15 hours Ago
Twee jaar geleden werd Marit moeder van haar dochtertje Jesse Mae. Een week na de finale van de Olympische Spelen in Tokyo raakte ze zwanger. Ze dacht haar topsport te kunnen combineren met het moederschap.
Maar naarmate haar dochtertje ouder werd, was het lastig om de balans te vinden. "Ik vond het het mooiste wat er is, topsport. Het is gewoon een way of life , alleen nu met een kind en nu zie ik ook wel de keerzijde van de medaille", vertelt ze in de podcast.
Voor de zeilster is dat 'pijnlijk' om over te praten. "Omdat ik denk dat ik de behoefte van het gezinnetje en de behoefte van mijn dochter een paar keer uit het oog ben verloren." Ondanks dat ze een gouden medaille in ontvangst mocht nemen, vond ze het 'pittig' om er niet voor haar dochter te kunnen zijn.
Zo bedacht ze voor zichzelf verschillende theorieën om het gemis goed te praten. "Van: het is nog maar kort, het is ook mijn werk. Dus nu ben ik daar op dit moment een beetje mee aan het stoeien, omdat je nu de rust hebt, daar heb ik bewust voor gekozen.
" Marit vertelt ook dat er tijdens haar opvoeding niet veel over emoties werd gesproken, maar dat ze zelf hier bij de opvoeding als moeder wel mee werd geconfronteerd. Zo rende haar dochtertje weleens achter haar aan als ze voor haar sport weg moest en vroeg ze of ze mee mocht. "In één keer voelde ik al mijn emoties die je eigenlijk moet leren verdragen.
" De zeilster is dankbaar dat ze daar wijze lessen uit heeft kunnen halen. "Wat ik zo mooi vind aan topsport, is dat je die lessen zo aangereikt krijgt. (.
..) Dat is wel mooi als je er een completer mens van kan worden.
" Inmiddels is Marit thuis en wil ze er voor haar dochter zijn. "Mijn gedachten gaan ook niet naar beter [presteren, red.] of sporten en dan zie je wat dat met haar doet en dan met terugwerkende kracht denk je: je doet alles met de beste intenties, maar nu leer je die les nog wel.
" De hele aflevering van de podcast Day1 bekijk of beluister je hier ..
