Na 50 jaar weet Jan eindelijk waar wrak van zijn vaders kotter ligt: 'Schrik om mijn hart'

Meer dan vijftig jaar was het voor Jan van Welie een mysterie waar zijn vader, een visser uit Katwijk, op zee is vergaan. De kotter waarop hij voer, de KW103 'Wim', kwam na het uitvaren in 1970 nooit meer aan in de thuishaven. Al die tijd was de locatie van het wrak onbekend, tot het afgelopen week bij toeval werd ontdekt. 'Toen ik de ronding van de boeg zag, wist ik het.'

featured-image

KATWIJK - Meer dan vijftig jaar was het voor Jan van Welie een mysterie waar zijn vader, een visser uit Katwijk, op zee is vergaan. De kotter waarop hij voer, de KW103 'Wim', kwam na het uitvaren in 1970 nooit meer aan in de thuishaven. Al die tijd was de locatie van het wrak onbekend, tot het afgelopen week bij toeval werd ontdekt.

'Toen ik de ronding van de boeg zag, wist ik het.' Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten, dat het afgelopen jaar maar liefst vijf wrakken heeft gevonden, was op die bewuste dag eigenlijk op zoek naar een ander wrak. Maar net boven Texel werd met behulp van moderne sonar apparatuur een heel ander schip ontdekt: de KW103.



De kotter van Jan's vader verging in 1970 in een zware storm, zo'n twintig mijl boven Terschelling. Vijf jonge opvarenden gingen met het schip ten onder en zijn nooit teruggevonden. 'In de mail die ik heb gekregen van de marine stond dat het wrak onder het zand ligt en alleen magnetisch te detecteren is', vertelt Jan in het televisieprogramma West Vandaag van Omroep West.

Het was Jan zelf die de identiteit van het schip bevestigde. Als lid van de stichting was hij geheel toevallig betrokken bij de zoektocht naar het andere wrak. Bij het bekijken van beelden van het wrak die door duikers zijn gemaakt, sloeg de schrik hem om zijn hart.

Ondanks dat het wrak decennia onder water heeft gelegen en bedekt lag onder een dikke laag roest, zand en zeewier, herkende Jan meteen de kenmerken van de kotter van zijn vader. 'Toen ik de ronding van de boeg zag, wist ik het. Dit is met geen pen te beschrijven.

' Voor Jan voelt de vondst van de kotter als een 'herschrijving van de geschiedenis'. In 2005 is mede dankzij hem een monument voor de omgekomen Katwijkse zeelieden gerealiseerd. Daarmee was de kwestie voor hem en zijn familie wel afgesloten.

'We hadden een plek om te herdenken. Nu krijgen we een hele andere plek. ' Hij herinnert zich nog goed hoe hij als zesjarige moest meemaken hoe zijn vader uit het niets uit zijn leven verdween.

'Als hij in het weekend thuis was, was het feest. En dan komt je vader opeens niet meer thuis. Dan krijgt je leven wel een andere wending.

Je wereld staat op z'n kop.' Dat de stichting in slechts één jaar tijd vijf schepen heeft gevonden waar al decennia naar gezocht wordt, heeft volgens Jan te maken met de vooruitgang in de techniek. 'Met sonar apparatuur kun je 3D-beelden maken onderwater en een wrak helemaal uitlijnen.

Dat helpt ons enorm. Vroeger kon je met een echo alleen recht naar beneden kijken, nu kijk je rondom je hele schip.' Als lid van de stichting is Jan ook nauw betrokken bij het helpen van andere nabestaanden van vermiste zeelui.

Zo heeft de stichting momenteel drie wrakken op het oog die ze willen zoeken. 'Dat zijn wrakken waar families om gevraagd hebben. Ze willen een stukje duidelijkheid krijgen.

' Zelf is hij in ieder geval van plan om af te reizen naar de plek waar het wrak van zijn vader ligt..