1 month Ago By Sportredactie
Het Oranje-trio veroverde zo voor de zesde keer de wereldtitel op het onderdeel waarbij van de drie gestarte renners er na elke ronde één vanaf de koppositie uitstuurt. De derde renner bepaalt de tijd. Het was de negende keer op rij dat de Nederlandse sprinters de finale bereikten op de teamsprint.
Ook zijn Van den Berg, Lavreysen en Hoogland tweevoudig olympisch kampioen op het onderdeel. Het brons was voor Japan, dat Groot-Brittannië versloeg. Voor Lavreysen was het zijn veertiende wereldtitel.
Individueel was hij al goed voor vijf keer goud op de sprint en drie keer was hij mondiaal de beste op de keirin. Met veertien titels staat hij nu op gelijke hoogte met recordhouder Arnaud Tournant uit Frankrijk. Donderdag volgt voor hem de keirin.
De wereldtitel veroveren op de teamsprint lijkt voor het gouden trio inmiddels een routine. Maar het kwam niet vanzelf, acht weken na het gouden succes op de Olympische Spelen van Parijs, beweerden ze. ,,Na de Spelen, waar je vier jaar lang naartoe werkt, vindt iedereen in Nederland dat het normaal is dat we hier de titel pakken”, vertelde Van den Berg voor de camera van de NOS.
,,Maar dat is niet zo. We zijn gewone mensen die heel hard hebben gewerkt om ons op te laden. Het komt niet vanzelf.
” De ‘Bullet Train’, zoals het trio sinds de eerdere succesvolle Spelen in Tokio door het leven gaat, moest op de wielerpiste van Ballerup even op gang komen. ,,We begonnen redelijk in de kwalificaties, maar wisten wel dat het sneller moest. Dat hebben we in de eerste ronde en finale consequent gedaan”, keek Lavreysen terug.
,,De omstandigheden waren hier ook lastiger dan in Parijs. En het is ook logisch dat we toen fitter waren. Het voelt gek: we blijven ruim een seconde van ons wereldrecord af en toch was het een supergoede race.
” Hoogland wist dat het erin zat, een zesde wereldtitel. ,,Natuurlijk, ook al zijn we geleefd, de weken na de Spelen. Maar we zijn professioneel genoeg om van euforie over te schakelen naar trainen voor dit toernooi.
We wilden heel graag onze regenboogtruien behouden. Wij kunnen diepgaan, al wisten we dat het zeer ging doen.” De teamsprint is al jaren het domein van de Nederlandse sprinters.
In 2018 werd in Apeldoorn de eerste van inmiddels zes wereldtitels veroverd, toen nog met Nils van ‘t Hoenderdaal als starter in plaats van Van den Berg. Die was er vanaf 2019 bij, waarna de ‘Bullet Train’ alleen in 2022 een finale verloor. Dat was tegen de Australiërs, die de jaren erna meestal de voornaamste concurrent waren, maar na het afhaken van Matthew Richardson aan kwaliteit hebben ingeleverd.
De winnaar van zilver op de Spelen op de sprint en de keirin - beide keren achter Lavreysen - komt voortaan voor Groot-Brittannië uit, maar was in Ballerup nog niet inzetbaar. Waar het Nederlandse trio strandt, is ongewis. Van den Berg kan zich geen leven zonder de fiets voorstellen, maar is inmiddels wel 36 jaar.
Hoogland (31) heeft zich nog niet uitgesproken over nog een olympische cyclus. Vervangers zijn vooralsnog niet voorhanden. Lavreysen (27) wil zeker in Los Angeles (2028) zijn totaal van vijf gouden olympische medailles uitbreiden.
.
