Mickey 17 Review

Mickey 17 is de nieuwste film van regisseur Bong Joon-ho, bekend van Parasite en Okja . Met een sterrencast, waaronder Robert Pattinson en Mark Ruffalo, en een vermakelijk verhaal, is dit een boeiende adaptatie van het boek Mickey 7 . Maar is slechts vermakelijk genoeg om een bezoek aan de bioscoop te rechtvaardigen? Dit is een grotendeels spoilervrije review van Mickey 17.

De film begint met een uitleg over hoe Mickey (Robert Pattinson), het hoofdpersonage, een ‘expendable’ is geworden, een proefkonijn in een ruimtemissie die nieuwe bewoonbare planeten moet ontdekken. Door weg te willen van aarde meld hij zich, zonder te weten wat de functie inhoud, gelijk aan. Bij elke fatale missie of experiment wordt hij simpelweg opnieuw geprint, zodat hij door kan gaan met zijn werk.



Dit begint hem als persoon een beetje te breken totdat hij zijn vriendin leert kennen, Nasha, waardoor hij toch door blijft gaan met zijn werk. Na een compilatie gefaalde missies gaat hij als Mickey 17 op missie, wat bijna fataal afloopt. Hij valt in een grot en er wordt aangenomen dat hij dood is, waarna de bemanning zonder aarzelen Mickey 18 print.

Maar Mickey 17 overleeft en wordt gered door de bewoners van de planeet Niflheim, de zogenaamde Creepers. Deze bewoners van de planeet worden natuurlijk eerst als vijandig gezien door leider Kenneth Marshall. Wanneer Mickey terugkeert naar het schip en ontdekt dat zijn vervanger al is geprint, begint het echte verhaal pas.

En vanaf dat moment had de film mijn volledige aandacht, want dan wordt het ook echt interessant. De opening voelde wat gehaast en maakte het lastig om echt in het verhaal te komen. Er gebeuren interessante dingen, maar ze volgen elkaar zo snel op dat het moeilijk is om mee te leven met de personages.

Dan voelt het dus als weer een standaard Hollywood actiekomedie film. Pas later besefte ik dat de backstory vooral functioneel is en niet de kern van het verhaal vormt. Soms kwam dit gevoel nog een beetje terug gedurende de film, maar vanaf dat punt werd het geheel veel beter te volgen.

Er wordt kort benoemd dat Mickey enorme schulden heeft en, om aan zijn schuldeisers te ontsnappen, besluit hij zich impulsief aan te melden voor het Expendable programma om van de aarde af te komen. In de hoop niet gevonden te worden in de ruimte, een keuze waar hij al snel spijt van krijgt. En vanaf dat punt worden de scenes ook langer en raak je meer in het verhaal, maar bovenal je verdiept je echt in de personages.

De film kaart best zware thema’s aan, zoals de dood, maar doet dit op een luchtige en slimme manier. Er zitten grappige momenten en personages in, zonder dat de film te absurd wordt. Het is geen komedie waarin je constant moet lachen, maar de humor houdt de sfeer wel fris en boeiend.

Dat doet het ook vooral door gebruik te maken van goed geschreven absurdistische personages. Mijn favoriete personage was Kenneth Marshall (Mark Ruffalo), de leider van de ruimtemissie. Zijn onzekerheid en de constante invloed van zijn vrouw (Toni Collette) maken hem zowel komisch als frustrerend.

Datzelfde gevoel had ik bij Timo (Steven Yeun), die zich voordoet als Mickey’s vriend, maar vooral uit eigenbelang handelt. Deze personages zorgen er voor dat je je gaat irriteren, maar dan toch op een grappige manier. Dit ga je bijvoorbeeld ook terugzien als blijkt dat Mickey 18 hier anders mee omgaat dan Mickey 17.

De vriendin van Mickey, Nasha (Naomi Ackie), is een geweldige toevoeging aan het verhaal. Zij is degene die Mickey bijstaat in zijn heftige experimenten en missie's en hem steunt met vooral liefde. Op een geven moment komen er twee versies van Mickey, maar er is natuurlijk maar een Nasha.

En dan krijg je dus 1 van de vele leuke twists en turns in het verhaal. En dan natuurlijk Robert Pattinson in de hoofdrol, of eigenlijk twee hoofdrollen. Het is altijd indrukwekkend als een acteur twee versies van hetzelfde personage moet spelen met compleet verschillende eigenschappen, en Pattinson doet dit fantastisch.

Het contrast met zijn rol als Batman is groot: waar hij daar een duistere en serieuze Bruce Wayne neerzet, speelt hij in Mickey 17 zowel een onhandige, sympathieke versie van Mickey en tegelijk een agressieve en serieuze versie. Dat bewijst wat mij betreft dat hij een geweldige acteur is. Bijna te goed voor deze film eigenlijk.

Al met al is dit een erg interessante film met duidelijk begin, midden en eind, dus niet moeilijk te volgen en toch erg vermakelijk. Daarmee weet het alleen het grootste gedeelte van het eerdere werk van regisseur Bong Joon-ho niet te overstijgen..