7 hours Ago
Bij Ole zijn de aandoeningen op jonge leeftijd ontstaan. "Toen ik acht maanden oud was, vonden mijn ouders mijn stuiptrekkend in bed. Ik heb een hersenbloeding en een herseninfarct gehad en toen ik dat kreeg ben ik ook meerdere weken blind geweest.
Het gedeelte dat zicht regelt is onherstelbaar beschadigd, maar mijn hersenen hebben een hoop omwegen gevonden om alsnog het zicht te kunnen fixen." Hoewel hij dus nu weer kan zien, kan hij geen gezichten herkennen. "Je moet het zo zien, je ogen die zien dingen en tussen je hersenen loopt een soort snelweg en daar moeten vrachtwagens overheen met informatie", zo legt Ole uit.
"Bij de meeste mensen gaat het over de snelweg zo naar de hersenen toe en daar komt de informatie dan dus aan, maar bij mij is er een bom ontploft. De snelweg is kapot en kan niet meer hersteld worden, dus alles moet over de provinciale weg. En dat is kut want er staat daar een vrachtwagen vast en die vrachtwagen doet aan gezichtsherkenning en die valt in de rivier en komt nooit meer terug.
" Tijdens een spelletje van Emma wordt pijnlijk duidelijk hoe vervelend het is dat Ole geen gezichten kan herkennen. Hij komt namelijk in een kroeg waar meerdere mensen zitten die hij goed kent, zoals zijn familie en zijn beste vriendin. Emma wil dat hij iedereen die hij kent er uitpikt, maar dat blijkt erg lastig te zijn.
Hij kiest uiteindelijk iedereen op kenmerken uit die hij nog wél weet, zoals kapsels of een bril. Hierdoor verwisselt hij zijn moeder met zijn tante, die allebei krullen hebben. "Je bent wel zijn moeder, dus ik kan mij voorstellen dat dit een klein beetje pijn doet", zo vraagt Emma aan zijn moeder.
"Nee, ik weet dat die herkenning niks met liefde of houden van te maken heeft. Dus ik ben het inmiddels wel gewend, zo merkt zijn moeder nuchter op. Als Emma hem vraagt of het niet heel eenzaam is om je hele lang niemand te herkennen, moet Ole dat beamen.
"Voor school was het wel lastig. Ik zat vaak alleen. Het maken van vrienden als je niemand kan herkennen is best wel lastig.
Zélfs als mensen weten dat je niemand kan herkennen. Als je blind bent en je hebt een stok bij je, dan worden mensen er constant aan herinnerd dat die persoon je niet kan zien en dan doen ze daar wat mee. Mijn beperking is niet zichtbaar en daardoor merken mensen vaak niet dat ik ze niet herken, dan denken ze bijvoorbeeld dat ik ongeïnteresseerd ben.
" Toch is het Ole wel gelukt om een meisje aan de haak te slaan, die hij ook nog eens herkende. "Ik had een keer iets met een meisje en zij was aan één oog zo goed als blind en ze had aan de andere kant een glazen oog, dus dat was wel herkenbaar. Maar ik vraag mij nog steeds af of ik echt verliefd op haar was of dat ik het gewoon heel fijn vond dat ze te herkennen was", aldus Ole.
Als Emma aan het einde van de aflevering weggaat, merkt Ole op dat dit ook één van de lastige dingen is aan zijn aandoeningen. "Voor mij is het bij wijze van spreken altijd een vaarwel voor altijd, want ik ga niet iemand zelf herkennen, tenzij die persoon mij zal herkennen.".
