Opgebiecht: ‘Ik bedenk steeds smoesjes om maar niet met een vriendin af te spreken’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Laura (35) heeft nog maar weinig zin om met haar jeugdvriendin af te spreken, dus bedenkt ze vaak een smoesje.

featured-image

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Laura (35) heeft nog maar weinig zin om met haar jeugdvriendin af te spreken, dus bedenkt ze vaak een smoesje.

„Ik leerde Nadia kennen tijdens een bijbaantje in een eetcafé; we werkten allebei in de bediening en het was meteen dikke mik. We hielden van dezelfde muziek, hadden dezelfde interesses en deelden een irritatie richting onze bedrijfsleider, die we niet zo aardig vonden. We hadden kortom meteen een goede band en spraken geregeld af.



Ander carrièrepadDat hield een paar jaar stand, tot ik klaar was met mijn studie en mijn eerste echte baan kreeg, waarvoor ik ook naar een andere stad verhuisde. Nadia was gestopt met haar studie, wist niet goed wat ze wilde en bleef een beetje plakken bij dat eetcafé. Prima natuurlijk, maar we zagen elkaar daardoor minder en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik in die eerste maanden nauwelijks puf had om wat leuks te doen in de weekenden.

Mijn werk slokte me op en ik was al blij als ik op de bank zat. Gelukkig had Nadia daar begrip voor en hielden we wel contact via bellen en appjes.Ons contact verwaterde nog meer toen Nadia besloot om de wereld te gaan rondreizen en langere tijd in het buitenland verbleef.

Ze bleef ook vaak ergens hangen om er tijdelijk te werken. Vaak in de bediening, wat haar ook prima afging. De Instagramberichten met stranden, tropische feestjes en yogahoudingen met uitzicht op de uitgestrekte natuur volgden elkaar op.

Ik benijdde Nadia, al was ik ook tevreden met mijn leven hier – inmiddels met man en kind. Maar ik geef toe dat ik wel wegdroomde bij die jaloersmakende plaatjes.Minder gemeenschappelijkNadia bleef een verstokte single, had hier en daar een scharrel, maar het werd nooit serieus.

En op een dag besloot ze toch weer naar Nederland te komen, na jaren af en aan in het buitenland te hebben verbleven. Toegegeven, het was fijn haar weer te zien en onze borrels waren ouderwets gezellig. Maar ik merkte ook dat we steeds minder gemeenschappelijk hadden.

Dat hoeft niet erg te zijn, maar onze levens stonden zó ver uit elkaar. Waar Nadia nog steeds los-vast baantjes had, zoekende was in de liefde – en daar weinig geluk in had, was ik druk met mijn gezin en bijbehorende activiteiten. Zij zocht echter in mij een soort bondgenoot, die weer met haar meeging om te stappen en dat soort dingen.

Ze deelde ook steeds allerlei verhalen met me over wilde avonden, en wat ze dan deed met wie, en hoeveel ze dronk, enzovoorts. Het contrast met mijn eigen, ‘zekere’ leven was groot. En ik hád die behoefte ook niet.

Oké, misschien ben ik wel weer saai, maar ik had daar helemaal vrede mee.Opgebiecht: smoesjes bedenkenWe zitten kortom niet meer op dezelfde golflengte, maar Nadia blijft maar vragen of ik meega naar het zoveelste feestje, elke maand weer. Om eerlijk te zijn: ik heb daar helemaal geen zin meer in.

Ik vind dat we een leuke vriendschap hadden, jaren geleden, maar soms krijg je nou eenmaal andere interesses. Ik kan het alleen niet over mijn hart verkrijgen dat te zeggen, omdat Nadia meer dan eens roept hoe ongelukkig ze is met haar leven. Ze wíl namelijk wel een vaste relatie, ergens aan bouwen, of een andere baan dan in de horeca.

Als ik dan ook nog eens tegen haar zeg dat ik de vriendschap wil opzeggen, valt ze misschien helemaal in een dal.Dus spreken we eens in de zoveel tijd wel af, voor een kop koffie of lunch, en bedenk ik voor alle overige keren smoesjes om niet mee te hoeven met Nadia en haar avonturen. Maar zelfs tegen die koffiedates zie ik steeds meer op.

Dat opbiechten durf ik niet, maar ik weet ook niet hoelang ik dit nog door laat sudderen. Want dat ik er eigenlijk klaar mee ben, is voor mij nu wel duidelijk.”Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd.

De echte namen zijn bekend bij de redactie.Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet:Jessie had een liefdevolle relatie met haar man, maar ze hebben nu elke avond ruzie.Marcella is lekker sportief bezig: ze wandelt een paar keer per week, stevig de pas erin.

Maar nu wil haar buurvrouw steeds mee en daar heeft Marcella weinig zin in.Huisdieren kunnen hartstikke leuk zijn, maar voor Noa is de hond van haar vriendin de reden dat ze niet meer langs gaat.Ciske is onlangs ontslagen, geheel onverwacht, en ontvangt nu een uitkering.

Maar zoeken naar een nieuwe baan? Daar heeft ze heelmaal geen zin in.[contact-form-7]Opgebiecht: ‘Ik vind het heerlijk als mijn vriend de deur uit is’Opgebiecht: ‘Ik wil niet om de haverklap op mijn kleinkind passen’.