Quinten Hermans vloekt om tweede plaats: “Dit zijn kansen die je niet vaak krijgt”

Het had ook zomaar voor Quinten Hermans kunnen zijn in de elfde etappe van de Vuelta a España, alleen was het in de tactische en chaotische finale lastig om de juiste beslissingen te nemen. “Het scheelt 30 meters en dat is zwaar klote”, klonk het achteraf bij de Limburger tegen VTM Nieuws . “Ik had best een moeilijke dag.

Ik heb een paar keer proberen springen naar de kop, maar ik heb me daar serieus mee opgeblazen. Ik heb mij echt kapot gereden en toen zag ik 30 man wegrijden en is het me gelukt om alleen daar naartoe te springen. Alleen ging ik opnieuw over mijn limiet en moest ik bijna lossen op de voorlaatste beklimming.



Ik kon mezelf herpakken en heb dan op de laatste klim alles uit mijn lijf gereden.” In de finale werd het chaotisch, maar het was Dunbar die het juiste moment koos. Hermans zette zijn sprint te laat in en strandde op de dichtste ereplaats.

“Ik had al gereageerd op Carlos Verona en Dunbar kwam met snelheid van achter mijn rug. Ik dacht dat iemand anders zou reageren, maar dan had hij plotseling 50 meter te pakken. Ik kan niet beginnen sprinten op 600 meter van de streep, want ik doe nu al een lange sprint en kom juist te kort.

” Ik vloek toch wel hard op dit moment, al weet ik dat dit kan gebeuren. Deze kansen krijg je niet veel en het is zuur dat net iemand een meter kan pakken op het einde.” 17:35 Lees ook Vuelta 2024: Eddie Dunbar wint vluchtersrit voor Quinten Hermans, Roglic en Mas pakken tijd op O'Connor 17:35 17 De factor Xandro Meurisse Hermans miste in die laatste kilometers misschien een Alpecin-Deceuninck-ploegmaat.

Met Xandro Meurisse was er nochtans eentje mee in de vlucht van de dag, maar hij reed lange tijd alleen vooruit en verbruikte daarbij veel krachten. “Het was niet de bedoeling om zo vroeg al solo te gaan”, gaf hij toe. “Je weet nooit wat er gaat gebeuren in een grote groep en ik wilde daarom een hoog tempo rijden.

Quinten vertelde dat ik een kleine voorsprong had, maar dat het wel vroeg was. Het gat werd groter en dan ben ik gewoon verder blijven rijden”, aldus Meurisse bij HLN. “Quinten was ons speerpunt.

Hij maakte als eerste de move en dan heb ik hem geholpen tot aan de voet van de laatste beklimming van de dag. Hij zei dat hij zich niet goed voelde, maar ik wist dat als je tweede wordt in Luik-Bastenaken-Luik, dat je hier ook kan meedoen. Het was een mooie kans.

Je mag niet klagen als je tweede wordt, maar het is wel zuur”, vindt Meurisse nog..