Mama gaat op date: ‘Hij dwong me te kiezen tussen hem en mijn katten’

In Mama gaat op date vertellen gescheiden moeders over hun onverwachte, ongemakkelijke en zinderende momenten van het daten na een gebroken relatie. Van rekeningen splitten tot hete vonken: deze avonturen bewijzen dat de zoektocht naar liefde leidt tot de meest heerlijke, maar ook merkwaardigste verhalen. Deze week het verhaal van Alexandra (46), die moest kiezen tussen haar date en haar katten.

„Sinds de vechtscheiding van de vader van mijn kind vijf jaar geleden ben nergens liever dan thuis. Gewoon, lekker in mijn eigen cocon met mijn zoon en twee . Een veilige haven waar niemand ons wat kan maken; een gevoel dat ik ongetwijfeld heb overgehouden aan het feit dat mijn ex losse handjes had en ik blij was dat ik niet over mijn schouder meer hoefde te kijken.



Jarenlang was ik dan ook oké met het feit dat er geen man in mijn leven was. Eenzaam kattenvrouwtje Toch begon het een halfjaar geleden weer te kriebelen toen ik ‘s avonds op de bank zat met mijn twee katten terwijl zoonlief tot diep in de nacht stond te hossen in het plaatselijke dorpscafé. ‘Zo’n eenzaam kattenvrouwtje wil ik niet worden’, schoot er door mijn hoofd.

En dus dook ik volle bak in de wereld van het online . Ik had slechts twee foto’s van mezelf op mijn profiel geplaatst, maar gek genoeg was het meteen raak. Rik, 49 jaar.

Qua uiterlijk niet direct mijn type, maar ervaring leerde dat ik misschien weleens verder moest kijken dan een knappe kop. Daarom besloot ik na een week online kletsen de koe bij de horens te vatten en hem mee uit eten te vragen. We hadden immers best wat raakvlakken.

Twee weken later stond ik hem op te wachten voor de deur van een café net buiten het dorp. Tien minuten te laat was hij. Maar toen hij bezweet aan kwam rennen, meteen zijn excuses aanbood en zei dat er tig treinen waren uitgevallen door een vreemd voorwerp op het spoor, gaf ik hem nog het voordeel van de twijfel.

Narcistische trekjes Het domste wat ik kon doen, zo bleek achteraf. Want al meteen proefde ik wat narcistische trekjes. Hij was charmant, vol van zichzelf, gaf me non stop complimenten over mijn uiterlijk, maar vroeg vervolgens niets persoonlijks.

Maar toen ik – om het niet te ongemakkelijk te laten worden – zelf maar begon over mijn leven met mijn zoon en twee katten thuis, werd het alleen maar erger. Meneer was allergisch voor katten en kreeg al vlekken in zijn nek door alleen al over die beestjes te práten. Hij moest ze niet, was de conclusie.

En dus eiste hij subtiel doch dwingend dat ik die katten maar weg zou moeten doen, mocht het ooit iets tussen ons worden. Ik ademde diep in. En hoewel ik hem het liefst het café door had gestompt, bleef ik vriendelijk.

‘Nu loop je wel erg op de zaken vooruit, niet?’ Met een knoop in mijn maag bleef ik naar zijn geratel luisteren. Na een halfuur vond ik het wel welletjes. Ik vroeg de rekening, pakte mijn jas en zei dat ik ervandoor moest.

Rik schrok en vroeg of we alvast een datum konden prikken voor een vervolgdate. ‘Laten we dat maar niet doen’, knipoogde ik. ‘Ik eindig nog liever als eenzaam kattenvrouwtje’.

” Het beste van Metro in je inbox 🌐 Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen. Reacties.