Schaamteloos

Ik kan huis- tuin en kindercolumns blijven schrijven, maar was het tussen al die huiselijke beslommeringen door nou een pogrom of was het geen pogrom donderdagavond na de wedstrijd Ajax-Maccabi Tel Aviv in Amsterdam? Een pogrom met nog geen tien bezoekjes aan de eerste hulp is geen pogrom. Als je de gebeurtenissen in Amsterdam een pogrom noemt, dan is wat in Gaza gebeurt ook een genocide. Het woord ‘pogrom’ werd gemunt door Geert Wilders.

Wie anders? Het importeren van de oorlog in Gaza maakt hem groter, tegelijkertijd weigeren ze aan de andere kant van het politieke spectrum om de daders te benoemen. Bij GroenLinks-PvdA was het, op de terzijde geschoven huisarts Rob Oudkerk na, weer eens doodstil. Natuurlijk betreurde Frans Timmermans het geweld, hij sprak zich braaf en geroutineerd uit tegen antisemitisme, hij herdacht ook nog even de Kristallnacht, maar benoemde niet om wie het ging.



Het waren geen ‘scootertjes’ maar Marokkaanse jongens op scooters, ze wilden Israelische supporters – ‘Joden’ – vernederen. En waarom? Ze hebben net zo weinig met Gaza van doen als christenen met Israel. Het is omdat ze de westerse progressieve waarden haten, ze genieten ervan om onze in woord zo tolerante samenleving uit te hollen.

Terwijl Caroline van der Plas, ze maakt zich tegenwoordig drukker om Joden dan om de boeren, bij Sven Kockelmann benoemde om wie het gaat, gingen de bekende stemmen op links op zoek naar verzachtende omstandigheden. Asha ten Broeke, die in de Volkskrant nog niet zo lang geleden een hele column traande over online bedreigingen naar aanleiding van haar vrijheid van meningsuiting, liet een vertaalprogramma los op in het Hebreeuws gezongen liedjes van de Macabbi-aanhang om te controleren of er wellicht aanleiding was gegeven. Er was een taxichauffeur met een geopolitieke visie geslagen en er was een Palestijnse vlag van een pand getrokken.

Schijnbaar goede redenen om antisemitisch geweld te vergoelijken. Iedereen die zoekt naar verzachtende omstandigheden is af. Het geweld in Amsterdam was echter geen botsing tussen groepen hooligans, maar politiek.

En antisemitisch. Het is duidelijk wie de daders zijn, ze delen de filmpjes van hun Jodenjachten. Ze zijn er trots op, zoals ook Marokkaans international en oud-Ajacied Hakim Zyech het antisemitisme in de Amsterdamse straten geweldig vindt.

Er is helemaal nul schaamte. Waar is de permanente verontwaardiging van Kati Piri nu? Kan Esmah Lahlah, dit weekend geïnterviewd in Volkskrant Magazine, verder kijken dan haar hoofddoek lang is? Je hoeft niet eindeloos te overleggen over wat je van antisemitisch geweld in Amsterdam vindt. Je kunt van Geert Wilders een satan maken, maar ondertussen kaapt hij de politieke agenda en hebben we het straks in het parlement serieus over deportaties.

.