1 month Ago
"Ik stuur Spongebob in de TARDIS en val je direct aan!" "O ja!? Kijk uit, want ik speel Hatsune Miku, Lost But Singing, en dankzij de bonus van mijn Rick Grimes en Captain America’s schild versla ik je TARDIS!" – Als je een Magic-speler twintig jaar geleden had verteld dat dit een legitieme conversatie tijdens een Magic-toernooi zou zijn, had hij je voor gek verklaard. Maar de absurditeit is werkelijkheid geworden, en een spel dat ik ooit geweldig vond, is zijn identiteit totaal kwijt. Afgelopen weekend werd er veel Magic-nieuws bekendgemaakt.
Aan de ene kant goed nieuws, zoals de terugkeer van MSRP en de introductie van de nieuwe set Foundations. Maar de grootste klap was de aankondiging over Universes Beyond, dat binnenkort in elk formaat – inclusief toernooi-formaten – wordt toegestaan. Voor wie niet volledig op de hoogte is: een tijdje geleden introduceerde Wizards of the Coast een manier om kaarten uit andere werelden in Magic te brengen.
Het begon al controversieel met kaarten van The Walking Dead, die flink wat verzet opriepen. Magic-spelers vonden het niet passen binnen de Magic-wereld en daar geef ik ze compleet gelijk in, maar Wizards verzekerde ons destijds dat dit een uitzondering zou blijven en dat deze kaarten niet bedoeld waren voor serieuze toernooien. Maar nu lijkt het er steeds meer op dat we binnenkort zelfs een Spider-Man-deck als het best presterende deck kunnen zien.
Ooit was het een grap, of verre angst, dat Magic zou doorslaan met dit concept, maar inmiddels is het de realiteit. Universes Beyond-sets komen in een stroomversnelling, en we zien steeds vaker IP’s van buitenaf die de kern van Magic compleet verdringen. Had Magic deze transformatie echt nodig? Niet als je kijkt naar wat het spel al had: een rijke, unieke wereld vol originele personages en locaties die spelers in hun greep hielden.
Magic stond altijd bekend om de complexe en levendige omgevingen die je in elk nieuw verhaal en elke nieuwe set tegenkwam. Wizards of the Coast wist fascinerende werelden te scheppen, elk met zijn eigen stijl en sfeer. Denk aan de gotische horror van Innistrad, het meedogenloze, overwoekerde stedelijke landschap van Ravnica, of het sinistere sprookjesrijk Lorwyn.
Zelfs toen Wizards recenter nieuwe werelden toevoegde, zoals het door de Egyptische mythologie geïnspireerde Amonkhet en het Meso-Amerikaanse Ixalan, bleef Magic trouw aan zijn kern. Deze werelden brachten nieuwe verhalen en personages, maar voelden altijd als een integraal onderdeel van het Magic-universum. De illustraties, vaak adembenemend en gedetailleerd, droegen bij aan de diepgang van elke kaart en vertelden een verhaal dat verder ging dan alleen het spel.
Het was niet alleen een kaartspel; het was een rijk geheel waarin spelers konden verdwijnen. Bovendien zorgden de planeswalkers – iconische personages die door de verschillende werelden konden reizen – voor samenhang. Jij, de speler, werd ook gezien als een planeswalker, en hoewel de werelden flink konden verschillen, waren ze allemaal verbonden door een groter, herkenbaar fantasy-thema.
Je wist wat je kon verwachten, en dat creëerde een bepaalde consistentie. Maar die herkenbare, vertrouwde wereld vervaagt nu onder druk van externe IP’s die niets te maken hebben met Magic. Met de introductie van Universes Beyond is Wizards steeds meer gefocust op samenwerkingen met populaire franchises in plaats van hun eigen verhaal en wereld op te bouwen.
In plaats van een coherente fantasy-wereld, is Magic langzaamaan een universum geworden waarin alles mogelijk is, van Spider-Man en Optimus Prime tot Doctor Who. De introductie van deze personages en thema’s breekt niet alleen met de sfeer, maar het verdringt ook de originele, unieke elementen van Magic. Het gevoel dat je een andere, diepgaande wereld instapt, verdwijnt en maakt plaats voor een versplinterd universum van samenraapsels.
Het originele Magic-universum, met zijn mysterie en eigen identiteit, voelt eigenlijk opgeofferd voor kortetermijn-winst en populariteit. Het Magic dat ik kende, was meer dan een kaartspel; het was een wereld met verhalen en personages waar je je als speler onderdeel van voelde. Nu voelt het alsof die wereld steeds verder verdwijnt, en wat we ervoor terugkrijgen, is een vluchtig decor vol licenties en marketingconstructies.
Misversta me niet; er zijn absoluut leuke uitzonderingen. De Lord of the Rings-set bijvoorbeeld sluit mooi aan bij de rest van Magic, en trekt ook nieuwe spelers aan. Financieel is het voor Wizards en Hasbro waarschijnlijk een enorm slimme zet, maar als langdurige fan voelt het alsof we iets kostbaars zijn verloren.
De consistentie, het verhaal, en het gevoel dat Magic uniek maakt, brokkelen af. Misschien klaag ik te veel of moet ik accepteren dat Magic een andere kant op is gegaan. Maar het blijft jammer dat ik niet langer enthousiast word van nieuwe sets.
De wereld van Magic is niet meer wat het was. Wat we terug hebben gekregen, lijkt eerder op een kaartenversie van Fortnite – en misschien waren de Fortnite-kaarten die jaren geleden verschenen al een voorbode..
