Sporza-stemmen Ruben Van Gucht en Paul Herygers: “Wij mogen commentaar geven op unieke generatie”

Interview Ruben Van Gucht (38) en Paul Herygers (62) zijn intussen al voor de derde winter op rij de vaste Sporza-stemmen van het veldrijden. De twee ademen liefde voor de cross en dat is duidelijk te horen tijdens hun vele uitzendingen. Hoe gaan zij om met de dominantie van wereldkampioen Mathieu van der Poel en evolueren zij nog altijd in hun eigen rol en samenwerking? We spreken de twee commentatoren na het allereerste duel Mathieu van der Poel - Wout van Aert in Loenhout, waar we hen mogen opzoeken in de commentaarcabine.

“Ik heb een mooie cross gezien bij de mannen”, steekt Van Gucht van wal. “Ik had niet op zo veel relatieve spanning gehoopt, de kloof is nooit echt supergroot geworden. Met dank aan een goede Van Aert, Thibau Nys en Laurens Sweeck , die nu duidelijk de juiste keuzes maakt door op de juiste momenten rust in te bouwen.



Ik heb genoten.” Misschien nog belangrijker: jullie hebben het niet over supportersincidentjes moeten hebben. Van Gucht: “Dat moeten we ook onderstrepen.

We zijn er altijd als de eersten bij om, als we boegeroep horen zoals in Gavere, dat ook te onderlijnen. Het was vlekkeloos. Ik krijg er kippenvel van als ik Van Aert in de eerste ronde op die brug zag sprinten met de rest.

Dan ga je mee in de headset luisteren en genieten van die mannen die eigenlijk een arena binnenstormen.” Herygers: “Het was merkbaar dat hij mee aan een verhaal bouwt. De mensen hebben er lang op moeten wachten, op dat duel.

Maar in Loenhout was het echt volle bak. De mensen werden gewoon zot, dit was cross op z’n best.” 27 dec Lees ook Mathieu van der Poel vliegt naar nieuwe zege in Loenhout, Wout van Aert vierde na val 27 dec 28 We zagen al voor de vierde keer een dominante Van der Poel, die weinig kruimels over laat voor de rest.

Hoe lastig is het om een uitzending boeiend te houden, als hij er in de eerste ronde alweer vandoor gaat? Van Gucht: “Eigenlijk gaat dat niet zo moeilijk als je zou denken. Het is ook ‘maar’ een uur, uiteindelijk. Je hebt altijd interessante dingen om over te praten.

Ik heb het geluk dat Paul naast mij zit, dat is een droom. Maar de Ronde van Vlaanderen is soms zes uur, een lange etappe in de Tour of het WK kan soms even lang duren. Je hebt in de cross wel minder wisselende namen, waardoor de verhalen over de mannen die voorin rijden wat uitgeput zouden kunnen worden.

Maar in de praktijk vinden we altijd wel iets.” Wat me opviel: jullie nemen het tijdens zo’n uitzending vaak extra op voor de traditionele crossers. Zeggen dat Van der Poel de rest ‘belachelijk’ maakt, zoals andere analisten hebben laten optekenen, zullen we uit jullie mond niet snel horen.

Van Gucht: “Dat is niet per se bewust. Je moet intellectueel correct blijven. Als je mening écht is dat Van der Poel de andere crossers belachelijk maakt door de crossers op anderhalve minuut te komen rijden, moet je even goed zeggen dat Tadej Pogacar alle wegcoureurs belachelijk heeft gemaakt op het WK op de weg.

Of als Remco Evenepoel de olympische wegrit op zo een straffe manier wint, telt de concurrentie ook niet. Daar wordt dan niets over gezegd, terecht overigens. Van der Poel is voor mij een mega-uitzonderlijke coureur.

” Verwachten we nu voor de rest van de winter hetzelfde wedstrijdbeeld met Van der Poel op kop? Herygers: “Hij staat nu op automatische piloot. Dit is geen WK, hé. Dit is opbouw.

Hij wil fris aan de start staan van het WK en meer niet. Anderzijds gaat ook Wout nog een beetje gaat proberen te groeien, om op een bepaald moment wellicht ook graag eens een cross te winnen. Gullegem, daar zie ik hem voor de eerste keer uithalen.

Dat is wel een cross zonder Van der Poel. Hij heeft nu in zijn kaarten laten kijken, hij is gretiger dan ik verwacht had. Ik had beter moeten weten en attenter moeten zijn, maar Van Aert blijft Van Aert.

” Over jullie zelf dan: er gaat geen uitzending voorbij zonder dat je jullie twee hoort grappen en grollen. Was die goede klik er meteen? Van Gucht: “We hadden in het verleden al eens samengewerkt. Af en toe als Michel (Wuyts, de voorganger van Van Gucht, red.

) eens niet kon, hebben we al eens een wegkoers of een veldrit samen gedaan. Maar het is ook geen exacte wetenschap. Wat ik wel voel, voor mij zit daar geen evolutie op.

Ik heb het gevoel dat onze puzzel van in het begin goed is gevallen. Ik heb nooit tegen Paul moeten zeggen na een cross: ik heb het gevoel dat je me iets hebt ontnomen, of dat je daar het gras voor de voeten hebt weggemaaid.” 27 dec Lees ook Richard Groenendaal over dominantie Van der Poel: "Voor de rest is er zo nog weinig aan" 27 dec 19 Herygers: “Hij is lief, hoor.

Ik zou mezelf niet kunnen zijn, mocht ik achteraf de hamer op mijn hoofd krijgen. Ik ben geen held, ik ben te klein van hart om zware kritiek te krijgen. De manier hoe hij met mij omgaat, is ideaal om het maximum eruit te halen.

” Ruben, we kennen jouw liefde voor het wielrennen, maar ben jij altijd een echte crossman geweest? Van Gucht: “Ja, ik heb in mijn kinderjaren zelfs nog Paul Herygers nagespeeld (lacht). In de zin van: als je een jaar of acht bent en je komt in de winter met je fiets terug van de jeugdbeweging, je in plaats van gewoon de baan te pakken, een grasveld doorrijdt. Dan was ik in mijn gedachten crosser.

Ik ben van 1986, dus in zijn topjaren was hij het icoon van de cross voor mij.” Het is dus niet toevallig dat je dan deze discipline in je portefeuille hebt gekregen bij VRT? Van Gucht: “Ik ben altijd geweldig gepassioneerd geweest door de koers in het algemeen. Ik ga ook naar de Olympische Spelen, ik doe ook de voetbalkampioenschappen.

Maar de koers is zeker de nummer één sport in mijn hart. In het veldrijden heb ik al geweldige momenten meegemaakt. Ik moet onmiddellijk terugdenken aan het WK in Hoogerheide, is het geweldig dat je daar commentaar op mag geven.

Of die geweldige cross in Diegem waarbij ook Pidcock een hoofdrol speelde. Ook alle werken van Van der Poel, benoem ik als hoogtepunten.” “Je mag niet vergeten dat je nu commentaar mag geven op renners die je misschien maar één keer om de vijftig jaar gaat zien.

We gaan Nys, Liboton en De Vlaeminck niet vergeten, maar we zitten wel naar iemand te kijken die zes keer wereldkampioen is geworden. Ik zit dus wel goed met de cross.” Wat dat betreft zit je goed, want ook het vrouwenwielrennen – die andere discipline die je mag becommentariëren – beleeft zijn hoogdagen.

Van Gucht: “Ik ben er echt niet rouwig om dat ik al twee wereldtitels van Lotte Kopecky heb mogen becommentariëren. Neem daar nog twee keer de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix bij, en je weet dat we al veel hoogtepunten hebben gehad. Het zijn wel momenten die bijblijven.

Het is een discipline in zijn absolute prime. Dat vind ik heel tof en we zien verder wel wat de toekomst brengt. Met de mannen erbij te krijgen, ben ik zo niet bezig.

Maar als ze mij dat morgen vragen, ga ik daar geen ‘nee’ tegen zeggen.” Hoe slaag je erin om geen kopie van Michel Wuyts te worden? Van Gucht: “Ik heb veel van hem geleerd en Michel is een absoluut icoon van de wielerverslaggeving. Maar als ik iets geleerd heb in de vijftienjarige mediacarrière die ik al achter de rug heb, ook bij de Weekwatchers (het Radio 2-radioprogramma dat Van Gucht maakt, red.

), is het dat je je eigen weg moet gaan. Dat lukt je pas meestal als je wat ouder wordt, maar je moet niet proberen een kopie te worden van je voorganger. Zie het als Thibau Nys die ook geen kopie van zijn vader wil worden.

Ik heb ook een totaal andere voorbereiding dan Michel, en dat is ook niet erg.” 4 jan Lees ook Dubbelinterview met Sporza-stemmen Ruben Van Gucht en Paul Herygers: "Wat wij doen is ook topsport" 4 jan Nog zo’n verschil tussen jullie: Wuyts kwam vooral in de media als sportjournalist, maar jij bent, zoals je het in eerdere interviews stelde, ‘een publiek figuur moeten worden.’ Van Gucht: “Dat heeft in principe niet zo veel met mijn werk in de cross te maken, maar vooral met andere media-activiteiten.

Natuurlijk is het voor een heel groot publiek dat we spreken, de naamsbekendheid wordt dan wel groter. Maar toen ik die stelling innam, had dat met privé-gerelateerde zaken te maken die te pas en te onpas door media naar buiten werden gebracht. Dat zijn zaken waarvan ik vind dat ze daar niet over moeten berichten.

De cross heeft daar geen extra groot extra gegeven aan bijgebracht.” Leren jullie eigenlijk nog van elkaar? Van Gucht: “Ik had voordien natuurlijk voordien al vrij veel commentaar gegeven in mijn leven. Paul is dat ook al twintig jaar aan het doen.

Ik weet niet of er nog veel te leren valt. De enige sleutel voor ons, en dat is misschien niet altijd vanzelfsprekend, is een soort professionele camaraderie. Ik denk dat een kijker dat wel bij ons hoort.

Er is expertise, maar er is ook overduidelijk een speelsheid en plezier in je werk. Die combinatie samen, maakt het volgens mij voor een luisteraar aangenaam om te volgen.” Herygers: “Daar ben ik het mee eens.

Ik had al veel ervaring met Michel Wuyts en Ruben is afgestudeerd in alles wat er mogelijk is. Dan ben je klaar voor dit werk, en misschien moet dat ook wel als je voor 600.000 mensen spreekt.

De klik is er ontegensprekelijk, en dat is het belangrijkste.”.