2 weeks Ago
DEN HAAG - Roos is een avondje op stap geweest in Den Haag. Gezellig uit, drankje erbij. Best wel veel, stuk of tien, minstens.
En nu wil ze naar huis, in Leiden. Als vrouw alleen wil ze niet met de trein, dus ze regelt een Uber, maar die wil haar niet meenemen als hij haar ziet. Boos steekt ze haar hand op naar een gewone taxi en stapt in, naast de chauffeur.
Dit is een verhaal in onze serie Bij de Politierechter . Mumtaz rijdt al tien jaar taxi. Elk weekend brengt hij dronken mensen thuis.
Hij heeft ze liever op de achterbank, maar de jonge vrouw trekt het voorportier open, moppert 'die klootzak van Uber neemt me niet mee,' en gaat naast hem zitten. Ze lijkt behoorlijk dronken dus hij laat het maar zo. Roos geeft haar adres, maar de chauffeur lijkt het niet te snappen.
Hij geeft haar zijn mobiel en vraagt of ze het zelf wil invoeren. Dat doet ze. De chauffeur vraagt of ze zich wel goed voelt.
Ze antwoordt 'nee, ik ben dronken en ik voel me niet lekker.' Mumtaz zet de meter aan. De vrouw vraagt waarom hij dat doet en hij legt uit dat hij een gewone taxi is, geen Uber.
Ze vraagt hem om Bollywoodmuziek, maar dat heeft hij niet. Ze wil haar telefoon koppelen aan zijn auto om zo haar eigen muziek te kunnen draaien, maar dat wil hij niet. 'Toen werd ze boos en zei ze "koelie" (scheldwoord voor ongeschoolde arbeiders uit Azië, red.
). Dat is een zwaar woord voor ons. Mensen die dronken zijn zeggen heel veel dingen en meestal negeer ik dat', vertelt de chauffeur aan de politierechter.
'Daarna zei ze ook sorry dat ze dat woord gebruikt had.' Roos heeft dan wel gedronken, ze is niet zo ver heen dat ze de hand van de chauffeur niet voelt. Hij glijdt over haar been, dan tussen haar benen, dan naar haar borst.
Ze schrikt, maar weg kan ze niet. Ze zit in de gordel in een auto die met honderd over de A4 rijdt. Hij doet het nog een keer.
Ze kruipt tegen het portier aan, pakt haar telefoon en appt haar vriend, en een goeie vriendin, Angela: 'Ik zit in een taxi en ik voel me niet fijn. Ziek rare taximan. Voel me niet veilig.
Hij raakt me raar aan.' Angela belt haar meteen terug en zegt dat ze aan de telefoon moet blijven tot ze thuis is. Roos zegt tegen haar vriendin 'het is een rare man en ik zal blij zijn als ik thuis ben.
' Mumtaz stopt bij het adres dat de vrouw heeft ingegeven. Ze wil uitstappen zonder betalen, zegt dat ze al aan Uber heeft betaald. Hij heeft niet door gehad dat ze aan de telefoon was met een vriendin, zegt hij nu, want hij was bezig om zijn geld te krijgen.
Passagiers die niet willen betalen, dat maakt hij zo vaak mee. En waarom zit hij nu dan hier? Hij zou haar hebben aangeraakt? Waarom? Hij heeft zelf drie dochters, vier zussen, zijn moeder leeft nog. Waarom zegt ze dat? Het is niet waar.
Wil ze geld van hem? Is het omdat hij een koelie is, of een Pakistaan, of omdat zijn gezicht niet mooi is? 'Iemand kan me nog beter doodschoppen dan dat mijn vrouw dit hoort.' Roos zit schuin achter Mumtaz in de rechtszaal. Ze mag vertellen wat die nacht voor haar heeft betekend.
'Waarom heb je misbruik gemaakt van een vrouw die zich veilig had moeten voelen bij jou? Jij hebt mijn lichamelijke integriteit geschonden. Ik kon niet slapen en had nachtmerries.' 'Mijn relatie is op de proef gesteld door jou en dat neem ik jou ontzettend kwalijk.
Door jou zal ik nooit meer naast een taxichauffeur gaan zitten. Als je één ding hier van leert, los van dat je met je tengels van iemand afblijft, is dat je leert dat je dit nooit meer doet.' Ze eist een immateriële schadevergoeding van 1600 euro De officier van justitie vindt dat er genoeg bewijs is dat Mumtaz aan Roos heeft gezeten.
Er zijn de appjes naar en vervolgens het gesprek met Angela vanuit de taxi waarin Roos zegt dat ze raar wordt aangeraakt, en daarnaast een verklaring van Angela die zegt dat Roos behoorlijk overstuur was aan de telefoon. 'Wat het verder pijnlijk maakt is dat de verdachte geen enkele verantwoordelijkheid neemt', aldus de officier, 'hij is het slachtoffer, zij beschuldigt hem omdat ze geld wil of omdat hij uit Pakistan komt.' De officier eist een taakstraf van 150 uur een maand voorwaardelijke cel.
De advocaat van Mumtaz vraagt om vrijspraak. De chauffeur is zijn VOG, zijn taxivergunning en zijn baan kwijtgeraakt. Hij heeft zijn lease-auto in moeten leveren en werkt nu als oproepkracht bij een bezorgdienst.
Hij is in inkomen teruggevallen van 4000 naar 1260 euro per maand. 'Zij zou last hebben van nachtmerries en somberheid. Het zijn precies de klachten die cliënt ook heeft.
Voor wie ten onrechte wordt beschuldigd treden dezelfde gevolgen op en ook daar mag aandacht voor zijn' aldus de verdediging. 'Aangeefster heeft het over onveilig voelen en raar aanraken. Het was zo makkelijk geweest om te schrijven ik word aangerand, help mij.
Waarom schreef ze dat niet? Misschien omdat het niet is gebeurd.' De advocaat wijst op de ruzie over de betaling: 'Passagiers die niet willen betalen dreigen wel vaker met een klacht.' Ook zou de officier van justitie de geheugens van aangeefster en verdachte verschillend beoordelen.
'De officier vindt het wel oké dat aangeefster bepaalde details niet meer weet, maar als cliënt op een klein detail iets anders zegt dan in november dan is meneer niet eerlijk. Dat vind ik niet fair.' Mumtaz krijgt het laatste woord.
'Ik wil gewoon zeggen dat een man, een taxichauffeur, ook eerlijk kan zijn. Ik heb bijna elk weekend met klanten ruzie over geld. Je wordt vermoord voor dertig euro.
' De rechter doet meteen uitspraak. 'Het is een één-op-één situatie, daar zijn we het over eens. Je zou bijna zeggen: het is jammer dat het niet op een druk Marktplein gebeurt.
Mevrouw was dronken, maar ze kon nog appen en bellen én met u over muziek praten, dus ik vind haar toch betrouwbaar.' De rechter vindt de eis van de officier iets te hoog. Hij veroordeelt Mumtaz tot een taakstraf van 120 uur en een schadevergoeding van 1200 euro.
Achter in de zaal valt Roos in de armen van haar vriend. Ze lopen samen opgelucht de deur uit. Mumtaz wacht even, en gaat er dan balend achteraan.
De namen van Mumtaz, Roos en Angela zijn gefingeerd..
