Szymkowiak droomde van baan buiten Limburg: 'Als je wil groeien, moet je van bodem veranderen'

Een dodelijke schietpartij op een toilet in de inmiddels gesloten Sittardse loungebar Tropicana of een moordzaak waarbij geen lijk is gevonden. Het zou zo een scenario voor een film kunnen zijn. Szymkowiak: "Bij sommige dossiers is het net alsof je een spannend boek leest.

" Dit is het verhaal van strafpleiter Peer Szymkowiak. Korps Mariniers Szymkowiak (49) groeit op in een klein dorpje in de buurt van Sittard. Hij komt uit een groot gezin: de strafrechtadvocaat heeft drie oudere broers en drie oudere zussen.



Szymkowiak doorloopt het gymnasium op het Bisschoppelijk College in Sittard en weet al snel dat hij een mariniersopleiding wil volgen. "Ik wilde graag bij het Korps Mariniers, maar ik was slecht in natuurkunde. Toen begon die droom te veranderen en wist ik het even niet meer.

" Limburg Via een vriendin van zijn moeder, die op dat moment rechter is in Rotterdam, loopt hij een dag mee in de rechtbank. Hij woont zittingen bij, kijkt mee in de raadkamer en is onder de indruk. "Het greep me aan.

Die zwarte jurk, het statige, het heeft iets autoritairs en chics. Ik vond dat wel spannend." Een beroepskeuzetest toont aan dat hij rechter, officier van justitie óf advocaat moet worden.

Szymkowiak schrijft zich in voor een rechtenstudie in Utrecht. "Ik wilde per se weg uit Limburg. Als je wil groeien, moet je van bodem veranderen.

" Maar tijdens zijn eindexamens wordt hij ziek en moet hij noodgedwongen in Limburg blijven. "Ik vond het echt vervelend dat ik niet aan mijn studie kon beginnen. Ik had een kamer, alles was geregeld.

Je bent 18 jaar, komt van de middelbare school af en dan wil je aan een nieuw leven beginnen. Door mijn ziekte miste ik mijn eerste studiejaar en besloot ik dus om in Maastricht te gaan studeren." Rechtenstudie Zijn studie gaat niet meteen van een leien dakje.

"Voor het eerste vak had ik een onvoldoende. Ik was een beetje in shock, want het gymnasium ging vloeiend", legt Szymkowiak uit. Heeft hij misschien de verkeerde studie uitgekozen? "Het goederenrecht, het bestuursrecht, ik vond dat niet leuk.

Totdat ik in aanraking kwam met het strafrecht, ik scoorde meteen hoge cijfers. Dat vond ik fantastisch." Vak uitoefenen Na zes jaar in de provinciehoofdstad te hebben gestudeerd, is hij ervan overtuigd Limburg achter zich te laten.

Szymkowiak solliciteert bij alle gerenommeerde strafrechtkantoren in het noorden van het land, maar wordt nergens uitgenodigd voor een gesprek. "Ik heb een paar weken bij Arthur Vonken stage gelopen en bij Theo Hiddema gewerkt als voluntair. Dat betekent dat je hard werkt, maar geen rode cent krijgt.

Ik werd bij Hiddema aangenomen, maar één dag voordat ik moest beginnen heb ik gezegd dat ik niet zou komen. Ik ging voor Arthur Vonken werken. Dat heb ik zes jaar gedaan.

" Het wordt tijd voor iets nieuws en hij begint een kantoor met andere vakgenoten. Toch keert hij terug naar Vonken en de strafpleiters gaan aan de slag als gelijkwaardige kantoorgenoten. "We zijn toen weer met elkaar in contact gekomen en hadden het over een samenwerking.

Dat heb ik tien jaar gedaan en nu heb ik sinds 2021 mijn eigen kantoor", vertelt Szymkowiak. Vertrouwen Gepassioneerd en vol overtuiging vertelt Szymkowiak waarom zijn beroep het leukste vak is van de wereld. "Je beschermt de burger en vecht tegen het overheidsapparaat.

Je betekent iets voor je cliënten en wint hun vertrouwen. Ik zet mij 200 procent in om resultaat te boeken." Al is dat vertrouwen winnen niet altijd gemakkelijk, beaamt hij.

Tijdens een piketdienst staat hij mensen bij die niet altijd bekend zijn met het systeem. "Ze denken dan dat de politie mij gestuurd heeft. Maar goed, de meesten die ik verdedig ken ik vaak al jaren.

" Als hij zichzelf moet omschrijven, is Szymkowiak open en eerlijk. "Ik ben misschien niet de meest joviale man, maar ik probeer iedere zaak op een prettige manier op te lossen. Ik ga er niet met gestrekt been in.

Ik zie het Openbaar Ministerie niet zonder meer als mijn vijand, maar als ik merk dat een officier van justitie mij of mijn cliënt wil 'naaien', dan kun je het krijgen ook. Maar in principe begin ik iedere zaak op een professionele en zakelijke manier." Aanstaan Een groot nadeel van zijn vak is dat Szymkowiak altijd aan moet staan.

"Mensen appen je zelfs als je in bed ligt." Vorig jaar heeft hij strafrechtadvocate Nienke Bloebaum in dienst genomen. "Het was nodig.

Ik ben ontzettend blij dat ze bij mij is komen werken, als team staan we drie keer sterker." Ontspanning vindt hij in kickboksen, maar Szymkowiak kan ook genieten van lekker eten in een restaurant. "Ik ben een beetje een sterrenjager", zegt hij lachend.

Dossiers Hoe dik een strafdossier is, hangt af van wat er gebeurd is en hoeveel onderzoek er gedaan moet worden. Met zijn vinger wijst hij naar de grond. Daar liggen 17 dikke papieren stapels.

Op het eerste A4'tje van een stapel staat een bekende achternaam. De verdachte is familie van iemand die uitgroeide tot de bekendste topcrimineel van Nederland. "Dat is één dossier.

" Een strafrechtadvocaat laat zich leiden door diverse kernwaarden. Hij behartigt de belangen van zijn cliënt en moet partijdig zijn. Die partijdigheid draagt bij aan een evenwichtige waarheidsvinding door de rechter.

"Je hebt een tunnelvisie van het Openbaar Ministerie en wij als verdediging zijn op zoek naar de andere waarheid. Ons vak is zoeken naar gegevens en geven rechters keuzes." Eind vorig jaar verdween de 42-jarige Yildiz Kayali spoorloos.

Haar partner wordt verdacht van moord en het wegmaken van het lichaam van de vrouw. Szymkowiak voert de verdediging van de man. De verdachte zegt dat hij niets te maken heeft met de verdwijning en beweert dat Kayali zelf is vertrokken.

"Er is geen lijk gevonden. Wat is hier aan de hand? Wat is er écht gebeurd? Er zijn zoveel scenario's denkbaar. Bij sommige dossiers is het net alsof je een spannend boekt leest.

" Veiligheid Na de moord op advocaat Derk Wiersum in 2019 is héél Nederland in shock. Denkt Szymkowiak door deze gebeurtenis zelf na over zijn veiligheid? "Nee, niet echt. Ik heb weleens vervelende situaties meegemaakt dat ik bijvoorbeeld op kantoor mensen ontving en dat ze mij op een indringende manier zeiden wat ik wel en niet moest doen.

Je moet niet over je heen laten lopen. Dat mag gewoon nooit gebeuren. Ik doe dit werk en ik weet hoe het moet, niemand gaat mij vertellen wat ik moet doen.

Je onafhankelijkheid en je professionaliteit staan bovenaan." Zwarte jurk De toga, een belangrijk kledingstuk voor een strafpleiter, moet tijdens een zitting in de rechtbank gedragen worden. Het bevordert de gelijkheid in een rechtszaal.

Hoe een toga eruit dient te zien is in een Koninklijk Besluit voorgeschreven, maar het togareglement zegt niks over de binnenkant van de lange zwarte jurk. "Nee, de mijne is niet gepersonaliseerd. Dit is overigens nog steeds mijn eerste toga.

De knoopjes hangen los, maar dan worden ze weer genaaid en kan ik er een paar jaar tegenaan. Deze toga is geweldig, want ik kan hem opproppen en dan zit er geen kreukje in, heel praktisch." Zijn eerste zitting kan hij zich goed herinneren.

Geen strafrecht, maar arbeidsrecht. "Een dronken buschauffeur had auto's aangereden. De vraag was: mocht hij wel of niet worden ontslagen? Ik ben er nooit voor opgeleid, maar ik moest het maar zien op te lossen.

" De Nomads Op de vraag of de strafrechtadvocaat zenuwachtig is voor zittingen luidt zijn antwoord: 'nee'. Soms heeft Szymkowiak last van gezonde spanning, als het om grote zaken gaat en hij het goed wil doen. Hij heeft door de jaren heen voldoende ervaring opgedaan.

"Ik was twee jaar advocaat en zat in de drievoudige moordzaak van de Nomads. In de zittingszaal stonden vijf à zes mensen met een machinegeweer als beveiliging. Of je hebt zittingen in De Bunker, de extra beveiligde rechtbanklocatie in Amsterdam-Osdorp.

Het vormt je als je dat meemaakt op jonge leeftijd. Daarna ben je niet zo snel meer onder de indruk." Toch heeft de raadsman één zaak die hij niet snel zal vergeten.

Een vrouw die haar dode baby bijna twee jaar lang in een koelkast op de NAVO-basis in Brunssum verstopt hield. Het lijkje werd in 2006 bij toeval ontdekt door een schoonmaakploeg van de NAVO-basis. "Dat was wel een bizar verhaal, ja.

" Rassenhaat Voor Szymkowiak is geen enkele zaak te groot of te klein. Een drievoudige moord, de kwestie rondom projectontwikkelaar Piet van Pol, drugszaken: hij doet het allemaal. "Foto's van onthoofde mensen in een dossier? Daar sta ik niet van te kijken.

Ik vlieg het zakelijk aan. Ik heb wel moeite met rassenhaat. Ik zou me dan moeilijk kunnen inleven in een cliënt.

Dan ben ik niet de beste advocaat voor hem of haar. Maar ik heb een voortdurende stroom van grote, leuke en spannende zaken. Ik ben trots op wat ik met mijn kantoor heb neergezet.

" Dit portret maakt onderdeel uit van een achtdelige zomerserie over Limburgse strafpleiters. In deel vier deelt strafrechtadvocate Gitte Stevens haar verhaal. Het artikel verschijnt zondag 28 juli om 9:00 uur op de website van L1 Nieuws.

Deel dit artikel 💬 WhatsApp ons! Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht via WhatsApp of stuur een mail naar [email protected] !.