Slechte vervalser, succesvolle oplichter

Er zijn podcasts waarbij het zaak is mild te oordelen over eindeloze herhaling, omdat ze je uiteindelijk toch ergens brengen waar het interessant toeven is. De recent verschenen De meestervervalser is er zo een.

featured-image

Het tempo blijft laag, in vijf langgerekte afleveringen. We horen zelfs een museumvoorlichter die de makers verzoekt hun vraag nog even op de email te zetten. En toch.

Uiteindelijk weten de makers de gevierde ‘meestervervalser’ wel effectief te ontmaskeren. Natuurlijk, iedereen kon bedenken dat de kwalificatie ‘meestervervalser’ nergens op slaat. Is hij een ‘meester’ dan kent niemand zijn naam en hangen er vervalsingen in toonaangevende musea.



Geert Jan Jansen is bekend en van hem hangen geen schilderijen in musea. Toch kan hij al decennialang op kritiekloze pers rekenen, onder anderen van amusementsjournalisten als Ivo Niehe, Matthijs van Nieuwskerk en Rik Felderhof. De laatste is opvallend eerlijk over zijn kritiekloze houding: het publiek wil een lekker verhaal, waarheid is niet belangrijk.

En wat is waar? Dat Jansen niet eens vervalsingen maakt, werken in stijl van beroemde kunstenaars. Hij produceert kopieën, geschilderd in China. De journalist Bert Voskuil toonde dat al eens aan.

Deze podcast weet het demasqué hopelijk verder te verspreiden..