13 hours Ago
Als tiener besloot hij om met zijn zakgeld nu eens geen nieuwe game te kopen, maar een boek: The autobiography of Malcolm X . Een levensbepalend moment voor leescoach Will-Limba Moleka , want plots besefte hij hoe groot de impact van een boek kan zijn. Don Quichot van La Mancha , van Miguel de Cervantes , uit 1605.
Ik heb lang geen klassieker meer gelezen omdat ik als leescoach vooral met recente boeken bezig ben. Hoog tijd dus om het stof van mijn tijdmachine te blazen en vaker naar het verleden te reizen. Toen ik negentien was, geloofde ik dat ik een theorie pas echt kon begrijpen als ik de primaire bron gelezen had.
Ik studeerde Handelswetenschappen, dus leek het een goed idee om het werk van een van de grootste economen te lezen: De welvaart van landen (The wealth of nations) van Adam Smith. Met de glimlach nam ik plaats op mijn bureaustoel, greep mijn nieuwe Atoma-schrift dat ik speciaal had gekocht en begon eraan. Naarmate ik verder las, merkte ik hoeveel moeite het me koste om mijn glimlach niet te verliezen; na het eerste deel legde ik het aan de kant.
The autobiography of Malcolm X , want dat is het eerste boek dat ik met mijn eigen zakgeld kocht. Dat klinkt misschien ridicuul, maar je moet weten dat ik als achttienjarige niet-lezer uit intrinsieke motivatie besloot om een boek te kopen. Ik kocht geen nieuw videospel voor mijn PlayStation 4, maar een boek! Malcolm X heeft me bewust gemaakt van de impact die een verhaal kan hebben.
Het effect van het ene boek kan nihil zijn, dat van een ander immens: het kan je tot actie aanzetten, inspireren of helemaal door elkaar schudden. Het leesplankje met aap-noot-mies en de Maan-roos-vis- boekjes. Als ik eraan terugdenk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
Als kind over de uitspraak van die woorden struikelen en met je vrienden lachen als je de kluts even kwijt bent. Sjors en Sjimmie ! Maar – en dit is een heel belangrijke ‘maar’ – wel in de versie van Robert van der Kroft. Waarom niet die van Frans Piet, de uitvinder van de stripreeks.
Leg de twee versies maar eens naast elkaar en dan snap je waarom. Sjimmie was een van de eerste zwarte stripfiguren waarin ik mezelf kon herkennen en ook een personage waarvan ik kon zeggen dat het er cool uitzag. Holland van Rodaan Al Galidi .
Ik heb het twee jaar geleden in Ivoorkust gelezen, en heb het verslonden. De stijl van Al Galidi blijft me nog steeds bij: wervelend en humoristisch, en tegelijkertijd rustgevend en soms zelfs triestig. “Rijke armoede is rijker dan arme rijkdom” is een zin die ik nooit zal vergeten.
De ideale staat van Plato. Geen makkelijke lectuur, maar ik heb het boek wel uitgelezen. Ik vond het interessant om mij de discussies in te beelden.
Het voelde alsof ik een debat aan de zijlijn volgde zonder opgemerkt te worden door de mannen die zaten te discussiëren waarom een dictatuur de meest nadelige bestuursvorm is. Dat gaf me een bijzondere, leerrijke leessensatie. Paul Beatty.
In 2016 won hij de Man Booker Prize voor De verrader ( The sellout / . Ik was dat boek tegengekomen in het zesde middelbaar, en ik herinnerde me dat ik het hilarisch vond. Waarom? Geen idee! Dus ik besloot om het na vier jaar opnieuw te lezen om te achterhalen waarom.
Ik stopte halverwege, door omstandigheden. En dus blijft dit het boek dat ik grappig vond zonder te weten waarom. Wil van Jeroen Olyslaegers .
Het boek bevat zoveel nuances en details die ik niet in de verfilming terugvind. De film had naar mijn mening meer de tijd moeten nemen voor de ontwikkeling van de personages. Op zichzelf is de film wel interessant, maar ik verkies toch de woorden van Olyslaegers en mijn eigen verbeelding.
Limbaverse , mijn eigen boek. Soms lach ik als ik mijn woorden herlees en tegelijk vraag ik me af of ik bepaalde zaken meer had moeten uitwerken, maar dat doet er niet toe. Het staat gedrukt.
Het belangrijkste is dat het me is gelukt en ik niet kan wachten om aan een volgend boek te beginnen en om verder te groeien als artiest..
