Leon (26) beklom Kilimanjaro met dwarslaesie: 'Naar beneden was nog lastiger'

UITDAGING Leon (26) beklom Kilimanjaro met dwarslaesie: 'Naar beneden was nog lastiger' Derk Radstake Vandaag, 09:23 • 6 minuten leestijd Leon tijdens de beklimming van de Kilimanjaro © Privé Het had een vrolijke skivakantie met vrienden moeten zijn, maar door een ongeluk liep Leon Ursem (26) uit Rotterdam een dwarslaesie op. Volgens de dokters was het niet zeker of hij ooit nog zou kunnen lopen, maar na keihard revalideren en vele trainingsuren loopt hij met behulp van krukken nu toch weer. Sterker nog: hij beklom er de Kilimanjaro mee.

“Mijn leven, zoals het voor de dwarslaesie eruitzag, stond in februari 2022 in één keer stil. Daarvoor studeerde ik, sprak ik af met vrienden en deed ik paardensport op topsportniveau. Nu was ik ineens een hele ochtend bezig met mezelf uit bed krijgen en douchen.



Het was dus een heel grote klap. Op het moment dat het gebeurde was ik 23. Met een groep vrienden ging ik op wintersport in Andorra.

Toen heb ik een ongelukkige val gehad terwijl we aan het skiën waren bij het Funpark (een afgezet gebied op een piste met verschillende obstakels en schansen, red.) en kwam ik erachter dat ik mijn benen niet meer kon bewegen. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en de volgende ochtend in Barcelona geopereerd.

” Revalideren “Eigenlijk was ik er wel van overtuigd dat ik gewoon weer helemaal de oude zou worden. In dat soort situaties ben ik altijd wel rustig van mezelf, dus ik dacht: ‘Ze zetten een werveltje recht en het komt weer goed’. Maar langzaamaan werd duidelijk dat het er heel slecht uitzag en dat er maar een kleine kans was dat ik überhaupt ooit weer zou kunnen lopen.

Er was maar een kleine kans dat ik überhaupt ooit weer zou kunnen lopen Leon Ik kan me nog goed herinneren dat ik toen tegen mezelf heb gezegd: ‘Ik heb geen invloed op hoe ik hier uitkom, maar ik heb wel invloed op de moeite die ik in het revalideren kan stoppen.’ Na enkele weken in Spanje werd ik naar een revalidatiecentrum in Nederland overgebracht en daar heb ik me volledig op het revalideren gestort. Ik heb alles op alles gezet om zoveel mogelijk te sporten en daar ook alles voor te laten.

Na een paar weken kon ik een beetje mijn benen strekken. Ondertussen kan ik mijn bovenbenen strekken en een van mijn hamstrings doet het, maar verder kan ik onder mijn knieën niks en mijn bilspieren voor stabiliteit werken ook niet. Dus ik ben heel afhankelijk van mijn krukken en ortheses die mijn onderbenen in positie houden.

” Na zijn dwarslaesie belandde Leon voor een periode in een rolstoel © Eigen Beeld Op reis “Het niet meer kunnen beoefenen van de paardensport op internationaal niveau was in eerste instantie de grootste tegenslag voor mij. Maar omdat ik geen grote wedstrijden meer had, was ik minder gebonden aan huis en kon ik uitdagingen op andere plekken gaan zoeken. Dus ik ben veel naar het buitenland gegaan.

Ik had bijvoorbeeld een studieproject in Costa Rica en ook mijn huidige reis door Afrika kwam op de planning. Het idee om de Kilimanjaro te beklimmen kwam van mijn vader en een vriend van hem een aantal jaar geleden. De reis naar Afrika kwam als een perfect moment om het te doen.

Toen het drie maanden geleden zeker was dat de beklimming doorging, is er bij mij wel een extra knop omgegaan. Ik was al veel aan het trainen, maar de afgelopen maanden trainde ik zo’n vier à vijf keer per week. De training werd gerichter en serieuzer.

Ik heb mezelf conditioneel sterker proberen te maken en ik heb veel krachttraining gedaan.” Leon (midden) op Schiphol, op weg naar de Kilimanjaro © Eigen beeld Geen berg te hoog “De route is helemaal geregeld door het safaribedrijf waarmee we zijn gaan klimmen. Er ging ook een gids mee de berg op.

We zijn vanaf de Keniaanse kant begonnen met de beklimming. Dat was een rustigere route, waar je meer kampeert in de natuur en waar minder andere toeristen en beklimmers zijn. Door mijn vele training ging het in het begin best goed en zeker de trip omhoog is me goed bevallen.

Met mijn krukken was de afdaling een stuk gladder, je glijdt dan makkelijker weg dan wanneer je omhoog loopt. LEES OOK Geen bergtop is te hoog voor Mary-Claire (27), maar 'je moet ook weten wanneer je moet stoppen' Natuurlijk was het soms ook afzien. De laatste dag dat je omhoog gaat, is heel zwaar.

Je zit dan op 4.600 meter hoogte en je begint midden in de nacht te lopen. Het vriest daar behoorlijk op de berg, dus het is hartstikke koud en dan moet je klimmen richting zes kilometer hoogte.

Toen we daar eindelijk kwamen, was dat wel emotioneel. Ik was blij dat het gelukt was. Ook omdat ik natuurlijk van ver ben gekomen.

" Leon op de top van de Kilimanjaro © Eigen Beeld Weer naar beneden Het allerzwaarste voor mij was de afdaling op die dag. We hadden er al zes uur opzitten door de laatste klim en toen moesten we nog naar beneden. Maar het is daar steil, met veel losse stenen.

Ik had eigenlijk te weinig gegeten, en werd flauw. Toen moest ik wel echt doorbijten. Uiteindelijk zijn we die dag bijna 11 uur aan het wandelen geweest.

De allerlaatste dag was er nog negentien kilometer om af te dalen. Ik merkte dat mijn lichaam op was en dat na slechts vijf minuten stilstaan mijn spieren samentrokken. De gids bood aan om de laatste acht kilometer met de auto te doen, maar ik wilde het per se te voet afmaken.

” Genezing “Zo’n twee weken voor de beklimming heb ik op aanraden van anderen een crowdfunding aangemaakt en die ging in een paar dagen heel hard. Dat het zo veel los zou maken had ik niet verwacht en toen ik zag dat er na een paar uur duizenden euro’s waren opgehaald, dacht ik wel: ‘Ik doe het niet alleen meer voor mezelf. Nu moet ik het echt waarmaken.

’ Bij de foundation waar het geld naar toegaat, Wings for Life , proberen ze een genezing te vinden voor dwarslaesies. In principe is herstel op een natuurlijke manier voor mij niet mogelijk. Ik merk soms wel verbeteringen door het vele sporten en doordat je handigheidjes creëert, maar verder zal er niet veel aan mijn situatie veranderen.

Gelukkig kan ik zelf nu best veel, maar er zijn ook mensen die nog altijd rolstoelgebonden zijn of zelfs moeite hebben hun armen te bewegen. De allermooiste bekroning van de klim zou wel zijn als er een geneesmiddel zou worden gevonden, zeker voor al die mensen die nog verder beperkt zijn dan ik.” Leon tijdens de beklimming van de Kilimanjaro © Eigen Beeld.