Parijs 2024: Voorbeschouwing op het baanwielrennen – Hoeveel medailles pakt Nederland?

Wordt de oogst van de Nederlandse baanploeg op de Olympische Spelen van Parijs net zo groot als drie jaar geleden in Tokio? Maken de sprinters hun favorietenstatus nog een keer waar? En kronen Yoeri Havik en Jan-Willem van Schip zich tot olympisch kampioen koppelkoers, nadat ze de WK-titel al hadden gepakt op dit onderdeel? Op deze en nog veel meer vragen krijgen we antwoord tijdens het olympisch baantoernooi. WielerFlits blikt vooruit! Laatste editie Het olympisch baantoernooi van Tokio was het succesvolste ooit voor Nederland met drie gouden medailles. Ook was het nog nooit voorgekomen dat in totaal zes plakken werden gepakt.

Al op de tweede dag was het raak, en hoe! De mannensprintploeg – omgedoopt tot de Bullet Train , de bijnaam van de hogesnelheidslijn van Japan – was de huizenhoge favoriet voor goud en maakte zijn status waar. Nadat in 2018, 2019 en 2020 de WK-titel al was gepakt, voegden Roy van den Berg, Harrie Lavreysen, Jeffrey Hoogland en Matthijs Büchli nu de olympische titel toe aan hun palmares. Op de vierde dag zorgde Shanne Braspennincx voor een daverende verrassing door naar het goud te rijden op de Keirin.



Bij het klinken van de bel pakte ze de koppositie en met een foutloze laatste ronde hield ze de leiding vast tot op de streep. Zes jaar eerder werd ze nog getroffen door een hartinfarct en opeens was ze olympisch kampioen! Met haar titel zorgde ze bovendien dat de gouden Keirin-medaille in Nederlandse handen bleef, want op de erelijst volgde ze Elis Ligtlee op, de winnares tijdens de Spelen van Rio. Een dag later schonk Harrie Lavreysen Nederland het derde baan-goud.

Nadat hij de Oranjeploeg al aan de titel had geholpen op de teamsprint, reed hij ook in de individuele sprint naar het hoogste treetje en onderstreepte hij zijn heerschappij op dit nummer na zijn wereldtitels in 2019 en 2020. Hij versloeg zijn grote concurrent Jeffrey Hoogland, die in de gouden finale wel nog de eerste heat van hem had afgesnoept. Lavreysen werd de eerste Nederlandse olympisch sprintkampioen sinds Jacques van Egmond in 1932.

De laatste Nederlandse medailles werden behaald op de slotdag. Lavreysen ging in de Keirin op voor zijn triple crown . Het was echter Jason Kenny die met een gedurfde vroege aanval iedereen de baas was en zo voor de zevende keer in zijn carrière een olympische titel op zijn naam zette.

Voor Lavreysen was deze keer brons weggelegd. In het omnium verzekerde Kirsten Wild zich van haar eerste medaille. Nadat ze in de koppelkoers was gevallen en met Amy Pieters een ereplaats was misgelopen, legde ze in het omnium beslag op brons.

Met deze opbrengst moest Nederland alleen Groot-Brittannië (3x goud, 3x zilver en 1x brons) boven zich dulden in de medaillespiegel. Een van de hoogtepunten van de Spelen was de finale van de ploegenachtervolging bij de mannen, waarin Denemarken, dat als wereldkampioen de titelfavoriet was, het tegen Italië opnam. De Denen leken in de tweede helft van de finale het goud naar zich toe te trekken, maar de Italianen hadden Filippo Ganna nog achter de hand en de regerende wereldkampioen op de individuele achtervolging had in de laatste kilometer een fenomenale versnelling in de benen.

In de laatste honderd meter bogen de Italianen hun achterstand om in een voorsprong en pakten in een nieuw wereldrecord de titel. Later in het olympisch baantoernooi veroverden de Denen alsnog de gouden medaille in de koppelkoers. Lasse Norman Hansen en Michael Mørkøv wonnen slechts drie van de twintig sprints, maar omdat ze zo constant waren in het binnenhalen van punten trokken ze na een spectaculaire finale de winst naar zich toe.

Het Britse duo moest genoegen nemen met de zilveren medaille, de Fransen pakten brons. Het Belgische koppel Kenny De Ketele en Robbe Ghys (vierde) en de Nederlanders Yoeri Havik -Jan Willem van Schip (vijfde) grepen naast het podium. 8 aug Lees ook Olympische Spelen wielrennen Tokio 2021: Alle uitslagen 8 aug 12 De wielerbaan De olympische baanwedstrijden worden gehouden in de Vélodrome National in Saint-Quentin-en-Yvelines, sinds 2014 het vlaggenschip van de Franse wielerbond FFC.

De federatie heeft hier ook haar hoofdkwartier. Sinds de opening was de wielerbaan, een kleine dertig kilometer ten westen van de binnenstad van Parijs gelegen, het decor van verschillende kampioenschappen. Zo werden hier in januari nog de Franse nationale kampioenschappen gehouden (net als in 2014 en 2019), pakte Kirsten Wild hier twee gouden medailles tijdens het EK van 2016, en vond hier ook al twee keer het WK plaats: in 2015 waren o.

a. Stefan Küng en Fernando Gaviria onder de wereldkampioenen. In 2022 reed Yoeri Havik hier naar de regenboogtrui, maar leden de Nederlandse sprinters ook een gevoelige nederlaag op de teamsprint tegen Australië.

Met de baan in Saint-Quentin-en-Yvelines hebben Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland dus nog een appeltje te schillen. Aan deze lijst kampioenschappen worden deze zomer de OIympische Spelen en ook de Paralympische Spelen toegevoegd. Als we kijken naar de baan, dan hebben we hier te maken met een indoorbaan met een standaardafmeting van 250 meter.

De baan van Siberisch dennenhout is acht meter breed en is daarmee een ‘brede’ baan: dat wil zeggen dat er genoeg ruimte is om van achteren in te halen. De maximale helling in de bochten is bijna 44° en ook dat maakt het makkelijker voor renners die van achteren moeten komen: hoe schuiner de bocht, des te geringer de omweg. Baanonderdelen Voor zowel de mannen als de vrouwen staan er zes onderdelen op het programma op de Spelen: de korte en snelle sprintonderdelen teamsprint, individuele sprint en Keirin, en de langere duuronderdelen, waarin het aankomt op uithoudingsvermogen: het omnium, de ploegenachtervolging en de koppelkoers.

Het is pas sinds 2012 dat de mannen en de vrouwen evenveel onderdelen rijden op de Spelen. Door de jaren heen zijn er nogal wat onderdelen gesneuveld van het olympische programma, denk aan de puntenkoers en de individuele achtervolging, die in 2008 voor het laatst werden verreden, en de kilometer tijdrit (niet-olympisch sinds 2004). Teamsprint vrouwen De eerste olympische baan-medailles worden verdeeld in de teamsprint voor vrouwen.

Anders dan drie jaar geleden in Tokio wordt met ploegen van drie vrouwen gereden in plaats van twee. De belangrijkste kanshebbers voor goud zijn wereldkampioen Groot-Brittannië met Sophie Capewell, Emma Finucane en Katy Marchant, Duitsland met Lea Sophie Friedrich, Pauline Grabosch en Emma Hinze en regerend olympisch kampioen China met Shanju Bao, Yufang Guo en Liying Yuan – de top drie van het afgelopen WK in Glasgow. Daarna vormt Nederland met Kyra Lamberink, Hetty van de Wouw en Steffie van der Peet een kanshebber voor het podium.

Teamsprint mannen Op de tweede dag van het olympisch baantoernooi rijden de mannensprintploegen hun finale. Nederland is de favoriet voor goud met Jeffrey Hoogland, Harrie Lavreysen en Roy van den Berg. De Oranjeploeg reed drie jaar geleden naar de olympische titel en won de afgelopen jaren vijf van de zes wereldtitels.

De reeks werd in 2022 even onderbroken door Australië , dat flinke stappen heeft gezet in de teamsprint. Matthew Glaetzer, Leigh Hoffman en Matthew Richardson zijn normaal gesproken de belangrijkste uitdagers van Nederland. Maar ook Groot-Brittannië met Jack Carlin, Ed Lowe en Hamish Turnbull is een land om rekening mee te houden, met zevenvoudig olympisch kampioen Kenny nu langs de kant als bondscoach.

Voor de gastland Frankrijk met Florian Grengbo, Rayan Helal en Sebastien Vigier is de strijd om brons waarschijnlijk het hoogst haalbare. Ploegenachtervolging mannen De finales van de ploegenachtervolging zijn het hoogtepunt van de derde dag van het olympisch baantoernooi. Of we bij de mannen opnieuw zo’n spannende strijd om de gouden medaille krijgen als in Tokio, moeten we afwachten.

Wat vaststaat is dat de beide finalisten opnieuw tot de favorieten behoren. Denemarken is de wereldkampioen op dit onderdeel en heeft de keuze uit o.a.

Uno-X Mobility -profs Carl-Frederik Bévort en Niklas Larsen , en Mark Cavendish ’ lead-out Michael Mørkøv . Italië rekent op dezelfde namen als in Tokio: Simone Consonni , Filippo Ganna , Francesco Lamon en Jonathan Milan . Daarbij zetten we ook Groot-Brittannië .

De Britten pakten in 2022 de WK-titel en konden door een val hun regenboogtrui in 2023 niet verdedigen. Reken maar dat Daniel Bigham, Ethan Hayter , Charlie Tanfield, Ethan Vernon en Oliver Wood er weer staan op de Spelen in Parijs. Ook gastland Frankrijk wil zonder twijfel graag een gooi doen naar het podium en rekent daarbij op baantopper Benjamin Thomas , Thomas Boudat , Thomas Denis en Valentin Tabellion.

Voor België is een podiumplaats normaal gesproken nog te hoog gegrepen. De Belgen treden aan met Lindsay De Vylder, Tuur Dens, Robbe Ghys en Fabio Van den Bossche . Ploegenachtervolging vrouwen Groot-Brittannië is normaal gesproken de topfavoriet in de ploegenachtervolging voor vrouwen, maar het team zag in aanloop naar de Spelen een belangrijke pion wegvallen.

Katie Archibald is een van de beste rensters van haar generatie met twee olympische titels en vijf wereldtitels, en een belangrijke motor in de Britse ploeg. Vlak voor Parijs struikelde ze echter in haar tuin en hield daar een ontwrichte enkel, een gebroken scheenbeen, een gebroken kuitbeen en twee afgescheurde ligamenten aan over. Weg Spelen dus.

Kunnen Elinor Barker, Neah Evans, Josie Knight, Anna Morris en Jessica Roberts ook zonder Archibald meedoen om het goud? Een ander twijfelgeval zijn de Duitse vrouwen. Drie jaar geleden haalde de ploeg de olympische titel binnen, maar na het afscheid van Lisa Brennauer heeft Duitsland op de wereldkampioenschappen niet meer mee kunnen doen om de medailles. Hierdoor kan zomaar Nieuw-Zeeland de grote favoriet voor de titel worden.

De Nieuw-Zeelanders hebben met Ally Wollaston een steengoede baanrenster aan boord en zijn de huidige vice-wereldkampioen. Een andere favoriet zijn de Verenigde Staten met achtervolgingsspecialiste Chloé Dygert. En wat te denken van de Italiaanse vrouwen , wereldkampioen in 2022, met Elisa Balsamo , Chiara Consonni , Martina Fidanza, Vittoria Guazzini en Letizia Paternoster? Ook Frankrijk wil voor eigen publiek ongetwijfeld goed voor de dag komen met Victoire Berteau, Marion Borras, Clara Copponi, Valentine Fortin en Marie Le Net.

Keirin vrouwen Kunnen Steffie van der Peet en Hetty van de Wouw de nationale streak in stand houden op de Keirin na de olympische titels van Elis Ligtlee in 2016 en Shanne Braspennincx in 2021? De onvoorspelbaarheid van dit onderdeel is alvast geen nadeel en zowel Van der Peet, die tijdens het WK van 2022 op de olympische wielerbaan al naar brons reed op de Keirin, als Van de Wouw (brons op het afgelopen EK in Apeldoorn) hebben al bewezen dat ze op dit nummer met de besten van de wereld mee kunnen. De Nederlandse dames krijgen in Parijs wel met een pak concurrentie te maken. Ellesse Andrews is de huidige wereldkampioene en kwam tijdens de Spelen van Tokio als tweede over de streep achter de ondertussen gestopte Braspennincx.

Ook de Duitse vrouwen Lea Sophie Friedrich en Emma Hinze schrijven we op. We rekenen ook sprintwereldkampioene Emma Finucane bij de belangrijkste kanshebbers. Japan is het land van de Keirin, dus kijken we ook naar Mina Sato , die in 2021 en in 2022 zilver pakte op het WK.

Veel druk zal op de schouders van Mathilde Gros liggen, of kan haar landgenote Marie-Divine Kouamé verrassen? Over verrassen gesproken: kan Nicky Degrendele voor België voor een mooi resultaat zorgen? Na een enkele moeizame jaren worden de prestaties van de wereldkampioen van 2018 steeds beter. Omnium mannen Behalve in de Keirin voor vrouwen barst het ook in het omnium voor de mannen van de kanshebbers. Het Franse publiek zal ongetwijfeld de handen stuk klappen voor hun favoriet, Benjamin Thomas .

De Cofidis-renner is een steengoede coureur op de weg en won in de afgelopen Giro d’Italia een heel fraaie rit, maar blinkt nog meer uit op de baan. Achter zijn naam staan al vijf WK-titels, maar die olympische titel ontbreekt nog. In het omnium krijgt hij de overwinning echter niet in de schoot geworpen.

Met Matthew Walls hoeft Thomas niet af te rekenen; de olympisch kampioen van Tokio heeft zijn ambities op de baan op een laag pitje gezet en richt zich nu op zijn wegcarrière. De Britten hebben echter met Ethan Hayter alsnog een titelkandidaat in huis. Hayter legde in 2021 en 2022 al beslag op de WK-titel op dit nummer.

Ook de huidige wereldkampioen, de Portugees Iúri Leitão , is present in Parijs. Niklas Larsen en Fabio Van den Bossche stonden dit jaar naast Hayter op het podium tijdens het EK en mogen we ook in Parijs verwachten. Aaron Gate, Elia Viviani, Jan-Willem van Schip .

.. Het zijn allemaal namen die naar het podium kunnen rijden.

En dan is er nog Fernando Gaviria ! De sprinter van Movistar is terug op de baan, nadat hij in 2015 (op de wielerbaan van Saint-Quentin-en-Yvelines!) en 2016 al wereldkampioen was in het omnium. Sprint mannen De verwachtingen rond Harrie Lavreysen voor de individuele sprintnummers zijn hoog. Opnieuw twee keer goud? Misschien zelfs drie keer? Door al zijn successen lijkt het haast vanzelfsprekend om zulke verwachtingen op te schrijven, tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat het helemaal niet vanzelfsprekend is waar de voormalig BMX’er mee bezig is.

Tel het handjevol gouden medailles dat de Nederlandse baanrenners sinds de Tweede Wereldoorlog bij elkaar hebben gereden maar na. Zijn belangrijkste concurrent moeten we wellicht bij de Australiërs zoeken. Matthew Richardson kruipt de laatste jaren steeds vaker tegen de sprinttop aan en is zeker een medaillekandidaat.

Dat geldt ook voor Jack Carlin . De Brit pakte drie jaar geleden al de bronzen medaille in Tokio achter Lavreysen en Jeffrey Hoogland . En Hoogland? De negenvoudig wereldkampioen loopt sinds zijn succesvolle aanval op het wereldrecord op de Kilometer weer over van de ambitie, nadat hij enige tijd kampte met motivatieproblemen.

Olympisch kampioen worden op de individuele sprint is zijn nieuwe prikkel. Rond de deelname van Mateusz Rudyk aan de Spelen bestond enige tijd onzekerheid; de Pool was voorlopig geschorst door de UCI nadat insuline in zijn bloed was gevonden. Van Rudyk is echter bekend dat hij diabetes type 1 heeft.

Het bleek te gaan om een administratieve fout en naar het zich laat aanzien, zijn alle plooien voor de Spelen gladgestreken, en kan de Pool na een sterk EK opgaan voor een mooi resultaat in Parijs. Met Matthew Glaetzer, Mikhail Yakovlev, Kaiya Ota en Nicholas Paul staan er nog meer medaillekandidaten aan de start. Koppelkoers vrouwen Wie worden de opvolgers van Katie Archibald en Laura Kenny in de koppelkoers voor vrouwen, nu Archibald uit de running is en Kenny een punt achter haar carrière heeft gezet? Mogelijk blijft de olympische titel ‘gewoon’ in Britse handen aangezien Elinor Barker en Neah Evans de huidige wereldkampioenen zijn.

Met een schat aan ervaring hebben Barker en Evans een streepje voor op de concurrentie. Die bestaat wellicht vooral uit Australië , thuisfavoriet Frankrijk, Denemarken , Italië en de Verenigde Staten . Voor het jonge Nederlandse koppel Maike van der Duin en Lisa van Belle zijn de Spelen vooral een mooie kans om ervaring op te doen voor de toekomst.

Of België kans maakt op een podiumplaats hangt voor een groot deel van de plannen van Lotte Kopecky af. Neemt de Belgische kopvrouw de koppelkoers erbij of richt ze zich volledig op het omnium, en rijdt het jonge duo Katrijn De Clercq en Hélène Hesters samen? Voor de 22-jarige De Clercq en de pas 19-jarige Hesters moeten de Spelen vooral een mooie leerschool zijn voor een veelbelovende toekomst. Normaal gesproken had Kopecky de koers gereden met Shari Bossuyt , maar die zit op dit moment een schorsing uit nadat ze positief was getest op letrozole metabolite.

Koppelkoers mannen Dat een Nederlands koppel de WK-titel pakte in de koppelkoers voor mannen was nog niet eerder gebeurd. Dat dit duo dan ook nog als wereldkampioen naar de Olympische Spelen mag, is extra speciaal. Yoeri Havik en Jan-Willem van Schip kregen vorig jaar in augustus met de regenboogtrui loon naar werken.

Het sympathieke koppel vult elkaar perfect aan en is, als alle puzzelstukjes in elkaar vallen, een van de beste teams van de wereld. En daarom zijn Havik en Van Schip komende week een van de topfavorieten op de Spelen. Ze zullen zich wel helemaal choco moeten rijden om ook in Parijs het goud te pakken, want de concurrentie is niet mals.

Denemarken is de titelverdediger, maar in vergelijking met de Spelen van Tokio neemt Niklas Larsen de plek in van Lasse Norman Leth naast Michael Mørkøv . Larsen is niet de eerste de beste en heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een klasbak op de baan. De Denen kunnen we normaal gesproken ook bij de belangrijkste kanshebbers rekenen.

Groot-Brittannië is eveneens favoriet met Ethan Hayter , nog zo’n talent op de baan, en Oliver Wood. Italië rekent dan weer op de snelle benen van Simone Consonni en Elia Viviani , ook al mannen die hun sporen op de baan hebben verdiend. Thuisfavoriet Frankrijk is ook een kanshebber voor de winst met Thomas Boudat en Benjamin Thomas .

België had veel keuze voor de koppelkoers en de uiteindelijke beslissing is gevallen op Lindsay De Vylder en Robbe Ghys , die de voorkeur kregen boven andere erkende specialisten als Fabio Van den Bossche en Jules Hesters . Daarmee zijn de Belgen – onder leiding van oud-duurrenner Kenny De Ketele – ook zeker kandidaat voor het podium. Met ook doorgewinterde koppels als Roger Kluge en Theo Reinhardt, Sebastian Mora met Albert Torres en Aaron Gate met Campbell Stewart in de baan, mag zeker vuurwerk worden verwacht van de koppelkoers! Sprint vrouwen Zo reikhalzend als vanuit Nederlands perspectief wordt uitgekeken naar de prestaties van Harrie Lavreysen tijdens de Spelen, zo wacht Groot-Brittannië in spanning het optreden van Emma Finucane af.

Haar carrière is als een komeet vertrokken, wat vorig jaar al resulteerde in een wereldtitel op de individuele sprint – op pas 20-jarige leeftijd. Britse wielergrootheden als Chris Hoy en Laura Kenny staken hun bewondering al niet onder stoelen of banken, en voorzichtig wordt al gedroomd van een olympische triple crown – winst in de teamsprint, de Keirin én de individuele sprint. Als de ondertussen 21-jarige Finucane kan omgaan met de druk, kan ze zomaar de grote ster van de Spelen worden.

Maar net als op de teamsprint en de Keirin wacht haar een zware strijd. In de eerste plaats zal de Canadese Kelsey Mitchell haar olympische titel niet zomaar willen opgeven. De Duitse vrouwen hebben ondertussen een traditie op de individuele sprint: van de afgelopen elf wereldkampioenschappen stond alleen in 2019 niemand op het podium.

Schrijf met name Emma Hinze en Lea Sophie Friedrich maar op dus! Mathilde Gros en Marie-Divine Kouamé kunnen zonder twijfel op de steun van het thuispubliek rekenen en vooral Gros, in 2022 wereldkampioene op dit koningsnummer van de sprint, moet ver kunnen komen. De huidige wereldkampioene op de Keirin, Ellesse Andrews , is ook zeker een kanshebber voor het podium. De Nieuw-Zeelandse legde afgelopen jaar beslag op de bronzen medaille tijdens het sprint-WK.

Voor de Nederlandse olympische debutantes Hetty van de Wouw en Steffie van de Peet is een plaats bij de laatste acht een mooi doel. Namens België staan Nicky Degrendele en Julie Nicolaes aan het vertrek. Keirin mannen Harrie Lavreysen ging drie jaar terug in de Keirin op voor Harrie’s Hattrick op de Spelen van Tokio, maar de Nederlandse sprintkampioen werd verrast door een vroege aanval van Jason Kenny en moest zich destijds tevredenstellen met brons.

Kenny heeft intussen een punt gezet achter zijn carrière en deelt zijn kennis nu als bondscoach met de nieuwe lichting Britse baanrenners. Met Kenny hoeft Lavreysen geen rekening meer te houden, maar in de altijd onvoorspelbare Keirin liggen kapers op de kust. Afgelopen jaar nog ging Kevin Quintero met de wereldtitel aan de haal in een finale met ook Lavreysen, Jeffrey Hoogland en Matthew Richardson .

Toen was de Colombiaan nog een vrij onbekende renner, maar achter die anonimiteit kan hij zich nu niet meer verschuilen. Het zijn namen die we ook nu weer kunnen opschrijven voor de podiumplaatsen, net als de Japanners Shinji Nakano en Kaiya Ota , die door het Japanse Keirin-circuit dit onderdeel tot in de puntjes beheersen. Ook Matthew Glaetzer, Azizulhasni Awang en de boomlange Mikhail Yakovlev zijn mannen die hier naar het podium kunnen rijden.

Omnium vrouwen Lotte Kopecky was al wereldkampioen in de wegwedstrijd en zowel wereldkampioen als Europees kampioen in de puntenkoers, de koppelkoers en de afvalkoers, maar een groot omniumkampioenschap won ze nog nooit. Daar moet in Parijs verandering in komen. De Belgische is voor het olympisch omnium de topfavoriet; dat haar op papier belangrijkste tegenstander Katie Archibald in de lappenmand ligt, heeft haar kansen zelfs nog verder vergroot.

Maar een overwinning krijg je niet cadeau in het omnium; in het verleden zijn al vaker grote ambities gesneuveld door een vroege uitschakeling in de afvalkoers of een straf voor het rijden van een verkeerde lijn. Naast Kopecky zijn ook het Nieuw-Zeelandse talent Ally Wollaston en de olympisch kampioen van Tokio en regerend wereldkampioen Jennifer Valente favoriet voor de overwinning. Daarachter komt een hele rits rensters in aanmerking voor het podium.

Denk aan Maike van der Duin , die in 2022 op de baan van Saint-Quentin-en-Yvelines als eens zilver haalde op het WK. De Nederlandse brak in de winter haar kuit- en scheenbeen, maar is ondertussen weer helemaal op niveau. Andere kanshebbers voor het podium zijn Amalie Dideriksen, Maria Martins, Valentine Fortin, Neah Evans, Letizia Paternoster, Yumi Kajihara en Anita Stenberg.

19:00 Lees ook Wielrennen op de Olympische Spelen 2024 in Parijs: Programma en uitslagen 19:00 0 TV Het baanwielrennen op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs is te bekijken via Eurosport/HBO Max, Sporza en de NOS. Kijk voor de actuele uitzendtijden in onze televisiegids! 20:00 Lees ook Wielrennen op TV: Olympische Spelen, Arctic Race of Norway 20:00 0.