‘Rusland is helemaal niet in de positie om concessies te eisen van Oekraïne of het Westen’

Met verbazing, soms zelfs met frustratie, ziet George Barros de laatste maanden hoe veel westerse politici aankijken tegen de oorlog tussen Rusland en Oekraïne: alsof de Russische oorlogsmachine van geen wijken weet en kan putten uit bronnen die nooit opraken. Alsof Vladimir Poetin een sterke positie heeft bij eventuele onderhandelingen . In werkelijk loopt Rusland – de krijgsmacht, de economie, de bevolking – op zijn tandvlees, zegt Barros.

„Rusland kan dit niet langer dan zes tot acht maanden volhouden in dit tempo. Ondertussen wil Poetin ons doen geloven dat de landkaart verandert en dat een Russische overwinning onvermijdelijk is. Dat blijkt te werken.



” Al tien jaar maakt de Amerikaanse analist dreigingsanalyses over Rusland, met de focus op Oekraïne, inmiddels als hoofd van het ‘Russia Team’ van het Institute for the Study of War , een gerenommeerde denktank in Washington. Zijn boodschap: er is geen enkele reden voor Oekraïne om ook maar een duimbreed toe te geven aan Poetin, of concessies te doen om de oorlog te beëindigen. „Eerder andersom.

” Poetin, zegt Barros vanuit Washington, probeert een uitweg te vinden zodat hij een hele reeks dilemma’s kan ontwijken die hij zelf heeft gecreëerd, omdat hij nooit had gepland een langdurige oorlog te voeren. „Binnen 18 tot 24 maanden komen er productieproblemen van een strategisch niveau, die Rusland keihard zullen raken en die zeer grote beslissingen vereisen. Wat Poetin nu doet, vooral bij de stad Pokrovsk , is het tempo van zijn operaties verhogen om onder analisten en beleidsmakers in het Westen de indruk te wekken dat Rusland de oorlog gaat winnen, en dat we daarom allemaal moeten proberen een uitweg te vinden om dit conflict te beëindigen.

” Ondertussen maakt Rusland na bijna drie jaar nog steeds vooruitgang aan het front. „De snelheid waarmee Rusland verliezen lijdt in het oosten van Oekraïne is rampzalig. Mensen zijn enigszins gevoelloos geworden voor hoe catastrofaal die verliezen zijn, maar het is volkomen onhoudbaar.

Als je alle indicatoren over de staat van de Russische economie verzamelt, de demografische situatie en het onvermogen van hun defensie-industrie om de operaties in het huidige tempo voort te zetten, dan is dat onhoudbaar. En daar ben ik steeds zekerder van geworden.” Hoe beoordeelt u de Russische opmars aan het front? „Ze proberen al bijna een jaar op te rukken richting Pokrovsk, na de verovering van Avdiivka in februari.

De westerse analyses over een ‘snelle opmars’ zijn overdreven. Als je de cijfers vergelijkt met wat de norm zou moeten zijn in een moderne gemechaniseerde oorlog, zijn de Russische prestaties abominabel. Zet de terreinwinst af tegen de verliezen.

Het afgelopen jaar verloren ze alleen al rond Avdiivka en Pokrovsk ruim vijfhonderd tanks en meer dan duizend infanteriegevechtsvoertuigen – in ruil voor veertig kilometer grondgebied. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging het bij offensieve operaties vaak om veertig kilometer in een paar dagen of een paar uur, niet twaalf maanden. Wat Rusland doet, heeft niets te maken met tactisch vernuft, het gaat om massa.

Poetin maakt het niets uit. Hij kiest er doelbewust voor de Russische gevechtskracht en de economie op te offeren voor terreinwinst. Rusland verliest gemiddeld 53 soldaten per veroverde vierkante kilometer – kolossaal.

” Veel analisten stellen dat ze desondanks terrein blijven winnen. „Als je de oorlogskaart analyseert, zie je dat Russische soldaten sterven voor de verovering van akkers en dorpjes. Het afgelopen jaar heeft Rusland twee operationeel significante plaatsen veroverd: Avdiivka en Voehledar.

Afgelopen voorjaar werd al gesproken over de val van Tsjasiv Jar. Dat is nog steeds in Oekraïense handen.” Toch lijkt Moskou al die verliezen nog steeds op te kunnen vangen.

„De reden dat Rusland kan doorvechten is dat ze hun voorraad militaire voertuigen uit de Sovjet-erfenis opbranden, niet omdat de industrie die voertuigen nu bouwt. Er is één fabriek die twintig tot 35 tanks per maand bouwt, en twee fabrieken die maandelijks twintig schietbuizen produceren voor tanks en artillerie. Rusland verliest elke maand driehonderd tanks en artilleriestukken.

Eind 2025 bereiken die Sovjet-voorraden een kritiek niveau. Dat zal Moskou dwingen tot andere tactieken, met infanteristen in plaats van tanks. Dat werkt niet alleen vertragend, het zal ook hun verliezen verder vergroten.

” Hoe lang kan Rusland de personele verliezen nog opvangen? „De Russische strijdkrachten verliezen in Oekraïne gemiddeld zo’n 30.000 soldaten per maand. De afgelopen periode ligt dat dichter bij 45.

000 tot 50.000 per maand. Tot nu toe vangen ze dat op door de lonen te blijven verhogen, waardoor ze de laatste twee jaar zo’n 30.

000 nieuwe soldaten per maand konden rekruteren. Maar we hebben al een gouverneur gezien die Moskou heeft gevraagd de quota te verlagen voor de levering van soldaten door zijn regio. De salarissen stijgen omdat steeds minder mannen zich melden.

De inzet van Noord-Koreanen en het ronselen van Houthi’s uit Jemen zijn pogingen van het Kremlin om alternatieve bronnen aan te boren. Met dit tempo van verliezen is het niet de vraag óf Poetin een nieuwe mobilisatie moet afkondigen, maar wanneer.” En dat zal de Russische economie extra belasten.

„We hebben rapporten gezien waarin staat dat de Russische economie zo’n vijf miljoen arbeidskrachten tekortkomt. Je kunt niet dienen in het leger en tegelijk werken. Er is een enorme druk op de economie ontstaan, ook door de vele oorlogsslachtoffers en de uittocht van mannen bij de eerste mobilisatieronde.

” De torenhoge inflatie is voor Poetin ook weinig hoopgevend. „De hoge salarissen voor soldaten en de enorme uitgaven aan de defensie-industrie drijven de prijzen voor burgers heel hoog op. Een nieuwe mobilisatieronde zal het arbeidsprobleem nog verder vergroten, net als de extreem hoge salarissen, die de inflatie zullen opdrijven.

We zitten feitelijk te kijken naar de implosie van de Russische economie.” Wanneer verwacht u het effect daarvan op de oorlog? „Als Rusland nog anderhalf jaar op deze manier doorgaat, lijkt het mij zeer waarschijnlijk dat het Westen een doorbraak kan forceren waarbij Poetin concessies moet doen. Je kunt de ruggengraat van de Russische economie breken zoals de VS onder president Reagan deden met de wapenwedloop in de jaren tachtig.

Of Rusland gaat op het slagveld verliezen lijden door tekort aan mankracht. Het is echt een strategische fout als wij nu, zoekend naar een manier om de oorlog te beëindigen, het voordeel teniet doen dat de afgelopen drie jaar is opgebouwd: de Russische economie staat op breken, ze verliezen hun welvaart en zijn heel veel soldaten kwijtgeraakt. Hoe langer we Poetin in deze situatie houden, des te groter de kans op een betere deal voor Oekraïne en het Westen.

Zo kwetsbaar is Poetin.” Hoe beoordeelt u de constante nucleaire retoriek van Poetin? „Ik zie dat als een wanhopige poging ons in het Westen bang te maken, zodat wij hem laten wegkomen met wat hij heeft. De Oresjnik-raket is het nieuwste glimmende speelgoed.

Hij voert een pr-campagne om het vernietigende vermogen van zijn wapens te onderstrepen en presenteert het als een game changer , alsof de risico’s zijn verhoogd. Die zijn niet verhoogd. Hij wil de collectieve bloeddruk in het Westen verhogen zodat wij denken: hoe kunnen we al deze verschrikkingen voorkomen?” Hoe moet het Westen Poetin benaderen? „We moeten het probleem bij hem leggen.

Kijk hoe [de Turkse president] Erdogan in Syrië liet zien hoe je met de Russen omgaat. Blijf duwen totdat ze kwetsbaar worden. Je trekt het vloerkleed onder hen vandaan en confronteert hen met een nieuwe realiteit.

Dan dwing je ze om hun verlies te nemen, precies zoals in Syrië gebeurde. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de Russen anders omgaan met een verlies in Oekraïne. In tegendeel: het Russische avontuur in Oekraïne is een hele serie van nederlagen.

” Toch lijken westerse politici onder de indruk van Poetins ‘rode lijnen’. „Ja, dat is frustrerend. Tien jaar geleden werd in Washington al gezegd dat de levering van Javelins [een wapen waarmee luchtdoelraketten worden afgeschoten] aan Oekraïne zou leiden tot de Derde Wereldoorlog.

Datzelfde debat voeren we de laatste twee jaar elke dag opnieuw. De Amerikaanse regering leert langzaam en in kleine stapjes, maar uiteindelijk komen ze tot de juiste conclusies. Een les van deze oorlog moet zijn dat de geleidelijke opschaling van wapensteun niet werkt.

Daardoor kunnen de Russen zich telkens aanpassen, terwijl je hen juist moet verrassen en moet confronteren met verliezen.” Weten we wat Poetins rode lijnen werkelijk zijn? „Nee, er bestaan geen automatische rode lijnen. Rusland heeft een doctrine waarin staat hoe ze zullen reageren, maar uiteindelijk zal een generaal of adviseur bij Poetin langs moeten om dat te vragen.

Zolang er een menselijke beslissing is, weten we nooit zeker wat de rode lijn zal zijn. Maar ik denk dat de afschrikkingswetten uit de Koude Oorlog, die van massale vergelding en wederzijds gegarandeerde vernietiging, nog steeds werken.” Denkt u dat de verzwakking van Ruslands militaire macht Poetin naar de onderhandelingstafel kan dwingen? „Zeker.

Belangrijker nog: het kan hem dwingen de Russische eisen af te zwakken en concessies te doen. De Russen stellen allemaal eisen aan Oekraïne en het Westen, al voordat de onderhandelingen kunnen beginnen. Dat zou belachelijk zijn: de Russen zijn helemaal niet in de positie vooraf concessies te eisen van Oekraïne.

De Rússen zouden concessies moeten doen voordat Oekraïne met Poetin gaat praten.” Van die houding merk je weinig in het Westen. „Het establishment in Washington is altijd overdreven toegeeflijk geweest met Rusland.

Ook tijdens de Minsk Akkoorden in 2014 en 2015, toen van de Oekraïners werd gevraagd niet te escaleren en te streven naar een staakt-het-vuren. Wij legden Oekraïne vooraf concessies op die hun soevereiniteit ondermijnden en we dachten dat dat een groter conflict zou voorkomen. We zien waartoe dat heeft geleid.

.” Wat zal de komst van Trump in het Witte Huis betekenen voor de oorlog? „Het is te vroeg om dat te zeggen. Iedereen die meent te weten wat Trump gaat doen, houdt je voor de gek.

” Toch gaan velen ervan uit dat Poetin wil onderhandelen zodra Trump president is. „Ik denk niet dat Poetin serieus wil onderhandelen. Hij wil niet praten met Zelensky.

Hij wil niet dat Oekraïne lid wordt van de NAVO of de EU. Sorry, maar elke staat heeft het recht allianties aan te gaan met andere staten die zij zelf kiezen. Als Poetin vooraf zulke voorwaarden dicteert, is het niet in het belang van de VS om een paradigma te accepteren waarin sommige staten niet soeverein zijn.

” Wat zou u Trump adviseren? „Hij heeft zijn carrière opgebouwd op de reputatie dat hij de beste deals ter wereld sluit. Het is veel waarschijnlijker dat over een jaar een goede deal te maken is, als Rusland nog zwakker staat. Een snelle deal is geen goede deal.

”.