Super-AI als verdienmodel: de sombere tegenhanger van OpenAI is opeens zeer optimistisch

H et zou zo maar eens al in 2026 kunnen gebeuren: de komst van een superkrachtige vorm van kunstmatige intelligentie. AI die slimmer is dan een Nobelprijswinnaar op vrijwel alle relevante gebieden – biologie, wiskunde, literatuur et cetera. Concreet betekent dit dat deze super-AI onopgeloste wiskundige stellingen kan bewijzen, bizar goed kan programmeren, maar ook ‘extreem goede romans’ kan schrijven.

De voorspelling is afkomstig van Dario Amodei. Hij is medeoprichter en topman van AI-bedrijf Anthropic. Zulke vergezichten zijn vaker geschetst.



Onlangs bijvoorbeeld nog door Sam Altman , eindbaas van Anthropics grootste concurrent: OpenAI. Altman houdt het op ‘duizend dagen’ voordat de synthetische superintelligentie er zal zijn, de AI die de mens op alle vlakken de baas is. Amodei tapt normaal gesproken uit een ander vaatje.

Samen met zes andere voormalige werknemers van OpenAI richtte hij Anthropic in 2021 op. Met Anthropic zouden zij niet de fouten maken die OpenAI, waar snelheid gaat boven veiligheid, in hun ogen wel maakte. Sindsdien staat Anthropic bekend als de sombere tegenhanger van OpenAI die alles op alles zet om AI veilig te houden.

The New York Times portretteerde het bedrijf vorig jaar nog als ‘het centrum van AI-doemdenken’. Het veertienduizend woorden tellende essay van Amodei over de toekomst van AI is in dat licht opzienbarend. De titel Machines of Loving Grace (Machines van Liefdevolle Genade) is ontleend aan een gedicht uit 1967 van Richard Brautigan .

Hij beschrijft hier een ‘cybernetische weide’ waar mensen en computers samenleven ‘in wederzijdse programmerende harmonie’. Ook Amodei concentreert zich voor de verandering eens op alle prachtige dingen die AI kan bewerkstelligen. Maar eerst moet hij natuurlijk uitleggen waarom hij het jarenlang over de risico’s van krachtige AI moest hebben, om het nu ineens over een andere boeg te gooien.

‘Ik denk dat het van cruciaal belang is een ​​echt inspirerende visie op de toekomst te hebben, en niet alleen een plan om branden te blussen’, zegt hij daarover. En ook: ‘Veel van de implicaties van krachtige AI zijn vijandig of gevaarlijk, maar uiteindelijk moet er toch iets zijn waarvoor we moeten vechten.’ Het is ook voor Amodei niet lastig positieve dingen te noemen rondom AI.

De lijst is lang: van het bestrijden van armoede en het bevorderen van vrede tot de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. Zelfs over de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt is hij naar eigen zeggen ‘opgewonden’, ondanks de komst van AI Agents, die autonoom taken zullen uitvoeren zoals werknemers dat doen. Niet alleen goedkoper, maar ook sneller en beter.

Toeval of niet: Anthropic lanceerde deze week een voorproefje van deze ontwikkeling . Voor de negatieve aspecten hiervan is nauwelijks ruimte in zijn lange essay. Hetzelfde geldt voor zijn oude stokpaardje: veiligheid.

Misschien zijn de overeenkomsten tussen OpenAI en Anthropic toch wat groter dan gedacht. Beide bedrijven opereren in een extreem concurrerende markt en hebben onnoemelijk veel geld nodig om voorop te blijven lopen. Investeerders zullen smullen van het positieve verhaal.

Geselecteerd door de redactie.