/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data118800939-91e3ce.jpg)
1 month Ago
Lot van Teylingen, 29, en Kat Kalkman, 35, zitten in een koffiezaak in Rotterdam. Lot draagt wijdvallende kleding, Kat make-up en laarzen met hakken. Beiden spelen in de beginnende maar al enthousiast ontvangen punkband Library Card.
Het vinden van hun non-binaire identiteit was een ‘dubbele zoektocht’, zeggen ze, naar een levensvorm die bij ze past én naar de acceptatie van die vorm. Die zoektocht klinkt ook door in hun muziek. Op de singles en op het podium creëren de vier leden van Library Card een geconcentreerd soort chaos.
Tussen gitaaruitbarstingen door spreekzingt Van Teylingen venijnig over bijvoorbeeld de bemoeizucht van buitenstaanders. In het liedje ‘Well, Actually’ bij voorbeeld: ‘ Please don’t reduce me to my gender / It’s not right ’. Hun stijl is een ‘lichte versie’ van punk zeggen ze, want dat is de muziek van mensen die zich afzetten tegen de gevestigde normen.
We spreken elkaar naar aanleiding van het nieuwe boek van de Britse auteur Jon Savage; The Secret Public: How LGBTQ Resistance Shaped Popular Culture (1955-1979) . Savage beschrijft hoe de popmuziek tussen 1955 en 1979 profiteerde van de creatieve ideeën van de queer-gemeenschap. Maar de uitwisseling is tweeledig: ook publiek dat zelf nog niet wist of durfde te erkennen queer te zijn, kan de queer-uitingen op het podium bevrijdend vinden.
Non-binaire popmuzikanten zijn de afgelopen jaren zichtbaarder geworden. De Amerikaanse soulvocalist Janelle Monáe sprak zich vorig jaar .
