Lea was de eerste op de IC met corona: ‘Ze gaven me nog geen 2 procent overlevingskans’

CORONACRISIS Lea was de eerste op de IC met corona: ‘Ze gaven me nog geen 2 procent overlevingskans’ Derk Radstake Vandaag, 09:08 • 5 minuten leestijd Lea kijkt dankbaar terug op de afgelopen vijf jaar. Ze is blij dat ze corona heeft overleefd © Privéfoto Nog voordat het hele land in lockdown ging, lag Lea Kant (54) al op de intensive care. Ze was een van de eerste coronapatiënten in Nederland, en lag wekenlang in coma.

Tegen alle verwachtingen in overleefde ze het, maar vijf jaar later is haar leven nog altijd niet zoals het vroeger was. Op 21 februari 2020, nog voordat de eerste besmetting in Nederland werd gemeld, belandde Lea op de intensive care van het Beatrixziekenhuis in Gorinchem. Later werd ze overgeplaatst naar de intensive care (IC) van het Erasmus MC in Rotterdam.



LEES OOK Lea was de eerste coronapatiënt in onze regio: 'Je wordt wakker in een wereld die compleet veranderd is' Wat zijn jouw laatste herinneringen van vóór de ziekenhuisopname? “Ik ben eerder die week nog bij de huisarts geweest. Daar kreeg ik een puffertje en antibiotica, maar ze wisten niet precies wat het was. Enkele dagen later had ik zo veel pijn tussen mijn schouders dat ik besloot 112 te bellen.

Het enige wat ik nog weet van het ziekenhuis, is dat een arts tegen mij zei dat ik heel erg ziek was en dat ik moest blijven. Hij vertelde me dat ik een dubbele longontsteking had.” LEES OOK Narita sprak met Koningin Máxima in post-COVID centrum: 'Ziekte niet minder, maar aandacht wel' Van alle weken die volgen op de IC, weet Lea niets meer.

Dat ze corona heeft, wordt pas bekend na haar eerste week in het ziekenhuis. In de periode dat Lea op de IC ligt, gaat de rest van het land in stapjes op slot. Op maandagavond 16 maart 2020, als Lea al drie weken in het ziekenhuis ligt, spreekt minister-president Mark Rutte het land toe vanuit het Torentje.

Nadat een week eerder de horeca werd gesloten, worden nu alle contactberoepen verboden, de scholen gesloten en gaat de kinderopvang dicht. Wat waren je eerste gedachten toen je wakker werd? “Op het moment van wakker worden, besef je je nog niks. Je brein moet nog op gang komen.

Maar je ziet wel mensen aan je bed staan, in beschermende witte pakken. Ik kon niet eens zien of de arts of mijn eigen man aan het bed stond. Ik had ook nog geen idee wat ik had en wat er in het land speelde.

” “Pas na zo’n vier dagen besefte ik mij volledig dat ik in het ziekenhuis lag. Dat is een hele rare gewaarwording. Ik kon helemaal niets meer.

Alleen mijn rechterarm kon ik een klein beetje bewegen.” Na nog enkele weken in het ziekenhuis wordt Lea overgebracht naar een revalidatiecentrum in Breda, waar een speciale afdeling voor coronapatiënten is ingericht. Hier leert ze langzaam weer lopen en staan.

Op 12 juni kwam ze, na vier maanden, voor het eerst weer thuis. Nu, vijf jaar later, krijgt ze nog altijd medische fysiotherapie. Lea was de eerste op de IC met corona © Privéfoto Hoe was het om te revalideren in coronatijd? “Dat was het enige fijne aan het verhaal.

Ik werd, doordat ik de eerste patiënt was, overal als eerste geholpen. Dus zowel op de IC als in het revalidatiecentrum was ik alleen met het personeel van soms wel zes personen. Het was fijn dat ik zoveel aandacht kon krijgen en ik heb goede gesprekken kunnen voeren met het personeel.

Ik heb zelfs veel met ze gelachen.” Terwijl ik in het revalidatiecentrum was, hing de eerste journalist al aan de telefoon Lea Kant (54) “Ik werd ook al snel overspoeld met aandacht. Terwijl ik in het revalidatiecentrum was, hing de eerste journalist al aan de telefoon.

Ik kon toen de telefoon nog amper vasthouden. Toch begreep ik het wel. Ik ben en blijf die ene coronapatiënt.

" Waarom wilde je ze dan wel te woord staan, ondanks je slechte gezondheid? “Ik wilde ten eerste mijn lotgenoten een hart onder de riem steken. Ook nu zijn er nog altijd veel mensen die hebben meegeleefd. Toen ik 50 werd kreeg ik zo veel kaarten, meer dan duizend.

Dus dat was de reden om al die interviews te blijven doen.” “Daarnaast doe ik het ook voor de groep mensen die zowel toen als nu denken dat het ‘slechts een griepje’ was. Ik ben, zeker in het begin, zo boos geweest op al die mensen die corona en de vaccins onzin vonden.

Ik hoop dat ze mijn verhaal zien en realiseren dat ik er vijf jaar later nog altijd mee zit, en met mij nog heel veel anderen. Er zijn duizenden mensen die niet meer kunnen werken of functioneren.” LEES OOK Vier jaar na corona hebben Esther en Edwin nog altijd hun normale leven niet terug door long covid Op welke manier speelt corona nu nog een rol in je leven? “Door corona heb ik nog altijd last van mijn longen en mijn kortetermijngeheugen is heel slecht.

Van het liggen op de IC heb ik twee kapotte schouders overgehouden en een half verlamde hand. Veel van mijn klachten heb ik geaccepteerd. Voor mijn hand zijn er genoeg hulpmiddelen en met vermoeidheid leer je omgaan.

Maar mijn geheugen is echt een probleem waarmee je de hele dag wordt geconfronteerd, met alles wat je doet. Dat kan ik veel moeilijker accepteren.” “Mijn werk in de zorg heb ik moeten neerleggen.

Alleen het vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis doe ik nog af en toe. Sommige mensen zien mij boodschappen doen en denken dat alles goed is, maar mijn leven is compleet veranderd. Vooral binnenshuis moet mijn man dealen met een vrouw die heel beperkt is geworden.

Qua geheugen, maar ook qua activiteiten. Even wandelen in de vakantie is er al niet meer bij.” "Toch kijk ik opgelucht naar de afgelopen vijf jaar.

De dokters gaven me nog geen 2procent overlevingskans en mijn man heeft toen ik op de IC lag zelfs afscheid van me genomen. Ik ben altijd positief over de afgelopen jaren geweest. Als ik dat nooit geweest was, dan had ik hier al lang niet meer gezeten.

” LEES OOK Door long covid verliest agent Frank zijn baan, kinderwens en leven: 'Ik word ouder, maar alles staat stil'.