Mazda vindt de weg omhoog, maar is er nog niet met de nieuwe CX-80

De luxe zevenzitter van Mazda is een stuk beter dan de auto waarvan deze is afgeleid, maar een regelrechte homerun is het helaas niet. Dat komt vooral door zijn matige stamvader. De forse SUV CX-60 was een grote stap voor Mazda, zowel qua formaat als qua uitstraling.

De praktijk was echter discutabel. De auto reed niet fijn en bleek ook niet erg betrouwbaar. Met de CX-80 beloofde het merk beterschap.



De modelnaam is wellicht ietwat misleidend en doet vermoeden dat de CX-80 boven de CX-60 is gepositioneerd. Maar nee, ze staan op gelijk niveau. De CX-80 heeft dezelfde techniek aan boord als de CX-60, maar biedt zeven zitplaatsen.

Het is kort door de bocht gewoon een grotere CX-60, net zoals de Peugeot 5008 dat is ten opzichte van de 3008. De SUV is maar liefst 25 centimer langer dan de CX-60, wat al geen kleine jongen is. De wielbasis groeide naar een forse 3,12 meter.

Door die extra lengte is er plek voor twee inzittenden extra op een derde zitrij en dat is dan ook hét unieke punt van deze Mazda CX-80. Veel fysieke knoppen Die passagiers hebben het daar heel redelijk, al blijft dat in alles wat geen busje is natuurlijk een relatief begrip. Interessant: voor de invulling van de tweede zitrij kun je kiezen tussen een bank of twee losse captain’s chairs.

Naar keuze kun je de ruimte tussen die stoelen bovendien open laten, om makkelijk naar de derde rij te kunnen bewegen bijvoorbeeld, maar je kunt ook voor een middenconsole kiezen. Dat is zonder meer uniek voor een personenauto met drie zitrijen in dit segment. De achterdeuren gaan verder open dan die van de CX-60, om de toegang tot de derde rij te vergemakkelijken.

Het omklappen van de stoelen gaat zowel vanbuiten als vanachteren eveneens zeer eenvoudig. Als je kiest voor een bank, dan kun je die over 12 centimeter verschuiven, voor extra beenruimte of desgewenst meer kofferbakruimte. Met de stoelen op de derde rij meet de bagageruimte 258 liter.

Deze neemt toe tot 687 liter met de derde rij omgeklapt en zelfs naar 1.221 liter met beide rijen omgeklapt. De bijzonder mooie cockpit is bijna 100 procent aan die van de CX-60.

Dat betekent dat je géén touchscreen krijgt, maar een fors aantal fysieke knoppen. De ergonomie vaart er wel bij. Geen diesel Er komt, net als met de CX-60, in principe maar één aandrijflijn naar Nederland: een plug-in hybride PHEV met ruwweg dezelfde specificaties als de CX-60: een atmosferische 2,5-liter viercilindermotor met 191 pk, gekoppeld aan een achttrapsautomaat.

Daartussen zit een 175 pk sterke elektromotor die stroom krijgt van een 17-kWh accu. Samen bieden ze 327 pk en 500 Nm. Pas daarna wordt de kracht over vier wielen verdeeld.

Het is dus niet zo dat de elektromotor één as aandrijft en de benzinemotor de ander, zoals je dit bij dit soort hybrides regelmatig ziet. Puur op stroom kom je op papier 60 kilometer ver. De nieuwe Mazda is elders in Europa en in Japan ook als diesel verkrijgbaar, maar zoals bij zoveel modellen komt deze niet naar Nederland omdat die door de torenhoge bpm relatief onbetaalbaar zou zijn.

Erg jammer, want we hebben deze zes-in-lijn dieselmotor wel eens naar tevredenheid geprobeerd. Het is een prachtige krachtbron, die zeer goed past bij deze Mazda. Zeker omdat het een uitstekende trekauto is, die tot 2.

500 kilo mag voortsleuren. Met diesel houd je dan het verbruik nog enigszins in de hand. Weinig souplesse Maar dan even de olifant in de kamer: de CX-60.

Die had weliswaat een zeer hoogwaardig interieur, maar zijn onderstel en aandrijflijnen vielen in de praktijk enorm tegen. Mazda toonde zich eerder dit jaar bij de onthulling van de CX-80 schuldbewust en beloofde beterschap. Dat is helaas maar deels gelukt.

Om te beginnen met de aandrijflijn: die is beslist minder schokkerig dan voorheen, maar nog altijd niet bepaald het meest verfijnd in zijn klasse. Het feit dat de elektromotor niet op één as zit zorgt ervoor dat alle krachten altijd naar alle wielen gaan. Maar in auto’s waar dat wel het geval is, heb je altijd kracht én souplesse, ook bij schakelmomenten.

Duw je het pedaal in de CX-80 vol in, dan denkt hij érg lang na voordat hij in stappen tempo maakt. Soepel is anders. De Skoda Kodiaq en Hyundai Sante Fe laten zien dat hybridekracht wel degelijk soepeler naar de wielen kan.

Eenmaal op kruissnelheid gaat het allemaal wel, maar in deze tijden van zijdezachte EV’s en dito mild-hybrides is dit niet de meest verfijnde aandrijving die we kennen. Het helpt niet dat de viercilinder van nature vrij rauw is. De motor moet alles alleen doen en als de accu leeg is, dan heb je geen prettige rijervaring.

Het voelt met twee inzittenden aan boord al alsof je met zeven personen op pad bent. Meer comfort Dan het onderstel. De CX-60 bleek bizar bonkig, waardoor de souplesse die Mazda doorgaans zo typeert nergens te bekennen was.

De CX-80 blijkt fiks te zijn aangepakt. Zo is de stabilisatorstang achter verwijderd en zijn de veren zachter gemaakt. Hierdoor helt de koets in bochten weliswaar meer over, maar de achteras is zonder meer stukken zachter.

Het geheel is nu beter in balans en het verschil met de eerder door ons gereden CX-60 is groot. Maar nog altijd merk je dat Mazda worstelt met dit formaat auto voor de Europese markt. Dat de CX-80 het van Mazda bekende dynamische randje mist, is nog wel te overzien.

Bij dit soort auto’s is dat niet zo relevant, al verwacht je bij een achterwielaandrijver dat de neus iets gretiger de bocht in wil dan nu het geval is. Maar helaas is de Mazda nog altijd erg stoterig. Op lange stukken snelweg met goed asfalt heb je nergens last van, maar wegen met veel drempels of klinkers komen érg hard door in het interieur.

Grote jongens Het merk hoopt met zijn ruimte en prijsstelling wat klanten weg te lokken die kijken naar een Audi Q7 of BMW X5. Maar ondanks het mooie interieur van de Mazda zijn de rijeigenschappen van de genoemde Duitse concurrentie van een andere planeet. Kijken we naar meer betaalbare alternatieven met zeven stoelen, dan oogt de nieuwe Hyundai Sante Fe weliswaar minder speciaal, maar de Koreaan is zonder meer beter in balans.

De Skoda Kodiaq is krapper en ziet er lang niet zo mooi uit als de Mazda CX-80, maar diens plug-in aandrijflijn is zonder meer van een hoger niveau. Kortom: Mazda maakt vorderingen. De gemaakte stappen voorwaarts ten opzichte van de CX-60 zijn fors en allemaal in de goede richting.

Maar vooral de aandrijflijn komt nadrukkelijk te kort om met de grote jongens mee te doen. Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!.