Taco van der Hoorn stapte bewust uit wielerbubbel tijdens revalidatie: “Belangrijke les”

Interview Precies 502 dagen duurde het ook voordat Taco van der Hoorn zijn rentree kon maken, nadat hij in de Ronde van Vlaanderen van 2021 keihard tegen het asfalt knalde en daarbij voor de tweede keer in zijn carrière een zware hersenschudding opliep. Het herstel vergde een jaar, vier maanden en twee weken. Een periode die Van der Hoorn vormde, maar de 30-jarige coureur van de ploeg Intermarché-Wanty is intussen terug een volwaardig profrenner.

De RIDE Magazine Wintergids legde hem een aantal prangende vragen en dilemma’s voor. Ben je na je ongeval meer dan vroeger voor een helmplicht in het dagelijkse leven? “Ik heb er niet echt een sterke mening over. Ik denk dat het heel goed zou zijn als iedereen een helm zou dragen, dat lijkt me zeker.



Maar om het echt te verplichten, dat weet ik ook niet zo goed. Ik ben ook wel voor vrijheid voor de mensen zelf. Dat ze zelf nog dingen kunnen bepalen, zonder dat het heel erg opgelegd wordt.

” Heeft het je wel anders naar het leven doen kijken? “Je stapt even uit de bubbel. Dat heb ik ook wel heel bewust gedaan. Ik heb bewust een jaar helemaal niets van wielrennen gevolgd, ook weinig koersen gekeken.

Alleen de grote koersen waar je dan toch benieuwd naar bent. Al de rest daaromheen, minder. Dat is op zich wel leuk, dat je weet van: oké, er is meer dan alleen fietsen.

Taco van der Hoorn is zelf ook meer dan een wielrenner. Dat is een heel belangrijke les, om er even uit worden getrokken. Dan besef je welke andere dingen er heel belangrijk zijn.

Nu kom ik weer in die bubbel en is het wielrennen alles, maar ik probeer er bewust ook even uit te stappen na het seizoen. Ik heb vakantie en dan is dat het ook gewoon lekker om niet te moeten denken: hoe ga ik Kuurne-Brussel-Kuurne of Parijs-Roubaix juist aanpakken?” Wat was het meest interessante land waar je dankzij het wielrennen best geweest? “China. Ook Australië vond ik heel leuk om te zijn.

Alleen is het daar zoals West-Europa, maar met veel rare dieren en lekker weer in de winter. China was een andere cultuur. Op een gegeven moment stonden er in de Tour of Guangxi zó veel mensen aan ons hotel die nog nooit een westerling hadden gezien, dat je niet meer normaal over straat kon lopen.

Ik heb vaak wel de neiging om naar plekken te gaan die niet zo toeristisch zijn, omdat je dan het échte land ziet. Maar dat was heel bijzonder. Dat deed me ook nadenken: wil ik straks nog wel naar die hele verre plekken toegaan? Het was extreem.

Maar een Biniam Girmay of iemand als Wout van Aert , die hebben die gekte dus altijd. Dat is heftig.” Andorra of Nederland? “Als wielrenner: Andorra.

Dat is ook de reden dat ik naar daar ben verhuisd. Ik merk als ik een hele periode in Andorra ben geweest en tussen de wedstrijden door even in Nederland blijf om te trainen, dat ik merk: dat gaat op zich nog net, maar ik geniet er gewoon zo van om in Andorra te fietsen. Dat vind ik echt leuk.

Ik zie mezelf als coureur niet meer terug in Nederland komen wonen. Hoe het daarna gaat, weet ik niet. Ik hoop dat ik die keuze nog wat voor mezelf kan uitstellen.

Het zal er vanaf hangen hoe mijn leven dan ontwikkeld is. Ik ben gehecht aan vrienden in Nederland, maar misschien bouw ik daar ook weer wat op.”.