiskamer kan laten krimpen is hij het.

(Jonasz Dekkers) Rudeboy Ting! De Brusselse dj en producer Blck Mamba maakt hyperdansbare, percussieve underground clubmuziek. De laatste jaren is de dj met Nigeriaanse wortels meer opgeschoven naar amapiano en gqom, wat de energiemeters op haar dansvloeren alleen maar meer doet uitslaan. Zij zal de vrijdagzon perfect begeleiden in het ondergaan.



(JD) Heeft u uw hartslag wel eens gemeten tijdens het sporten? Als u een goed hart hebt zal die in hoge inspanning zo’n 150 slagen per minuut slaan. Stel u nu eens voor dat dat tempo anderhalf uur lang uit de speakers komt op een kleine tunnelachtige stage. Dat zullen de Amsterdammers DJ Europarking en Slimfit neer gaan zetten.

Zodat er niemand meer gaat slapen. Even écht los. (JD) Als je Curaçao en Amsterdam met elkaar in een muzikale mix gooit, krijg je een cocktail die de naam Rozaly draagt.

De Amsterdammer met Caribische roots doet eigenlijk niet anders dan dansvloeren schuren en slopen. Afro, reggaeton, dancehall, alle soorten en maten breakbeats, zijn dj-gereedschapskist zit bomvol. De kleine X-Ray zal geheid gaan stomen.

(JD) Jorja Smith uit Walsall, Engeland, werd op 21-jarige leeftijd in één klap beroemd met haar geweldige, soulvolle debuutalbum Lost & Found (2018). Vijf jaar later was daar het tweede album, het volwassen falling or flying , een prachtige mix van uptempo clubmuziek en soul. Spannend of ze dat op het enorme Alfa-podium ook kan overbrengen.

(JD) Januari 2024, Paradiso, vijftien jaar Bliksemschicht , één grote viering van Nederlandse hiphop. Nog steeds het beste album van Hollandse bodem, maar optreden doet de Amsterdamse rapformatie eigenlijk niet meer. Wegens succes verlengd, lijkt het.

Op Lowlands kunnen Akwasi, Leeroy en Hayzee weer even laten zien hoe het moet, hiphopshows geven. Dat wordt springen. (JD) Neverender – wát een heerlijke danceplaat is dat.

De samenwerking tussen het Franse danceduo Justice en Kevin Parker van de grote indieband Tame Impala is een heel geslaagde, gewichtsloze cross-over. Je ziet het bij de slotshow vrijdagavond in de Alpha al voor je: al die lachende gezichten, hoe in alle extase alle handen in de lucht gaan. Vergeten, verbroedering en saamhorigheid.

Dat het éven maar nooit ophoudt. (Amanda Kuyper) Even let je niet op, blijken er ineens vijftien jaar voorbij en is formatie Jungle By Night de festivalopener op het allergrootste podium. Wat? Het al op jonge leeftijd opgelaaide vuur voor afrobeat van de Amsterdamse band is slim verbreed: afrojazz, disco, pop, electronica, kraut, pop.

De liedjes met gastvocalisten Sef, Merol en Spinvis staan als een huis. In de nacht volgt een dj-set. (AK) Mooi hoe de zingende bassist Thundercat vanuit de jazz breed omarmd is door een poppubliek.

Ongeremd en vol grappige elementen laat hij grote vrijheid horen in cross-overs tussen elektronische muziek, jazz, rock en funk. Reken op jaren zeventig-nostalgie, maar ook smeuïge hiphopflows, geslaagde Steely Dan-retro en jazzfusion ingebed in toegankelijke ritmes. (AK) Op een ding kun je rekenen: nooit zal de Ierse oud-zangeres van Moloko en vooral vedette van de artpop Róisín Murphy inleveren op eigenzinnigheid.

Altijd zal ze zich opnieuw uitvinden: met haar buitenissige kleding, idem hoofddeksels en de sensuele, breed uitgesponnen electropop. De inzet is elk concert helder: dansen. Even excentriek als mal doet ze graag voor hoe.

(AK) Een beetje Ibiza in Biddinghuizen: de popliedjes van Romy brengen je terug naar de vroege jaren nul, toen trance en pop verwikkeld waren in een innige liefdesverhouding. Als lid van indieband The xx is ze welbekend met emotionele elektronische muziek. Als soloartiest stapt ze zelfverzekerd naar het midden van de dansvloer.

(Cécile van Wijnsberge) Chibi Ichigo bouwt overal waar ze komt een feestje. De onverschrokken Brusselse zingt niet echt, ze scandeert meer, terwijl ze over het podium stuitert op haar stevige beats. Ze laat zich inspireren door de clubscene, met invloeden uit techno en electro en teksten over ongeremd losgaan.

Een perfecte match met Lowlands. (CvW) In de jaren nul stond Sugababes vooral bekend om de nogal vaak wisselende line-up. Op een gegeven moment was er niet één origineel lid meer over.

Maar vergeet niet: onder de naam Sugababes zijn een heleboel steengoede popsongs gemaakt. De meidengroep, terug in originele bezetting, zingt ze allemaal. (CvW) Spannende tijden voor fans van Big Thief.

De Amerikaanse band wordt geroemd om z’n klein-maar-meeslepende liedjes, ergens tussen folk, americana en indierock in. Met het vertrek van de bassist begint een nieuw tijdperk: vorige maand speelde Big Thief in nieuwe bezetting een show die voor bijna driekwart uit onuitgebracht materiaal bestond. (CvW) Punk, noiserock, electro, zweet, bier en een vleugje glitter: gooi het in de blender en je krijgt Model/Actriz.

De New Yorkse band bouwde de afgelopen jaren een stevige reputatie op als energieke en ongeremde liveband. Hun muziek is een mix van punk en dance: een soort LCD Soundsystem, maar dan zonder het ongemak. (CvW).