Marjorie woont al 25 jaar in Frans 'Hans en Grietje-huis': 'Het leven is hier heerlijk'

VOORBURG - Marjorie Koerts verruilde 25 jaar geleden Voorburg voor het middeleeuwse gehucht Le Chalard in Frankrijk. Samen met haar man Chris, bekend van de band Earth & Fire, vond ze een rustig plekje. ‘Het leven is hier heerlijk.

Mijn buren wonen een kilometer verderop. Je wordt ’s ochtends wakker en als je naar buiten gaat hoor je misschien een ezel balken, maar verder alleen de vogels.’ Marjorie en Chris komen op het idee om naar Frankrijk te verhuizen als ze op een camping staan, vlakbij Le Chalard.



'De eigenaar wilde zo graag Indisch eten en dat kan ik maken. Toen we samen aten, werden we enthousiast van hun verhaal.' Het stel uit Voorburg beslist snel.

'Binnen een uur hadden we besloten om naar Frankrijk te verhuizen en een jaar later kochten we dit huis', vertelt Marjorie. Ze was er op slag verliefd op. 'Het is echt zo'n Hans en Grietje-huisje.

Ik wilde het direct kopen toen we hier aankwamen, maar Chris is verstandiger en wilde een nachtje wachten. Ik zat die nacht rechtop in mijn bed. En de volgende dag hebben we het alsnog gekocht.

' De woning van Marjorie is indrukwekkend. Het is gebouwd in de late middeleeuwen en is al 550 jaar oud. Het heeft een bijzondere geschiedenis.

'Alles staat schots en scheef, dat krijg je na zo’n lange tijd. Achter de schouw zit nog een broodoven, waar in de Eerste en Tweede Wereldoorlog brood werd gebakken voor de mensen in het dorp. Daarvoor was het een smederij, dus we vinden nog overal oud gereedschap.

De hortensia’s voor de deur worden knalblauw door al het ijzer in de grond.' Rond het karakteristieke huis ligt ook nog 3,7 hectare grond. Alle ruimte dus voor hond Dexter, poes Ginger en ezels Tarzan en Cesar.

'Er woonden al ezels toen we hier kwamen. Ezels kunnen niet alleen leven, dus als er één dood ging kochten we weer snel een nieuwe.' Inmiddels is Marjorie helemaal ingeburgerd.

Ze is zelfs gemeenteraadslid in het dorp, waar ze vooral verantwoordelijk is voor de feesten en ceremonies. 'Ik hou wel van een feestje', lacht Marjorie. 'Het meest spectaculaire feest is wel Fête de la Saint Jean.

' Dan maken ze een enorm vuur van twintig à dertig meter hoog. 'Er hangt een krans bovenin en die moet dan door het vuur naar beneden vallen en dan gaan we allemaal juichen. Ik weet ook niet precies waarom, maar dat hoort er blijkbaar bij.

Verder is er een dj en zijn er hapjes en drankjes. Dat vind ik wel het leukste feest om te organiseren.' Zelfs de burgemeester van Le Chalard, Annick Huchet, noemt Marjorie een echte Française.

'Ze woont er al langer dan sommige andere dorpsgenoten, dus voor ons is ze gewoon Frans. Toch heeft ze een bepaalde openheid die specifiek is voor Nederland.' Chris Koerts-museum Als je door het middeleeuwse huis loopt, ziet het eruit als een Chris Koerts-museum.

Al zijn gitaren en gouden platen staan nog op hun plek. Chris overleed in november 2022. 'Ik was op mijn vijftiende al verliefd op hem.

Hij was 20. We gingen als we pauze hadden van school, het Dalton College in Voorburg, bij mijn oma even koffie drinken. Maar ja, wat doet een 15-jarige puber? Ik kwam giechelend naar binnen en Chris dacht dat ik 'm uitlachte.

Dus dat is toen niks geworden.' Later kwamen ze elkaar opnieuw tegen toen Marjories neef als roadie ging werken bij Earth & Fire. ‘Ik bleef Chris leuker vinden dan alle anderen, wat natuurlijk niet zo gezond is als je met een ander samenwoont.

' De vonk sloeg definitief over op een camping in België. 'Mijn vanaf toen aanstaande ex wilde niet met zoveel mensen kamperen en Chris wilde niet in een tent. Ik had een caravan, en zo is het gekomen', lacht Marjorie ondeugend.

'Mijn vriend zei dat Chris wel bij mij in de caravan kon. Nou, dat was de kat op het spek binden. Mijn ex zei dat hij ons altijd al goed bij elkaar vond passen, dus het was een plezierige scheiding.

' 'Het blijft ook zijn huis' Je zou zeggen dat vooral de band en de roem een aantrekkingskracht zou hebben op een 15-jarig meisje, maar dat was het niet, bezweert Marjorie. 'Toen we op school zaten, wist ik helemaal niet dat hij speelde.' 'Ik zag hem pas later op televisie.

Hij is heel rustig en lief. Belangstellend naar mensen toe. Zelfs mensen die hij uit de band heeft moeten zetten, zijn bevriend met hem gebleven.

Dat vond ik wel knap, want niet iedereen was even blij dat ze eruit gegooid werden natuurlijk.' Als je het huis ziet, lijkt het alsof hij zo weer naar binnen zou kunnen stappen en de gitaar kan gaan pingelen. 'In mijn gedachten is hij er nog natuurlijk.

Zijn gitaren en platen, alles staat hier nog. Het blijft ook zijn huis.'.