Ravenswatch Review – Een unieke co-op game

Ravenswatch was al even uit in Early Access, maar nu krijgt de Co-Op Roguelike zijn volwaardige 1.0 release. Daarmee is de game van de Curse of the Dead Gods developers nu ook op consoles te spelen.

Zoals je mag verwachten, hebben de devs in de tussentijd niet stilgezeten. De uitstekende basis die de Early Access versie al had, is verder uitgebreid met meer personages, levels en vijanden. Enkele minpuntjes zijn helaas niet weggepoetst, en zelfs met de extra content kent de game relatief weinig variatie.



Toch heeft Passtech Games zelfs met die kanttekeningen weer een fantastische titel geleverd. Fantastisch kun je in dit geval letterlijk nemen. Ravenswatch speelt zich namelijk af in een fantasiewereld met personages die bij elkaar zijn gesprokkeld uit bekende sprookjes, mythen en sagen.

Zo speel je als Beowulf, Roodkapje of Sun Wukong, om een paar van de keuzes te noemen. Ook monsters en NPCs zijn geheel in thema. Je helpt de drie biggetjes hun huizen bouwen en beschermen bijvoorbeeld, redt Sinbad van een cycloop, of verslaat op verzoek van Morgana een verwrongen versie van koning Arthur.

Wel heeft alles een duister sausje gekregen. Roodkapje wordt ‘s nachts zélf de grote boze wolf, Arthur is onthoofd en rijdt rond als Dullahan, en de wereld om je heen wordt geteisterd door Lovecraftiaanse, kosmische horrors. In tegenstelling tot de meeste Roguelikes ben je vrij die wereld geheel te verkennen - binnen een bepaalde hoeveelheid tijd, althans.

Er zijn hier geen losse arena’s zoals in een Binding of Isaac of Hades, maar relatief grote gebieden in de stijl van een Diablo of Path of Exile. Elke run bestaat uit drie van dit soort gebieden, waarin je steeds zo’n 20 minuten de tijd krijgt om ze te verkennen en hun schatten buit te maken. Je vindt schatkisten met passieve upgrades, waterputten die je maximale HP verhogen, en queestes van de eerdergenoemde NPCs met handige beloningen.

Natuurlijk zijn er talloze monsters over de gebieden verspreid en doorgaans is het handig daar zoveel mogelijk van te verslaan voor de XP die ze opleveren. Elk level krijg je namelijk nieuwe skill modifiers die je leven weer wat makkelijker maken. Niet alleen is de game dus zo gestructureerd, het speelt ook een beetje als Diablo.

Combat is daarmee wat trager en wat meer bedachtzaam dan je van een Roguelike als deze gewend bent. Je zit vrij lang in een animatie van een aanval vast, dus alles dat je doet is een risico. Het draait daarom allemaal om positionering en het tactisch inzetten van je krachten.

De gameplayloop zorgt er daarbij voor dat je elke map zwak en nietig begint. Door je personage slim uit te bouwen en effectief de kaart te verkennen, zul je vijanden steeds makkelijker verslaan tot je ze uiteindelijk volledig overrompelt. Het is Diablo in het klein in die zin.

Door de Roguelike structuur kom je een stuk sneller tot het interessantste punt van een actie RPG: het uitbouwen van je personage. Elk personage is hier uniek in design en kit. Zo vallen de eerste vier personages die je kunt kiezen redelijk netjes in de welbekende archetypen, maar wel met een interessante gimmick.

De sneeuwkoningin doet ijsspreuken die vijanden bevriezen en vertragen, zoals je van een mage verwacht. De twist is dat ze alle bevroren vijanden om haar heen op elk moment kan verbrijzelen. Veel van haar skill modifiers zijn dan ook geënt op het sneller bevriezen van vijanden, of om het verbrijzelen meer schade te laten doen.

De vaardigheden die je vrijspeelt zijn niet alleen tactisch interessant. Het voelt ook nog eens enorm bevredigend om ze te gebruiken - zeker met een sterke build. Zo kan je als Geppetto poppen bouwen die langzaam op de vijand aflopen om ze aan te vallen.

Met een degelijke build kun je de poppen extra aanvallen laten doen als jij ze slaat (en repareert) met je hamer. Als je vervolgens ook nog extra poppen neer kan zetten en Gepetto zelf voldoende defensief hebt gebouwd, kun je midden in de strijd tussen je poppen staan. Zo kun je als trage, haast onkwetsbare tank je weg naar succes banjeren.

De basis van Ravenswatch is dus enorm sterk. Helaas zijn er ook minpuntjes die de pret wat drukken. Laadtijden tussen de gebieden zijn bijvoorbeeld enorm lang.

Ik heb minstens twee console generaties niet zo lang meer naar een laadscherm gekeken. Ook legt het spel zijn systemen niet erg goed uit. Vaardigheden en voorwerpen hebben wel tooltips, maar deze zijn vrij karig.

Het verschil tussen de ‘weak’ en ‘vulnerable’ debuffs zul je zelf moeten uitvogelen. Zelfs de gebeurtenissen in de game zelf krijgen weinig context. Na een paar runs krijg je er wel gevoel bij, maar na mijn eerste succesvolle run had ik nog steeds nauwelijks een idee waar ik mee bezig was.

Iets van een tutorial was prettig geweest. Een ander mogelijk minpunt is dat de game erg gericht is op co-op. De game is wel degelijk solo te spelen, maar in je eentje voelt de trage, bedachtzame gameplay eerder stroperig en meedogenloos.

Als groep kun je immers de vijandige aandacht verdelen en voor elkaars zwakten compenseren. Het ene personage is ook meer geschikt voor solo runs dan het andere. Een Beowulf kan bijvoorbeeld prima in het midden van een groep vijanden blijven hangen, en doet het daarom prima alleen.

Als de rattenvanger van Hamelen daarentegen, zul je een stuk beter je best moeten doen. Hij gedijt eigenlijk alleen in een groep waar de aandacht van hem af wordt gehouden. Ondanks alle nieuwe content is de game nog altijd wat repetitief.

Sinds Early Access zijn er best wat uitdagingen en monsters toegevoegd, maar het enige verschil tussen runs is waar deze zich begeven. Elke run bevecht je dezelfde monsters en bazen in min of meer dezelfde gebieden en help je dezelfde NPCs met grofweg dezelfde quests. Gaandeweg speel je hogere moeilijkheidsgraden vrij, maar ook deze doen weinig om de boel op te schudden.

Ze gooien enkel wat meer elite vijanden op je af, maken bazen wat sterker en verminderen je verkregen XP en levens. Het speelt simpelweg dus met schuifjes, in plaats van dat het echt een nieuwe spelervaring biedt. Er staan weliswaar gratis content updates (en betaalde personages) op de roadmap, maar met launch is de hoeveelheid content nog altijd wat karig.

.