Ontbijten in de trein zou verboden moeten worden. Wat zeg ik? Verbied ál het eten in de trein!

Laatst kreeg ik van een lezer via de japkeddenktmee-mail de volgende vraag: „Er zijn steeds meer mensen die ’s ochtends ontbijten in de trein. Zojuist ook weer (ik zit nu in de trein), toen een vrouw achter mij haar yoghurtbakje erbij pakte en allereerst hoorbaar het cellofaantje begon af te likken waarna ze smakkend op haar telefoon kijkend de yoghurt verorberde. Naast het smakgeluid ruikt de hele coupé naar yoghurt.

Kan dat niet gewoon achter de keukentafel? Hebben meer mensen hier last van?” Lieve lezer, je was me nét voor. Want dit was mij zelf ook al opgevallen: de trein is de laatste jaren een rollend ontbijtbuffet geworden. En ja, er zijn meer mensen die zich hieraan ergeren.



Op zich is het natuurlijk prachtig om te zien dat reizigers zich blijkbaar zo ‘veilig voelen’ in de trein dat ze daar ook durven te ontbijten. Dat is een heel groot compliment voor Wouter Koolmees. Maar het gevolg is wel dat het in de trein een stinkende takkeherrie is geworden.

Tuurlijk, niemand heeft een probleem met een bammetje met appelstroop dat prima geur- en geluidloos naar binnen kan worden gewerkt. Maar zo onschuldig is het allang niet meer. Want in Nederland hebben we sinds een paar jaar al die lulkoek gekregen over eiwitten, gezonde vetten, vezels en het ‘ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag’-geneuzel.

En dus komen er tegenwoordig in de trein allemaal grote bakken krokante muesli, knapperige noten, krakende glutenvrije crackers en knappende pitten en zaden uit de tas. Je zou er bijna misofonie van krijgen. Ook omdat de meeste treineters oortjes in hebben, en zichzelf niet (meer) horen.

En ja, de geur! Van pindakaas, rijstwafels (!!), gekookte eieren, zure avocadopulp en overrijpe bananen. Om half zeven ’s ochtends. Om over de nawalmende, plakkende troep die achterblijft nog maar te zwijgen, die NOOIT in die kleine k*tprullenbakjes past en vaak maar op de tafeltjes of nog erger, de stoelen wordt achtergelaten.

Kennen jullie de lucht van kwark- en yoghurtresten die al vier uur op en neer treinen van Schiphol naar Maastricht? O ja en een stiltecoupé waar iemand een kilo cruesli zit weg te knagen, met daarna een kilo wortels, een appel en een slurpende sinaasappel is geen stiltecoupé. Woonden we maar in Italië. Daar gaat iedereen ’s ochtends goedgekleed naar de koffiebar voor een espressootje en een chocoladebroodje, en dan van twaalf tot half drie weer lunchen.

Hier in Nederland zit er, als je pech hebt, een idioot met een bak hummus naast je in de trein. Heb je er ook nog een gratis knoflookwalm bij. Misschien moeten we de treinen nóg korter maken.

Zodat mensen geen ruimte meer hebben om te ontbijten – daar werkt de NS al hard aan. Misschien moeten we aparte coupés maken. Voor stinkontbijt, voor ‘stil ontbijt’, voor lawaaiig stinkontbijt en een coupé waar je BESLIST NIET mag ontbijten.

We moeten sowieso iets met decibellen: hoeveel eetgeluid je maximaal mag produceren. Daar zou je gepensioneerde boomers op kunnen zetten, die dat in de trein met metertjes controleren. Maar ik vrees dat dat matten wordt.

Want het zijn namelijk vaak mensen met vouwfietsen die krakende noten en zaden met stinkyoghurt eten. En geloof me, daar wil je echt geen ruzie mee. Het beste lijkt me dan ook om ontbijten in de trein maar helemaal te gaan verbieden.

Wat zeg ik: verbied meteen ál het eten in de trein! Ook de patatjes oorlog, de frikandelbroodjes, de shoarma, de salami, de rolmopsen, de bloemkool met kaas, de broccolischotels, de haring, de makreel, de Red Bulls (ruikt naar studentenkots) en de zakken chips in de avondspits. Of, en ik ben hier al serieus mee bezig om dit mogelijk te maken: intraveneuze voeding. Allemaal bij het instappen een slangetje in de kokkerd, een schortje om en bij het uitstappen een nat washandje over het gezicht.

Ik hou jullie op de hoogte!.