Rolstoelbasketballer Frank is gelukkiger ná zijn ongeluk: 'ik kan niet lopen, maar verder doe ik alles'

OPMERKELIJK Rolstoelbasketballer Frank is gelukkiger ná zijn ongeluk: 'ik kan niet lopen, maar verder doe ik alles' Vandaag, 16:50 • 3 minuten leestijd Frank de Jong © Rijnmond Frank de Jong (39) uit Hellevoetsluis was pas 18 jaar oud toen hij na een scooterongeluk in een rolstoel belandde. Maar bij de pakken neerzitten, deed hij niet. Hij is professioneel rolstoelbasketballer en runt een eigen bedrijf.

Hij zegt zelfs nu een mooier leven te hebben dan voor zijn ongeluk: "Ik ben niet met die rolstoel bezig. Ik heb door de sport de mooiste dingen mogen zien en de mooiste landen mogen bekijken. Daar ben ik dankbaar voor.



" "Ja, ik kan niet lopen. Maar verder doe ik eigenlijk alles nog", legt Frank de Jong uit. Hij runt in Hellevoetsluis zijn eigen doe-het-zelf-garage, waar mensen een brug kunnen huren om aan hun eigen auto's te sleutelen.

"Voor ik in een rolstoel terecht kwam, was ik automonteur. Dat is altijd blijven kriebelen. Ik ben altijd aan mijn eigen auto's blijven sleutelen, dus toen dacht ik: waarom zou ik dat voor mezelf houden als ik er ook anderen mee blij zou kunnen maken?" Ellende De ellende die hij op z'n achttiende meemaakte, was heftig.

Hij werd geschept door een auto toen hij op een scooter reed en klapte met zijn rug tegen een paal aan. Frank brak zijn rug op twee plekken, liep een scheur in zijn nek op, brak zijn sleutelbeen en had een ingeklapte long. "Zo ben ik in een rolstoel terecht gekomen.

" Frank in zijn garage © Rijnmond Revalideren Een lang revalidatietraject volgt, waarbij hij in aanraking komt met rolstoelbasketbal. "Ik had het dan zo naar mijn zin met lotgenoten. Andere rolstoelbasketballers waren in het revalidatiecentrum aan trainen voor het EK of WK.

Ik ging daar dan kijken en vroeg of ik mee mocht doen. Eigenlijk deed ik alles verkeerd, maar dat wist ik toen zelf nog niet", zegt hij lachend. Toch blijkt hij er gevoel voor te hebben.

"Ik was vanaf het begin geen sporter die alleen maar wilde trainen. Het is er langzaam ingeslopen en werd steeds meer en meer", legt hij uit. Hij groeit uiteindelijk uit tot een vaste waarde in het Nederlands team.

"Nu zijn we klaar in Parijs (Paralympische Spelen, red.) en hebben we een paar weken vrij. Dan moet ik echt weer gaan trainen, anders zit ik niet lekker in mijn vel.

" Prijzen Een kast in zijn huis in Hellevoetsluis heeft hij inmiddels omgedoopt tot trofeeënkast. Want in al die jaren basketbal heeft Frank al aan meerdere Europese- en Wereldkampioenschappen en Paralympische Spelen meegedaan en prijzen gepakt. Hij laat medailles zien die hij heeft gewonnen in Rotterdam en Madrid.

Zijn laatste toernooi, de Paralympische Spelen in Parijs van afgelopen zomer, loopt niet zoals het team zelf had gehoopt. "Ik heb genoeg minuten gemaakt en ik ben tevreden hoe ik heb gespeeld, alleen het resultaat viel een beetje tegen. We werden zesde, maar dachten dat we wel een plak konden winnen.

We kwamen gewoon niet lekker in onze wedstrijden." Volgende keer beter? "Als er een volgende keer in zit", zegt Frank bedachtzaam. "Dat is natuurlijk pas over vier jaar.

We gaan kijken of ik dat op sportief vlak nog haal.".