Made in BXL (1), Bees-Api: ‘Honing proef je zoals wijn, eerst kijken en ruiken'

Tussen de grootbanken en hotelketens vinden ook enkele kleine voedingsproducenten meer en meer hun plekje onder de Brusselse zon. BRUZZ dook in de korte keten en ging op zoek naar bloeiende bedrijfjes die de hoofdstad met hun eigen niche op de (menu)kaart zetten. Vandaag: de bijenteler Bees-Api die sinds 2022 zijn productie verviervoudigde en jaarlijks 30.

000 honingpotten produceert. “Goed? Dat is toch méér dan goed”, zegt Nesset Kutlu wanneer hij zijn ogen sluit en een schepje amberkleurige honing proeft. “Je moet dit savoureren zoals wijn”, vertrouwt hij ons toe.



“Eerst ruiken en kijken naar de intensiteit van de kleur, pas daarna laat je het smelten op je tong.” De energieke dertiger, die 13 jaar geleden Bees-Api oprichtte, spreekt met een aanstekelijk enthousiasme. “Het beste is wanneer je het rechtstreeks uit de bijenkast proeft.

Zo warm en puur, dat is een sensatie die niet te vergelijken is.” Zelf voelen we nog steeds de zachte, stroperige smaak op onze tong tintelen wanneer Kutlu ons, breed gebarend, alweer verder rondleidt door zijn atelier. “In deze centrifuge wordt alle vloeistof uit de raten geslingerd”, wijst hij.

“En deze mixer voorkomt de vorming van kristallen, wat een romige textuur geeft. En vandaaruit? Rechtstreeks in de potten.” Aan de honing van Bees-Api wordt niets toegevoegd: what you see is what you get , verzekert hij ons.

“Wist je dat honing een van de meest vervalste voedingsproducten is? Wat uit China komt is vaak niet eens door bijen gemaakt, dat is volledig synthetisch.” Voor de bijenman is dat pure heiligschennis, zelf ziet hij zich als een partner van de dieren en honing als een geschenk van de natuur. De bal van Bees-Api ging in 2013 aan het rollen toen de fruitbomen van Nesets grootouders plots begonnen af te sterven.

"Ik was in die tuin opgegroeid dus dat deed me erg veel pijn. Omdat iedereen altijd zegt dat bijen goed zijn voor bomen, besloot ik daarop twee tweedehands-bijenkasten aan te kopen, hoewel ik niets wist van bijenteelt.” Met video’s en boeken leerde Kutlu - een voormalige student diergeneeskunde – zichzelf de kneepjes van het vak.

Toen de buren hem enthousiast vroegen of hij hen geen potjes honing kon verkopen, werd de hobby in één klap ook een handige bijverdienste. Tot Kutlu in 2022 besloot vol voor zijn bedrijfje te gaan en te stoppen met zijn job als politieagent. “Ik had toen een veertigtal bijenkasten, dat zijn er nu 150.

Het is echt gekkenwerk, sinds ik hier fulltime mee bezig ben ging onze verkoop maal vier." Met opengesperde ogen kijkt Kutlu ons vanonder zijn groene pet indringend aan: “Oprecht: ik kan zelf nauwelijks geloven dat dit nu mijn beroep is.” De kasten van Bees-Api staan verspreid over heel Brussel en in de rand zoals aan Park Tervuren en het Ter Kamerenbos.

Met zo’n 15 hotels heeft het bedrijf samenwerkingen opgezet om kasten op hun dak te zetten, zij betalen daar jaarlijks een forfait – zo'n 3.000 euro - voor. De andere staan vooral in privé-tuinen.

“Ik krijg daar dagelijks mails voor. Mensen willen écht heel graag kunnen zeggen: 'kijk: dit is mijn eigen honing'.” Langs die kasten controleren Kutlu en zijn medewerkers tijdens het seizoen – van maart tot augustus - één keer per week om te checken of de bijen in goede gezondheid verkeren en genoeg plaats hebben.

“Anders vertrekken ze en zijn we de hele oogst kwijt. We hier die maanden zeven op zeven mee bezig. Eigenlijk zijn wij dan een beetje de herders van de bijen.

” De drukste tijden van het jaar zijn de twee oogstperiodes tussen maart en augustus. Manueel worden dan telkens de 150 kasten met ieder vier afneembare verdiepingen naar het atelier getransporteerd om verwerkt te worden. Het gaat in totaal om zo’n 15 ton aan honing, goed voor 30.

000 potjes. De verkoop gebeurt via de partnerschappen met hotels, maar ook in heel wat lokale bakkerijen. Daarnaast heeft Bees-Api ook samenwerkingen met grote retailers als Delhaize en Cru (Colruyt) en zal Kutlu binnenkort een standje hebben op de kerstmarkt aan de Beurs.

“Ik weet het, het is gek he”, benadrukt Kutlu. Recent moest Bees-Api van Brussel verhuizen naar een grotere locatie net over de grens in Overijse. “We zijn intussen de grootste stadsproducent van België: mensen willen écht lokale honing.

Als we morgen 300 kasten zouden hebben zou alles nog de deur uitvliegen.”.