Opgebiecht: ‘Mijn man en ik slapen al twee jaar apart’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In ’s rubriek durft een -lezer dat toch te doen. Deze week: Lydia (45) en haar man slapen al een jaar apart.

„Ik weet dat ik niet de enige ben. Dat lees ik weleens in van die onderzoeken over slaap die het nieuws halen. ‘Zoveel procent van de Nederlanders ’, of ‘Zoveel mensen kampen met ’.



Aandoenlijk snurken Nou, ik kan je vertellen, ik heb het allebei. Of nou ja, mijn man en ik slapen apart omdát hij snurkt. Dat deed hij vroeger al, toen ik hem net leerde kennen.

Maar dat waren tijden waarin we soms hele nachten op waren en urenlange gesprekken voerden, of waar de vlammen er vanaf spatten tussen de lakens. Als hij daarna snurkend in slaap viel, vond ik dat vooral aandoenlijk. Maar de heftige vlinders gingen voorbij en ook al ging dat over in houden van, werd dat snurken wel een dingetje.

Want Ryan kon echt zágen. Een heel bos ging er gemiddeld per nacht doorheen, en als hij op zijn rug lag, stokte hij weleens in zijn ademhaling. Onschuldig, maar het klonk behoorlijk onprettig en om eerlijk te zijn: charmant was het allerminst.

Oordoppen En toch, je woont samen, leeft samen, dus slaapt samen. Ik schafte oordoppen aan en als Ryan op zijn zij lag, viel het snurken mee. Zo kwamen we de nachten wel door.

Tot we echter kinderen kregen die zorgden voor gebroken nachten. Dan was ik al zó verstoord in mijn slaap, dat ik moeilijk terug in slaap kon vallen. Helemáál niet met dat gebrom naast me.

Ryan had hier overigens allemaal weinig last van. Ja, logisch, hij was degene die wel sliep en ík snurkte niet. We hadden er geregeld woorden over.

Want als ik hem wakker porde om hem te laten stoppen met snurken, werd hij boos dat ik hem wakker maakte. Ja, hállo. Wie stoort zich nou aan wie? En Ryan was ook vrij lomp: als ik er last van had, moest ik maar ergens anders gaan liggen.

Ononderbroken slaap Dat vond ik pijnlijk en wilde ik in het begin niet, maar toen mijn slaap er echt onder begon te lijden, besloot ik toch een keer op zolder te gaan liggen – de kids waren toen ook al ouder en sliepen gelukkig door. En hallelujah, ik sliep een nacht ononderbroken. En dat was zó lekker, dat ik het de nachten erna opnieuw deed.

Inmiddels zijn we twee jaar verder en slaap ik nog steeds op zolder. Maar goed, heel romantisch is het niet. Ik durf het ook niet aan anderen te vertellen, want het is niet bepaald het standaard plaatje van een gelukkig huwelijk.

Zelfs de kinderen weten het niet – ik duik ’s ochtends vroeg altijd nog even mijn eigen bed in. En toen ik laatst wel een keer werd ‘betrapt’, zei ik dat ik zo aan het hoesten was geweest, dat ik maar even boven ging liggen. Ik zwijg erover Ik ben bang dat mensen misschien rare dingen gaan denken, erover gaan roddelen, dat we misschien nooit meer intiem zijn.

Wat overigens niet zo is, maar wat weten anderen daar nou van? Dus hou ik mijn mond er maar over. En hoewel we soms nog woorden hebben over het feit waarom híj niet op zolder ligt, op dat campingbed, is onze relatie wel verbeterd. Want ik ben uitgerust, we hebben er geen ruzie meer over en we komen allebei aan onze slaap.

Ik heb wel één voorwaarde gesteld, en dat is dat ik dat rottige campingbed wil gaan inwisselen voor een fatsoenlijke boxspring. Ryan stribbelde eerst wat tegen, maar toen ik opperde dat hij anders maar twee jaar op zolder moest gaan liggen voor de afwisseling, stemde hij in. Dus lig ik er binnenkort ook weer prinsheerlijk bij – dat zal mijn nachtrust nóg beter maken.

” Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet: Ook jouw verhaal delen? Meld je aan! Het beste van Metro in je inbox 🌐 Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen. Reacties.