Puck Pieterse blikt terug op topjaar: “In 2025 wil ik mijn regenboogtrui zo veel mogelijk laten zien”

Ride Puck Pieterse was zonder twijfel dé revelatie van het afgelopen wielerseizoen bij de vrouwen. Of het nu in de cross, op de mountainbike of op de weg was: de pas 22-jarige Amersfoortse van Fenix-Deceuninck leverde overal op het hoogste niveau. In de gloednieuw RIDE Magazine Wintergids gaan we uitgebreid met haar in gesprek om erachter te komen wat haar nu zo goed maakt.

Het toptalent brak dit jaar definitief door. Na ziekte moest ze genoegen nemen met brons op het WK veldrijden, waarna ze een ijzersterk voorjaar op de weg reed. Vervolgens ruilde ze de racefiets in voor de mountainbike.



Meteen prolongeerde ze haar Europese titel en nadien won ze ook twee Wereldbekers in opmaat naar de Olympische Spelen. Daar koerste ze af op zilver, maar belandde ze door een lekke band op de meest wrange uitslag die er is: vierde. Geen medaille voor Pieterse.

Hevig teleurgesteld was ze, vertelt ze in de RIDE Magazine Wintergids . Ook mountainbike-bondscoach Gerben de Knegt komt aan het woord en haalt daarin een mooie passage aan over haar ontmoeting met het Koningspaar. Ploegleider Michel Cornelisse van Fenix-Deceuninck zag haar op trainingsstage de knop omdraaien en vervolgens won Pieterse een etappe in de Tour de France Femmes, waar ze ook de beste was in het jongerenklassement.

Als klap de vuurpijl pakte ze daarna nog twee wereldtitels: eerst kroonde ze zich tot wereldkampioene mountainbike, een paar weken later werd ze ook nog eens wereldkampioen bij de beloften op de weg in Zürich. Kortom: een druk, maar zeer succesvol jaar voor Pieterse. Vriendin Mischa Bredewold vertelt ook meer over het sociale gezelschapsdier dat de renster van Fenix-Deceuninck is, die bij de Belgische ploeg alle vrijheid krijgt die ze wil om te switchen tussen de disciplines.

Pieterse vertelt dan ook dat ze het belangrijk vindt om zich op de verschillende onderdelen te blijven focussen, juist omdat dit voor Fenix-Deceuninck zo belangrijk is. Ook haar familie draagt enorm bij aan haar ontwikkeling. Want we vergeten soms dat ze pas 22 jaar is.

Hoe kan het dat jij teleurstellingen zo relatief eenvoudig naast je neerlegt? “Ik ben niet iemand die heel lang in iets blijft hangen of veel denkt aan ‘wat als?’. Wat geweest is, kun je niet terugdraaien. Ik probeer me dan altijd vooral te focussen op het volgende doel.

Dat helpt heel erg. Zeker het afgelopen jaar, waarin zoveel te beleven en te ontdekken was. Met allemaal nieuwe dingen.

Dat is eigenlijk mijn grootste motivatie geweest. Natuurlijk was ik even goed ziek van die gemiste zilveren medaille op de Olympische Spelen. Maar de Tour kwam er alweer snel aan.

Ook het WK veldrijden was een tegenslag, omdat ik toen niet helemaal fit was. Maar daarna had ik weer het wegseizoen waar ik me gelijk op kon focussen. Dat helpt enorm.

” Ben je dan ook iemand die vasthoudt aan rituelen op wedstrijddagen, bijvoorbeeld? “Ja, misschien valt dat bij het mountainbiken wel altijd op. Ik sta op een bepaalde manier aan de start, waarbij ik een beetje over mijn stuur buig. Ik ga dan altijd bij mezelf nog even na dat ik mijn best moet doen, want meer dan dat kan ik niet.

En ik ben fan van pannenkoeken voor een wedstrijd. Of dat nu fluffy pancakes zijn of – het liefst – die van mijn ouders, dat maakt niet uit. Voor het WK veldrijden in Fayetteville waren het bijvoorbeeld pannenkoeken van een restaurantketen.

Daar zullen waarschijnlijk niet veel koolhydraten ingezeten hebben en gewoon vet, maar ik werd er wel wereldkampioen op, haha! Je móet wat eten voor een wedstrijd en daar had ik altijd wel moeite mee. Ik was wel klaar met witbrood en jam en van rijst en zo houd ik niet. Pannenkoeken waren een goede oplossing, dus doe mij die maar.

Het liefst lekker zoet, haha!” Je wisselt bij Fenix-Deceuninck mountainbiken en veldrijden sinds vorig jaar ook af met wegwielrennen. Heb jij die afwisseling nodig? “Ja, ik vind dat leuk. Het is lekker om je niet altijd op hetzelfde te hoeven focussen.

Met de ervaringen die ik nu heb, zou ik er niet per se gelukkiger door zijn als ik moest kiezen tussen de disciplines. Bovendien kan ik mijn jaar in drie blokken indelen: ik doe veldrijden in de winter, daarna het voorjaar op de weg en dan focus ik me op mountainbiken. Na de crosswinter is het altijd puzzelen.

Daarin moet ik keuzes maken. Dat vind ik jammer, want ik was bijvoorbeeld liever ook veel eerder aan deze crosswinter begonnen. Maar dat kan gewoonweg niet omdat ik alles combineer.

Het houdt me echter ook fris en scherp, over het algemeen is dat dus prima te doen.” Hoe beoordeel jij het parcours van de komende Tour de France Femmes? “Het ziet er mooi uit met veel klimmen. In principe is dat goed voor mij.

Maar ik vind het vooral een heel goede zaak dat de Tour langer duurt dan vorig jaar. Voor het evenement is het goed dat het nu negen dagen is, al is dat voor mezelf niet per se gunstig. Andersom geldt voor de tijdrit.

Ik vind dat die erin had moeten zitten, maar mij komt dat wel heel goed uit. Ik heb pas twee dagen voor de tijdrit in de afgelopen Tour de France op mijn tijdritfiets gezeten. Gelukkig was het kort.

” Wat is voor jou dan het sportieve hoogtepunt, waaruit heb jij de meeste voldoening gehaald tot nu in je carrière? “Uit de periode van voorbereiding op de Olympische Spelen. Daar ben ik het meest trots op, op het hele proces daar naartoe. Naar mijn inzien heb ik daar niets verkeerd gedaan.

Ik heb heel de tijd goed kunnen trainen, alles kunnen doen en goed op mijn voeding kunnen letten. Natuurlijk was er die teleurstelling op de Spelen zelf, maar het heeft me toch de nodige resultaten gebracht. Uiteindelijk heb ik met die voorbereiding ook die etappe in de Tour de France Femmes kunnen winnen.

Eigenlijk liep die periode door tot mijn wereldtitel mountainbiken begin september. Dat was écht een absoluut hoogtepunt. Die regenboogtrui wil ik in 2025 zo veel mogelijk laten zien .

”.