Taiwan is op het gebied van virtual reality het Silicon Valley van Azië. Hoe is dat in artistieke films te merken?

Het blijft een magische ervaring in virtual reality: je ‘eigen’ handen zien. Maar het zijn natuurlijk niet echt je handen. Soms krijg je met behulp van controllers een paar handen ‘aangemeten’, waardoor je met de virtuele wereld om je heen kunt interacteren.

Maar dat gaat nog vaak fout. Dan heb je opeens twee linkerhanden. Maar de nieuwste headsets maken het inmiddels al wel mogelijk om je eigen handbewegingen te volgen en om te zetten in virtuele beelden, bijvoorbeeld dankzij kleine cameraatjes in de bril.



Dan kun je voelen dat je je eigen vingers beweegt, terwijl je naar een VR-hand kijkt. En dat kan dan ook een klauw van een roofvogel of een hand met zes vingers zijn. Zou dat hetzelfde zijn wat een baby ervaart die voor het eerst diens eigen hand waarneemt? Dat zien en voelen dezelfde zintuiglijke ervaring lijken? In Samsara (2021) van de Taiwanese multimediakunstenaar Hsin-chien Huang, dat nu in het nieuwe VR-programma Trailblazing Taiwan is te zien, ervaar je die virtuele handen naadloos.

Je hebt allerlei soorten: menselijke handen, maar ook dierlijke, doorzichtige, of van creaturen waarvan je maar moet gokken wat voor soort het is. Samsara neemt ons mee naar de toekomst, na de destructie van de aarde door klimaatcrisis en oorlog, op zoek naar een nieuwe planeet. Ik heb eindeloos gefascineerd zitten kijken naar de versie van mijn handen waarbij ik op mijn vingertoppen een paar extra minihandjes had.

Dat moet een wel heel voelgraag wezen zijn. Is dat een toekomsti.