Seriedebuut Natalie Portman is slimme televisie op z’n best

Je komt ogen en oren tekort in het soms surrealistische misdaadverhaal ‘The Lady in the Lake’ (●●●●●). De serie met Natalie Portman en Moses Ingram is het beste uit Baltimore sinds ‘The Wire’.

featured-image

Op een gegeven moment zegt een van de twee vrouwelijke hoofdpersonages uit de soms bijna surrealistische misdaadserie Lady in the Lake tegen de ander: „Als jij mijn verhaal vertelt, dan zul jij uiteindelijk ook degene zijn die me heeft vermoord.” De nieuwsgierigheid is geprikkeld, maar wat ze precies bedoelt, moet hier verder natuurlijk een beetje cryptisch blijven, want wie dat zegt en waarom wordt pas tegen het einde van de zevendelige serie duidelijk. Laten we zeggen dat Lady in the Lake in z’n door de film noir beïnvloedde voice-over geweldig gebruik maakt van het principe van de onbetrouwbare verteller.

Gelukkig is er nog veel meer te jubelen over het seriedebuut van Natalie Portman, die als de Joodse huisvrouw Maddie Schwartz in het Baltimore van 1966 haar gezin verlaat en carrière maakt als misdaadjournalist. Dat complexe en gelaagde personage is namelijk een van de beste rollen van haar carrière, een mix tussen Jackie (2016) en May December van vorig jaar. Maar hoe goed, leep en geslepen ze ook is, Moses Ingram, bekend van The Queen’s Gambit en uit de miniserie Obi-Wan Kenobi steelt pas echt de show.



Haar ongrijpbare en dappere Cleo Johnson werkt overdag als levende etalagepop, is ’s avonds boekhouder voor een malafide gokbaas en tussendoor campagnemedewerker van Myrtle Summer die hoopt de eerste Afro-Amerikaanse senator van de staat te worden. Alles om haar kinderen een betere toekomst te geven. De levens van de beide vrouwen kruisen elkaar in het ech.