Van de opkomst van gabber naar een treurig einde: dit was Parkzicht

UITGAAN Van de opkomst van gabber naar een treurig einde: dit was Parkzicht Nikki Veerbeek Vandaag, 20:01 • 6 minuten leestijd Parkzicht. © Instagrampagina Parkzicht Midden in het Park bij de Euromast, in de statige villa waar nu The Harbour Club zit, dansten Rotterdammers in de jaren negentig tot in de vroege uurtjes in Parkzicht. Een terugblik.

"Naar Parkzicht gaan was als thuiskomen. Je was weer bij je familie. Iedereen stond voor elkaar klaar", vertelt Iris Stoppelenburg over de tijd waarin ze wekelijks te vinden is in Parkzicht.



De nostalgie klinkt door in alles wat ze zegt. "Je ziet dat niet echt meer." Robert Steenbeek is dj bij een lokale discotheek als hij voor het eerst in Parkzicht komt.

"Ik kwam binnen en hoorde een sound die je nergens anders hoorde. Totaal niet commercieel. Er ging een wereld voor me open.

Vanaf die allereerste dag dacht ik: dit wil ik ook. Dit is waar mijn hart ligt. Bij elk nummer had je een wow-effect, dan viel je smoel open.

Dat maakte het uniek." Later komt zijn droom uit en krijgt hij zelf vaste avonden in Parkzicht. "Veel geld verdiende ik daar niet mee.

Ik deed het puur uit liefde." Paul Elstak staat in die tijd ook achter de draaitafels van de club. Hij valt soms in voor de vaste dj Rob Jansen, alias DJ Rob.

Samen organiseren ze in Parkzicht de eerste Nightmare-feesten. "Er was altijd echt een toffe sfeer. Mensen voelden dat er iets nieuws aan het gebeuren was.

Dat dit anders was dan normaal." Van new wave en punk naar stevige house Parkzicht resideert vanaf de jaren tachtig in de historische villa. Maar behalve de naam lijkt het in de beginjaren nog weinig op de club die later zo’n stadsicoon wordt.

De gabbercultuur is nog niet geboren en door de speakers schallen muziekstijlen als new wave en punk. Op een blauwe maandag heet de club ook nog even Ibiza, met disco, r&b en funk als voornaamste muziekstijlen. In 1989 krijgt de club nieuwe eigenaren die de naam Parkzicht weer uit de mottenballen halen.

Alles verandert als DJ Rob begint te experimenteren met house. Dat is dan nog een opkomende muziekstijl. De elektronische muziek met opzwepende baslijnen en een stevige beat blijkt een schot in de roos.

Rotterdammers lopen de deur plat bij Parkzicht en ook mensen van ver buiten de stadsgrenzen komen erop af. "Er stonden rijen tot aan de glasbak buiten als Rob draaide", zegt Steenbeek. Iris Stoppelenburg: "Hij was mijn grote held.

Bijzonder en onbereikbaar." Bakermat van gabbermuziek Langzaam ontpopt Parkzicht zich tot de bakermat van de gabberhouse. "Het is niet dat er vanaf het begin alleen maar werd gebeukt", aldus Steenbeek.

"Gaandeweg werd de muziek harder en experimenteler en werden er harde kicks gebruikt." Elstak zegt dat er een enigszins vertekend beeld van Parkzicht is ontstaan. "Er werd wel gabberhouse gedraaid, maar dat was pas laat op de avond.

" Steenbeek vindt ook dat de club meer was dan alleen maar gabber. "Show Me Love van Robin S. werd bijvoorbeeld ook regelmatig gedraaid.

Dat is echt geen gabber. Het is wel zo dat zodra een plaat te commercieel werd en in de top 40 belandde, hij niet meer werd gedraaid om het partyconcept underground te houden. Rob had een goede neus voor nummers die een hit zouden worden.

" Omdat Jansen zijn platen uit het buitenland haalt, draait hij nummers die in geen enkele andere club te horen zijn. "Hij was een van de eersten die dat deed", zegt Elstak. Niet alleen gabbers in Parkzicht Dat de zaal wekelijks volloopt met gabbers is volgens de hardcore-dj niet iets waar de eigenaar op dat moment echt op zit te wachten.

Die gebruiken drugs en weinig alcohol, en dat doet geen wonderen voor de baromzet. "Maar die kwamen nu eenmaal." Overigens zijn het ook echt niet alleen maar de gabbers die Parkzicht bezoeken, benadrukt het drietal.

"Het was een smeltkroes van gezellige mensen", vertelt Steenbeek. "Er liep van alles en nog wat. Van mensen in de bouw tot mensen met een hoge functie.

Mensen van verschillende komaf. Dat was allemaal prima. Er was geen sprake van discriminatie.

" Hoewel Stoppelenburg naar eigen zeggen 'een echte' is, hoef je volgens haar zeker haar geen gabber te zijn om je in Parkzicht thuis te voelen. "Echt alle lagen van de bevolking waren er. Ook artsen die in het ziekenhuis werkten.

" Gevoel van saamhorigheid Steenbeek kijkt met weemoed terug op de sfeer in Parkzicht. "Iedereen die binnen was, was elkaars gabber. Het was één grote familie.

De jongens aan de deur, de mensen binnen, de dj’s, de meiden achter de bar. Je voelde je thuis." Stoppelenburg: "Er was een gevoel van saamhorigheid.

Als je daar binnenkwam, hoorde je bij de familie, al kwam je daar voor het eerst. Als ik die mensen nu weer tegenkom, is het gevoel er nog steeds." Niet iedereen gebruikte drugs Door de jaren heen raakt de naam van Parkzicht bezoedeld, onder meer door het drugsgebruik.

Niemand ontkent dat veel bezoekers niet vies waren van een pilletje. Maar lang niet iedereen, zegt Steenbeek. "Sommige mensen dronken een wijntje of een biertje, anderen waren knetterwaus.

Xtc was in opkomst, maar dat was in alle clubs zo. Ook in Nighttown, ook in de high society clubs van Rotterdam. Mensen denken altijd dat Parkzicht Sodom en Gomorra was.

Er kwam misschien net iets anders volk dan in Nighttown, maar de sfeer die heerste was heel relaxed." Slechte naam Steenbeek snapt de slechte naam van Parkzicht niet. "Ik heb nooit iets meegemaakt wat echt niet kon.

We hadden stevige portiers, maar die waren ook nodig." Stoppelenburg: "Je moest geen ruzie krijgen met de portiers. Maar dat had je zelf in de hand.

Het waren stevige jongens, maar daardoor was het ook veilig. Ik heb me in Parkzicht nooit onveilig gevoeld." Zij vindt het obscure imago ook niet terecht.

"Ik vind het echt rot dat Parkzicht zo’n naam had. De gabbercultuur stond in een kwaad daglicht, maar ik heb op harde feestjes nooit ruzie of gevechten gezien. De naam komt misschien doordat er veel Feyenoord-hooligans kwamen, maar de meesten daarvan zijn ook gewoon schatjes.

" Burgemeester sluit club In 1996 valt het doek voor Parkzicht nadat het een paar keer echt fout gaat. Eerst schiet een portier uit noodweer een bezoeker dood en kort daarna is er binnen de club een schietpartij bij een bruiloft. Hierna sluit de burgemeester de club.

"Dat vind ik nog steeds jammer", zegt Stoppelenburg. "Ik zou nog steeds gaan." In de harten van veel Rotterdammers leeft de club voort.

"Parkzicht heeft in de jaren negentig een cultstatus verworven", meent Steenbeek. "Dat zal nooit weggaan." LEES OOK Het ‘magische’ Nighttown was jarenlang een tweede thuis voor Rotterdammers.