Kippenvel bij familie van kersverse olympisch kampioen: 'Echt een ongekende prestatie'

ALPHEN AAN DEN RIJN - Achter elke medaille gaat een persoonlijk verhaal schuil. Dat van Arvin Slagter is er één van opoffering en sportieve revanche. Vier maanden geleden leek hij nog te zijn afgevallen voor de olympische selectie, maar de 38-jarige Alphenaar bewees het ongelijk van de bondscoach en greep met de Nederlandse 3x3-basketballers een historische gouden plak in Parijs.

'Goud!' Femke Ponsioen (41) schreeuwt het uit van vreugde, als ze nét na de zenuwslopende finale tegen thuisland Frankrijk haar man een innige zoen geeft. Ook dochtertje Ella (4) krijgt een kus en een knuffel van 'papa'. Glimmend van trots viert het Alphense gezin de olympische titel, waar van tevoren maar weinig mensen op hadden gerekend.



In maart krijgt de routinier nog van bondscoach Aron Royé te horen dat hij als reservespeler voor het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) wordt aangewezen. Die klap komt keihard aan. 'Ik moet het een plekje geven' , reageert Arvin, vlak nadat hij is uitgeroepen tot sportman van het jaar in de gemeente Alphen aan den Rijn.

Een 'donderslag bij heldere hemel' noemt zijn echtgenote het. 'Dat moet een vlaag van verstandsverbijstering zijn geweest bij de bondscoach', foetert Femke. 'Arvin heeft superveel ervaring.

Hij bemoeit zich ook tactisch met het spel, wat niet altijd even prettig is voor de coach. Wellicht wilde die een andere samenstelling proberen, maar daar begreep niemand wat van.' Sinds 2019 heeft Arvin zich volledig toegelegd op 3x3-basketbal , een relatief nieuwe discipline van de sport.

Twee jaar later maakt hij zijn olympisch debuut in Tokio, waar de halve finales voor Oranje het eindstation zijn. Daarvoor heeft hij zijn sporen in het 'reguliere' basketbal ruimschoots verdiend: zes landstitels, vijf nationale bekers, vijf Supercups en een uitverkiezing als beste basketballer van de Nederlandse eredivisie. Terwijl zijn tweede olympische deelname in rook dreigt op te gaan, knokt Arvin zich nog tijdens het OKT weer terug in het Nederlands team.

Met hem plaatst Oranje zich voor Parijs 2024. En in de Franse hoofdstad wordt geschiedenis geschreven. Arvin Slagter, Dimeo van der Horst (33), Jan Driessen uit Noordwijk (27) en ZZ Leiden-icoon Worthy de Jong (36) behalen de eerste olympische basketbalmedaille voor Nederland ooit.

De finale tegen gastland Frankrijk mondt uit in een meeslepend gevecht. Met nog één minuut en 57 seconden op de klok, en bij een kleine achterstand, voert Arvin het woord tijdens een korte onderbreking. 'Kom even op adem en we zijn oké', houdt zijn teamgenoten voor.

De manier waarop hij dat doet, is kenmerkend voor zijn karakter: zo koel als een kikker en bijna niet van z'n stuk te brengen. Met z'n specialiteit - een afstandsschot - zet hij Oranje in het slot naast de fanatiek aangemoedigde Fransen. Eén seconde voor tijd valt het Place de la Concorde stil, want Worthy de Jong bepaalt de eindstand na reguliere speeltijd op 16-16.

In overtime (verlenging) tekent de 'belangrijkste speler ooit' van ZZ Leiden en één van de olympische vlaggendragers vervolgens ook voor de beslissende tweepunter namens Nederland. Vol ongeloof maakt Femke Ponsioen de apotheose van dichtbij mee. 'Echt een ongekende prestatie', bestempelt ze het optreden van Arvin en consorten.

'Met dit spelletje kan het alle kanten opgaan. Uiteindelijk voelde het binnenhalen van een medaille al als een cadeautje.' Helemáál met Arvins dreigende reserverol in het achterhoofd.

'Hij heeft keihard bewezen dat de bondscoach in eerste instantie een foute beslissing heeft genomen. Dat maakt de beloning nu misschien wel extra mooi', vindt Femke. Dat haar man drie jaar terug opnieuw een olympisch traject inging, is niet vanzelfsprekend.

Zo spreekt hij na de Spelen in Tokio zijn twijfels uit over of hij überhaupt wil doorgaan om 'Parijs' te halen. 'Het gezinsleven moet op een gegeven moment ook een bepaalde plaats krijgen. Maar ook het fysieke: hoe lang hou ik het vol om deze roofbouw, nu al twintig jaar, te plegen op mijn lichaam?', vraagt hij zich af tegenover Studio Alphen .

Als oud-basketbalster - ze schopte het zelf tot de eerste divisie in Amerika - begrijpt Femke heel goed welke opofferingen een topsportcarrière vergen. 'Dat is de keerzijde van de medaille', zegt ze daarover. 'Arvin is gemiddeld wel twee weken per maand weg.

Dan blijf ik achter met een baby van negen maanden (zoontje Kevin, red.) en een meisje dat net naar school gaat. Dat doe ik met alle liefde, maar het is niet altijd makkelijk.

' Des te specialer is het om deze Olympische Spelen met hele gezin te beleven. Vanaf de start van het 3x3-toernooi op 30 juli zijn ze van de partij in Parijs. 'Ik vind het ontzettend bijzonder dat ons dochtertje van vier dit meemaakt.

En dat we het samen met onze ouders kunnen delen, die betekenen heel veel voor ons gezin.' Femkes vader, Ben Ponsioen, is één van de bekendste (jeugd)coaches in het Nederlands basketbal. Pas als ze dieper nadenkt over de familiebanden, raakt de ras-Alphense geëmotioneerd.

'Het wordt werkelijker door dit soort gesprekken. Krijg kippenvel nu ik het erover heb.' Gelukkig voor haar breekt dochtertje Ella op de achtergrond in om de boel te relativeren.

'Ik wil een ijsje!', klinkt het luidkeels. 'Met oranje erop.' Hoe kan een moeder dat nou weigeren? 5 augustus is tenslotte voor altijd een gouden avond voor Arvin Slagter en zijn familie.

Klik op de link hieronder om alle regionale verrichtingen tijdens de Olympische Spelen te volgen:.