Tien meter hoog in de nok van Carré, zonder vangnet

Een circuspaard sabbelt aan het backstagepasje dat om de nek van de spreekstalmeester hangt. Hij aait het paard nietsvermoedend verder. „Oh, nee!”, zegt Rudy Hellewegen (45) lachend.

De nieuwe spreekstalmeester van het Wereldkerstcircus grijpt het koord net op tijd voordat het pasje in de mond van het paard verdwijnt. De paardenstal staat voor de artiesteningang van het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam waar dit jaar de 38ste editie van het Wereldkerstcircus wordt gehouden. Sinds de eerste show in 1985 zijn er nog nooit zo veel bezoekers geweest als vorig jaar: 70.



000. Het circus verwacht dat het recordaantal dit jaar wordt overtroffen. De avond voorafgaand aan de generale repetitie toont Hellewegen tijdens een rondleiding in Carré de voorbereidingen voor de show.

„Mag ik hem alsjeblieft een wortel geven?”, vraagt hij. „Doe maar niet, dan worden de andere paarden jaloers”, zegt een van de paardenverzorgers. Die werken voor Flavio Togni (62), een Italiaanse paardenfluisteraar die voor het eerst met zijn dertien hengsten optreedt in het Wereldkerstcircus.

Het circus heeft vijftien acts uit verschillende landen bij elkaar gebracht. Hellewegen staat voor de kleedkamer van Togni en wijst naar zijn foto. „Ik merk dat alle artiesten met veel respect omgaan met Flavio.

” Volgens hen is Togni een boegbeeld in de circuswereld: hij is al sinds zijn zestiende circusartiest en dierentrainer. „In Italië heeft hij zo’n vijftig paarden en een eigen circus waarmee hij rondtrekt”, zegt Hellewegen. Vroeger had hij ook shows met olifanten, tijgers, kamelen en leeuwen.

Hellewegens kleedkamer, die hij deelt met twee clowns, bevindt zich naast die van Togni. Het is voor Hellewegen de eerste keer dat hij in de circuspiste van Carré staat. Doorgaans is hij tourmanager van musicals en speelt hij tijdens Halloween de gevreesde Eddie de Clown in pretpark Walibi Holland.

Nu is hij de ceremoniemeester die artiesten aankondigt, tussen de acts door het publiek vermaakt en achter de schermen iedereen bij elkaar houdt. Naast een kaptafel hangt zijn op maat gemaakte jacquet met gouden kwasten en knopen én een zwarte hoge hoed. „Het rode velours van het jasje moet matchen met de stoelen in Carré.

” Hij aait over het jasje. „Ik hoop dat het publiek de twinkeltjes in mijn ogen opmerkt, omdat die laten zien wat ik er als kind van had gevonden om het Wereldkerstcircus te mogen presenteren.” Hellewegen loopt richting de circuspiste, de grootste zaal van Carré, waar de circusartiesten in zeventien dagen vijftig keer gaan optreden.

Een paar jongens vegen glitters van de vloer en een van de acrobaten van de Arabische Mustafa Danger-groep glijdt nonchalant van een bijna tien meter hoge steiger. Ze zijn hun „levensgevaarlijke” trapeze-act aan het oefenen en ook Danger, de leider van de groep, hangt in de steigers. „Dit kan ik niet eens één keer zonder dat ik mijn benen breek”, grapt Hellewegen.

Boven in de piste hangen touwen voor de luchtacrobatiek waarmee een acrobaat uit Frankrijk aan het repeteren is. „Ze is gisteren een beetje ongelukkig op haar voet terechtgekomen. Het was even spannend, maar gelukkig viel het reuze mee.

” De kans bestaat dat een van de acrobaten dood neervalt, omdat er geen vangnet is om hen op te vangen. „Plat gezegd klopt dat wel, maar dat is hun beroep: de totale inspanning om dat niet te laten gebeuren. Het publiek komt namelijk om angst, spanning en sensatie te voelen.

” Het Wereldkerstcircus staat bekend om zijn traditionele shows met ondeugende clowns en acrobaten die over een koord lopen. Hellewegen: „Er doen artiesten uit onder meer Rusland, Spanje en van het Chinese staatscircus mee. Ook hebben we koppels uit Moldavië, Oekraïne en Peru.

” Daarnaast hebben sommige artiesten hun klassieke act een moderne twist gegeven. „In de piste gaan bijvoorbeeld voor het eerst breakdancers met glow in the dark pakken (lichteffecten) optreden.” Ook Hellewegen is van plan moderne elementen aan zijn presentatie toe te voegen.

„Als je blijft hangen in het klassieke met u aanspreken van het publiek, kunnen de kinderen zich overgeslagen voelen.” Volgens hem zijn de kinderen in het publiek het belangrijkst, omdat het vaak hun eerste ervaring met entertainment in het theater is. Of hij de traditionele openingszin waarmee spreekstalmeesters het circus openen gaat gebruiken? „Natuurlijk.

Hooggeëerd publiek!”, roept hij uit volle borst..