Niet één behandeling voor iedereen, maar revolutionaire loopband kan per patiënt behandeling bepalen

'Het lijkt op een loopband uit de sportschool, maar hier zitten heel veel sensoren in die precies in kaart brengen waar er druk op je knieën komt.' Hoogleraar Klinische Biomechanica Jaap Harlaar van de TU Delft werkte lang aan een methode om slijtage in gewrichten beter in beeld te brengen. Dat deed hij niet alleen. Ook het Erasmus MC deed mee. De vinding is donderdag gepresenteerd.

featured-image

DELFT - 'Het lijkt op een loopband uit de sportschool, maar hier zitten heel veel sensoren in die precies in kaart brengen waar er druk op je knieën komt.' Hoogleraar Klinische Biomechanica Jaap Harlaar van de TU Delft werkte lang aan een methode om slijtage in gewrichten beter in beeld te brengen. Dat deed hij niet alleen.

Ook het Erasmus MC deed mee. De vinding is donderdag gepresenteerd. 'Nu staat de teller op 1,8 miljoen patiënten met artrose', zegt Sita Bierma-Zeinstra in het Radio 1 Journaal.



Zij is hoogleraar Artrose en Gerelateerde Aandoeningen aan het Erasmus MC. 'Met vergrijzing zitten we in 2040 waarschijnlijk op 2,3 miljoen patiënten.' Dat kost veel geld aan behandelingen, maar misschien nog wel belangrijker: de mensen die lijden aan gewrichtsslijtage kunnen steeds minder makkelijk bewegen en worden belemmerd in hun dagelijkse dingen.

Nu krijgt iedereen min of meer dezelfde behandeling, maar dat kan anders, dachten ze op de TU en het Erasmus. Met de nieuwe loopband kan precies worden gekeken wat er nou eigenlijk waar aan de hand is. De patiënt loopt op de band waarin allerlei sensoren zitten.

Die brengen in beeld waar de ellende mogelijk vandaan komt, maar er staan ook allerlei camera's op gericht om het nog nauwkeuriger te kunnen zien. Maar het blijft kijken naar de knie. Dat verandert met de 'röntgenbuis'.

Daarmee kunnen de behandelaars in de knie kijken en dat is nieuw. 'Dan kunnen we een heel precieze diagnose stellen en kunnen we dus ook speciaal voor die ene patiënt een behandeling opstarten', zegt Harlaar. Dat is belangrijk, omdat de artrosepijn bij de een door overbelasting komt en bij de ander juist meer door een ontsteking in het gewricht, vult Sita Bierma aan.

Het apparaat staat nu in het Erasmus MC maar moet nog verder worden getest. Bierma: 'We gaan nu eerst verder onderzoek doen bij een groep mensen waarvan we weten dat ze een hoog risico hebben om artrose te ontwikkelen. Dat zijn mensen die knieletsel hebben gehad.

' Als dat goed werkt, wordt dit systeem ook voor andere groepen patiënten ingevoerd. Dat kan nog drie tot vijf jaar duren..