Mannen gaan niet naakt. Durven ze niet

Een beroemde vrouw in het bloot of bijna bloot komt nogal eens voor. Maar een beroemde man zonder kleren? Gebeurt niet. Een bult in een broek is het maximum.

De vrouwen mogen de sensatie opknappen. Weet je nog, Justin Timberlake die bij een optreden in 2004 het frontje van Janet Jacksons borst wegtrok? Hij was de rebel. Zij werd afgefakkeld.



Nu weer Kanye ‘Ye’ West en Bianca Censori op de rode loper van de Grammy Awards. Tegenover zijn blote ellebogen (korte mouwen! gewaagd!) toonde zij in een transparante jurk haar ondergoedloze lichaam. Hij bleef veilig in de kleren, zelfs zijn zonnebril hield hij op.

Daar vindt niemand iets van. De heibel richtte zich op haar. Gedoe betreft altijd andervrouws naakt.

Andermans naakt is geen probleem. Waarom niet? Daar is het eenvoudigweg te zeldzaam voor. Zo zeldzaam dat afgelopen zaterdag in NRC Magazine een zoektocht is gestart naar fotografes die hun geliefden naakt vastlegden.

Andersom is dat zo ongeveer een genre. Fotografes zullen die foto’s ook best maken, maar een bemind mannenlichaam exposeren..

. nou nee. Intussen is er gesuggereerd dat Bianca Censori tot haar openbare naakt is aangezet, of zelfs gedwongen, door Kanye West (voor wie het niet weet of nooit interesseerde, hij is een rapper en producer).

Ja, dat mocht hij willen, het zou zijn imago bevorderen, maar dat is een seksistische aanname. Alsof Censori, architecte en gerenommeerd provocateur, te stom is om zoiets zelf te verzinnen. Alsof ze alleen op bevel van haar man uit de kleren zou gaan en dan wel de moed heeft om haar act ten beste te geven: met haar rug naar een cohort camera’s haar bontjas laten zakken, naakt staan, zich omdraaien, heen en weer drentelen, poseren en dan vertrekken.

Hier gebeurt iets anders. Zij durft. Hij niet.

Wat Censori deed, was geen exhibitionisme zonder betekenis, het is te interpreteren als commentaar op de exploitatieve codes van de rode loper. Elke vrouw is daar gehouden zich bloot te geven aan een meute gluurders, die er in het beste geval op uit zijn om haar te reduceren tot haar uiterlijk en in het slechtste om haar te verscheuren. Censori belaagt normen en zet kwezels op hun nummer.

Naast haar bedrukte angsthaas schitterde ze als een onverschrokken performance-kunstenares in de traditie van de fameuze surrealiste Barones Elsa von Freytag-Loringhoven (1874-1927). Deze ‘mamma van dada’ presenteerde zichzelf als een levend kunstwerk en geldt als de uitvindster van de performancekunst. De opening van een evenement bezocht ze naakt op wat conservenblikjes na.

Ze presenteerde zich in op straat gevonden afval, ging zelfs gekleed in levende vogels. Zij had geen probleem, Censori heeft geen probleem. Dat hebben de mensen die een probleem met hen hebben.

En die moeten dat zelf maar weten..