4 weeks Ago
DEN HAAG - Plakkerige handen, kapotte automaten en lange wachtrijen. Iedereen die zijn plastic flesjes en blikjes inlevert bij de supermarkt, kent het wel. Zeker sinds er op steeds meer producten statiegeld zit.
Maar er zijn ook mensen juist heel blij mee: zij halen extra geld op door winkelstraten af te struinen en zijn niet bang voor vieze handen. Vaak halen ze tientallen euro's op door tussen het afval te wroeten. Voor de 49-jarige Peter, een voormalig vuilnisman uit de Haagse Schilderswijk, is het de normaalste zaak van de wereld.
Hij is afgekomen op een demonstratie bij het Malieveld en hoopt daar flink wat flesjes en blikjes te scoren. Peter zoekt al ruim een jaar naar lege blikjes en flesjes en dat is zeker niet voor de lol. 'Ik heb door een samenloop van omstandigheden een flinke schuld opgebouwd.
' De Hagenees werkte ruim drie jaar bij de gemeentereiniging, maar heeft op dit moment geen baan. Een volle vuilniszak levert ongeveer een tientje op en dat is bittere noodzaak. 'Ik probeer elke dag een zak vol te verzamelen.
Met de opbrengst daarvan kan ik eten kopen. Want zeg nou zelf, alles is toch beter dan stelen? Of ik mij schaam als mensen mij aankijken zodra ik met mijn handen in de vuilnisbakken graai? Welnee, ik heb jarenlang tussen het vuilnis gewerkt en ben wel wat gewend.' Nadat hij wat waterflessen van de grond heeft geraapt, vertrekt hij op zijn te kleine kinderfiets naar de volgende hotspot .
Dat de concurrentie op straat groot is, blijkt wanneer een man van middelbare leeftijd met een plastic tasje teleurgesteld de lege prullenbakken aan de Koekamp afstruint. Even verderop in het centrum van Den Haag, treffen we de 65-jarige Irving Eustacia. De Curaçaoënaar leidt een zwervend bestaan in de Hofstad en vertelt ons dat het leven op straat niet makkelijk is.
Terugreizen naar Curaçao is voor hem geen optie, ondanks dat zijn moeder nog altijd op het eiland woont. Gekleed in een dikke blauw-grijze winterjas en een wit paar gympen, wandelt hij stilletjes langs de winkels. Zijn capuchon ver over zijn gezicht getrokken om niet op te vallen bij anderen.
Bij sommige prullenbakken staat hij kort stil. Zijn rechterarm verdwijnt meerdere keren geroutineerd tot aan zijn schouder in de bakken. 'Zo nu en dan zoek ik net zo lang tot ik genoeg geld heb om er een pakje shag en wat eten van te kopen', vertelt hij zachtjes.
Voor een Syriër, die niet bij zijn naam wil worden genoemd, is het statiegeld een extraatje. De man die in zijn geboorteland werkte als beveiliger, is pas zes maanden in Nederland. Zijn vrouw en vier kinderen verblijven momenteel in Turkije.
Zijn leefgeld bestaat uit 70 euro en dat is volgens hem niet voldoende. 'Ik schaam mij dat ik in de prullenbakken moet zoeken naar flesjes en blikjes, maar het is voor mij de enige manier om aan wat extra geld te kunnen komen. Als het niet regent, struin ik langs de vuilnisbakken.
' Zijn doel is om dagelijks tien euro op te halen. Hiermee koopt hij eten, drinken en wat sigaretten. Door het statiegeld wordt een groot contrast zichtbaar.
Het is duidelijk hoe verschillende groepen in de stad zo elk hun eigen problemen hebben. Want het statiegeld is voor een ander deel van de inwoners geen bron van inkomsten, maar soms een bron van ergernis. In een filiaal van Jumbo aan de Grote Marktstraat treffen we bijvoorbeeld Koos bij de flessenautomaat.
Hij komt voor zijn lege statiegeld blikjes en flessen alleen nog maar in de Jumbo, na problemen met inleveren te hebben ervaren op andere plekken. 'Bij deze automaat valt het nog mee. Als je in een supermarkt zes of zeven keer binnenkomt met je gesorteerde plastic en er elke keer gedoe is met het inleveren, dan heb je het op een geven moment helemaal gehad', foetert hij.
Hij doelt op de problemen die zijn ontstaan sinds er ook statiegeld op blikjes is ingevoerd en eerder al op kleine plastic flessen. Veel mensen ervaren dezelfde problemen. Een enkeling zal hopen dat het statiegeld op blikjes en flesjes verdwijnt, terwijl anderen het belang ervan inzien.
En voor sommige mensen is het een extra centje die hard nodig is. Peter wil omwille van de privacy niet met zijn echte naam in ons artikel genoemd worden. Zijn naam is bij de redactie bekend.
.
