Op tv voor de leeuwen gegooid, zo’n land zijn we geworden

Op tv voor de leeuwen gegooid, zo’n land zijn we geworden Twee keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de ‘keiharde nuance’ en het ‘onverbiddelijke enerzijds-anderzijds’ preekt. Lees ze hier terug. I n het eerste debat dat Dick Schoof voerde als premier, werd hij gedwongen te verklaren dat een moslima ‘gewoon een mens’ was.

Dat was een gênante vertoning, die begon met PVV-minister Marjolein Faber; zij had Kamerlid Esmah Lahlah aangeduid als ‘PvdA-hoofddoekje’. Daarop werd de premier vanuit de bankjes verplicht tot een mens-verklaring. Wie naïef wilde zijn, kon dit zien als een positief gebaar, maar het was iets anders: door zich in te laten huren door Geert Wilders, had Schoof voor lief genomen dat hij in situaties als deze terecht zou komen.



Dat hij daar niet voor bedankte, zoals anderen die gepolst werden, gaf een indicatie van zijn eigen opvattingen, al speelde hij de belangeloze uitvoerder van een hoofdlijnenakkoord dat anderen in elkaar hadden gezet. Maar nu, na het geweld in Amsterdam, is het alsof hij voor het eerst namens zichzelf spreekt. Het blijkt uit de manier waarop hij de ellende meteen beschreef als ‘een groot integratieprobleem’, maar meer nog uit het gemak waarmee hij antisemitisme onder de noemer ‘terrorisme’ wil scharen, om vervolgens mensen het Nederlandschap te kunnen ontnemen en het land uit te zetten.

“De premier begint zijn ware gezicht te laten zien”, zei oud-hoogleraar rechtswetenschap Jan Brouwer in Nieuwsuur . “Ik ken hem als Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding, daar gaf hij leiding aan een aantal activiteiten waar wij altijd van hebben gezegd: dat zit op de grens, zoniet over de grens, van het rechtsstatelijk denken.” Van een ‘terroristisch oogmerk’, zoals de wet vraagt, was bij het anti-Israëlische of anti-Joodse geweld geen sprake, aldus Brouwers.

En inderdaad: in een open samenleving als de onze komen onlusten voor, soms hevige, daar heb je echt geen allochtonen voor nodig, maar terrorisme is een andere categorie. Wat de coalitie hier doet is jongleren met antisemitisme, goochelen met terrorisme en trucs uithalen met het Nederlanderschap. De Nederlander met twee paspoorten – geen strafbaar feit, vooralsnog – krijgt bij antisemitisme een extra sanctie: deportatie.

Laten we eens concreet maken hoe dat zou werken, in het meest radicale scenario, en vergis je niet: tot dusver is er al heel wat radicaals voorgesteld. Welnu, bij VandaagInside begon Telegraaf- journalist Wierd Duk alvast twee verdachten aan te wijzen. Er wordt steeds gesproken over de niet-geïntegreerde moslims, zei hij, maar dat is maar de helft van het verhaal.

“Het antisemitisme en de haat tegen het Westen zit juist ook bij de goed-geïntegreerde moslims, die hoog opgeleid zijn, die functies hebben, die columns hebben, die bij universiteiten en andere onderwijsinstellingen werken.” Gevraagd naar voorbeelden, noemde hij Nadia Bouras, docent aan de Universiteit Leiden, en ‘een columniste van Trouw’ . Dat moet Emine Uğur zijn, hij heeft haar al vaker op de korrel genomen.

Nu is over mijzelf ook gezegd dat ik hier ‘wekelijks Jodenhaat’ verspreid, door Bart Schut, adjunct-hoofdredacteur van het Nieuw Israelietisch Nieuwsblad . Ik vertel dat maar eens, om te laten zien dat het klimaat nu zo is dat iedereen met kritiek op Israël van antisemitisme kan worden beschuldigd, wat voor wild-rechts dus gelijkstaat aan terrorisme. Ik zie de rechtszaak graag tegemoet, met dank aan Schoof.

Deportatie zal het in elk geval niet worden. Intussen worden Bouras en Uğur in een van de best bekeken tv-programma’s voor de leeuwen gegooid. Zo’n land zijn we geworden.

.